جذاب ترین اتفاق ممکن برای رسول کادم در شرف وقوع است

روزنامه شرق: با انتخاب مسعود مزیکیان به عنوان رئیس جمهور جدید ایران، اکنون چشمان بسیاری به کابینه احتمالی دولت او معطوف شده است. وزرای پیشنهادی چه کسانی خواهند بود و تا چه اندازه می توانند کابینه ای نزدیک به ایده های او تشکیل دهند، بزرگترین آزمون پیش روی پزشکان است. در این میان ماجرای وزارت ورزش تفاوت چندانی با بقیه ماجرا ندارد. درست است که این وزارتخانه امروزه با وزیری از دولت قبل اداره می شود و بسیاری از سلامت او صحبت می کنند، اما به دلیل اختلافات سیاسی احتمال تغییر این وزارتخانه نیز وجود دارد. واقعیت این است که حتی قبل از قطعی شدن عنوان ریاست مسعود مزیکیان، اسامی مختلفی به عنوان گزینه به وزارت ورزش معرفی می شد، به ویژه اینکه نام های مطرح متعددی وجود دارند که پیش از این در کانون انتخابات سابقه بالایی داشتند. سطح فعالیت در عرصه ورزش

مثلا رضا صالحی امیری یا مسعود سلطانی فر یکی به وزارت رسید، دیگری وزیر شد. با وجود نام ها و مدیرانی که قبلاً در این زمینه فعالیت داشته اند، یافتن چهره های جدید دشوار است. اما اگر قرار باشد دولت پزشکان با سایر دولت ها تفاوت اساسی داشته باشد، نیاز به هوای تازه دارد. دکتر با توضیحاتی صریح در رابطه با اداره کشور و صرفاً با بیان نظرات خود ظاهر شد، در حالی که بدیهی است سطح توقعات از ایشان بالاتر و البته متفاوت است. کارکنان آن شامل مدیران با تجربه ای بودند که نقش خوبی در نمایندگی پزشکان داشتند. اما اگر قرار باشد دولت پزشکی قدمی به جلو بردارد، ورود نام های کاریزماتیک و مردمی اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.

دقیقا به همین دلیل است که این روزها نام های مهم زیادی به عنوان گزینه های وزارت ورزش مطرح می شود که از جمله آنها می توان به علی دایی و رسول خادم اشاره کرد. این دو اسطوره ورزش ایران آنقدر وجوه مشترک دارند که شمارش آنها بی نیاز است، اما اشتراک آنها بارزترین این ویژگی هاست. شرایط علی دایی تقریباً روشن است. او قول داد که به وصیت پدرش هرگز وارد سیاست نخواهد شد. فعالیت های قبلی او در حرفه حرفه ای اش نیز موید این موضوع است. این صرف نظر از علاقه و سلیقه شخصی علی دایی است که بخواهد با دولت کار کند یا نه. شرایط ولی در مورد فردی مثل رسول خادم با علی دایی کاملا متفاوت است.

رسول ورزشکاری است که از دل مردم زاده شده است. یک دارنده مدال طلای المپیک است، یک نفر در کشتی تاریخ ساز است و یک نفر هم هست که بعد از انقلاب طلسم را شکست. با وجود مدال های جهانی، مدال برنزی که در المپیک گرفت نیز نشان از قدرت کافی ورزش ایران دارد. جدا از این دو مورد، از نظر مدیریت ورزشی سابقه طولانی دارد; هدایت تیم ملی کشتی آزاد ایران از یک سو و ریاست این فدراسیون کشتی از سوی دیگر او را با فضای مدیریت ورزشی آشنا کرد. اینها بدون احتساب سمت های جزئی و عمده ای است که او در حوزه مدیریت در کمیته ملی المپیک داشت. اما آنچه رسول خادم را از علی دایی متمایز می کند تحصیلات و فعالیت سیاسی اوست.

رسول خادم در رشته علوم سیاسی و روابط بین الملل تحصیل کرده و به مسائل سیاسی اشراف دارد. علاوه بر این موضوع، برگ برنده مسعود مزیکیان که می تواند سندی برای تبدیل شدن او به گزینه اصلی شود، فعالیت او در شورای شهر در دو دوره است؛ وی در دوره های دوم و سوم شورای شهرداری نیز حضور داشت و در این مدت ریاست دو کمیسیون یکی کمیسیون فرهنگی اجتماعی و دیگری کمیسیون برنامه و بودجه را بر عهده داشت. بنابراین، برجسته ترین چهره وزارت ورزش تا کنون شاید رسول خادم باشد. تحصیلکرده، ورزشکار و مربی است، سمت های مختلف داشته، فعال سیاسی و آشنا به مسائل اجتماعی و سیاسی است.

رسول حتی تا جایی پیش رفت که کرسی شهرداری تهران را به دست آورد و اگر چند رای کمتر از محمدباقر قالیباف نمی گرفت، شاید موفق می شد. سایر مدیرانی که مسعود المدیکیان تاکنون برای پست وزارت در نظر گرفته است، شاید به نظر می رسد که ویژگی هایی مشابه رسول خادم داشته باشند، اما رسول برگ برنده ای دارد که بعید است گزینه های دیگر از آن برخوردار باشند. مردمی بودن رسول خادم دقیقاً در این ایام و شاید در روزهایی است که بسیاری از نام‌های مهم در عرصه‌های مختلف به مشاغل پرسود یا مشاوره برای دستیابی به مناصب گوناگون و متعدد مشغولند، رسول خادم مشغول است و دغدغه‌اش فراتر از امور مادی و دنیوی است تا دستگیر شود. کسانی که نیاز دارند . هر جا به جای خوشبختی فاجعه باشد، رسول حرف اول را می زند.

در شرایطی که بسیاری از مدیران دولتی حاضر نیستند برای رفع مشکلات مردم روستاهای دورافتاده آستین بالا بزنند، وی به همراه سایر ورزشکاران صاحب نام خود شخصاً در صدد رفع مشکلات سیستان و بلوچستان است. ابایی ندارد که خودش یک گونی آرد حمل کند و یا یخچال و گاز را پشتش ببرد و به دست نیازمندان برساند. او همچنین نام خود را به بسیاری از خیریه های این منطقه اختصاص داده است و اگر فردی بخواهد به او برسد، محتمل ترین مکان برای یافتن او در میان نیازمندان است. تبلیغات او به سبک شعارهای انتخاباتی و تلویزیونی نیست، بلکه به معنای واقعی کلمه در میان مردم است و درد آنها را لمس کرده است.

خوب، چه کسی می تواند در حکومت تأثیرگذارتر از فردی باشد که در بین مردم باشد و درد آنها را از نزدیک بداند؟ شاید فقط مرور چند خط بالا کافی باشد تا رسول هادیم به بزرگترین قمار دولت پزشکی تبدیل شود. البته بعید است که رسول دل چنین جایگاهی داشته باشد، اما اصل ماجرا این است که اگر قرار باشد دولت پزشکی از یک سو و آینده ایران از سوی دیگر متفاوت باشد، چنین افرادی، چه قهرمان و چه قهرمان. متخصصان را باید در میان مردم پیدا کرد و درد نیازمندان را با پوست خود چشید و به کار رسید. حتی اگر قرار بود اینها اتفاق بیفتد، محدودیت ها را برداشت و مجوزهای لازم را گرفت.