ردپای زنان و دغدغه های اجتماعی در تولید فیلم کوتاه

به گزارش خبرگزاری انتخابتو، سحر عصر آزاد در نشست ارزیابی این آثار درباره فیلم کوتاه «نخستین رنگ زمستان» که از اولین تجربه عاطفی دختر جوان نسبت به جنس مخالف در دوران نوجوانی می گوید، گفت: الف. بحران بلوغ دختر به صورت هوشمندانه، دقیق و ملموس مطرح شد. این دغدغه و علاقه از کجا نشات گرفت و چه ارتباطی با فیلم قبلی شما دارد؟

عاطفه هاشمیان کارگردان این فیلم گفت: تمام تلاش من این بود که نه تنها به بلوغ جنسی، بلکه به بلوغ روحی نیز بپردازم و توضیح مفصلی از بعد معنوی ارائه کنم. تفاوت این فیلم با کارهای قبلی من این بود که در آن فیلم روی یک کودک تمرکز کردم.

عصر آزاد با انتقاد از سیاست های فعلی در خصوص تولید بلوغ محور آثار کوتاه و سینمایی افزود: متأسفانه به دلیل نگاه غالب در عرصه نمایش و مستند به موضوع بلوغ آنطور که باید پرداخته نمی شود. عدم رسیدگی به عواقب جنسی، روانی، جسمی و معنوی کودکان و جوانان؛ چه پسر باشد و چه دختر، این امر منجر به عدم آگاهی و رفتار خطرناک آنها برای خود و خانواده می شود.

هاشمیان در خصوص سوال منتقد در مورد سن بازیگر نقش اول زن گفت: در فیلمنامه اولیه سن شخصیت اصلی بالای 9 سال بود که متاسفانه به دلیل عدم اجازه ارشاد و مشکلات حجاب او بود. کمتر از 9 سال داشتم باید بازیگری می کردم.

افرا حکمت آرا; یکی از بازیگران زن این اثر افزود: تجربه همکاری با خانم هاشمیان برای من بسیار لذت بخش بود، با وجود کوتاهی فیلم، تجربه جذاب و زیبایی برایم بود.

کارگردان این فیلم همچنین افزود: از تمام تجربیات قبلی خود در کار با کودکان استفاده کردم و آنها را به این فیلم آوردم. در انتخاب بازیگران حساسیت و دقتی که در کارهای قبلی ام داشتم را در نظر گرفتم و با دقت و وسواس زیادی این بازیگران را انتخاب کردم. من 100% مطمئن بودم که این افراد دقیقاً بازیگران فیلم من هستند.

ایوان رباط به گزارش روابط عمومی بهمن ملکی; مدیر تولید در رابطه با تجربه خود با این کارگردان افزود: در حال ساخت فیلمی بودم که با عاطفه هاشمیان آشنا شدم. ما تصمیم گرفتیم شرایط همکاری را در طول بحث های خود در مورد سناریوهای آنها ارزیابی کنیم. وقتی با بازیکنان به دفتر ما آمدند، برای من جالب ترین چیز هماهنگی این بازیکنان جوان با یکدیگر بود. هماهنگی و هماهنگی ترکیب این بازیگران به قدری باشکوه بود که اکثر برداشت های ما در طول ضبط فیلم، برداشت های منفرد بود و از این منظر کارگردان کار فوق العاده ای انجام داد.

هاشمیان در خصوص یکی از سوالات مخاطبان درباره نحوه پرداختن به مسائل روانشناسی کودک در این فیلم گفت: در کارگاه های زیادی در زمینه روانشناسی کودک شرکت کرده ام. در طول ساخت این اثر هیچ یک از بازیگران مستقیماً فیلمنامه را نخواندند، اما سعی کردم با کشیدن آنها و قصه گویی آنها را به دنیای ذهنی خود و اتفاقاتی که در فیلم می افتد هدایت کنم.

وی ادامه داد: یکی از بزرگترین ترس های من حرکت بیش از حد دوربین بود. همچنین ایده آل من این بود که سکانس ها را در برداشت دوم، اول یا آخر ضبط کنم که این هم امکان پذیر بود. تمرکز اصلی من از ابتدا صحنه ای بود که شخصیت اصلی مقابل آینه در حمام از هم می پاشد.

عصر آزاد با تایید صحبت های این کارگردان افزود: دوربین شما از نظر جهت بصری، اندازه و زاویه دید به دنیا به چشم کودکان نگاه می کند که باعث شده کل فیلم از نظر نگرش منحصر به فرد و از نظر سبکی خاص باشد. و جلوه های بصری فیلم.

مصطفی رحیمی کارگردان این فیلم در جلسه ارزیابی فیلم کوتاه «اُ» که درباره داستان مادری است که موهای دخترش را کوتاه می کند تا دخترش را از دنیای کودکی جدا کند، از دغدغه هایش گفت: سینما: داستان این اثر که در دسته کارهای تجربی قرار می‌گیرد، داستان دختر بچه‌ای را در میان اقوامش روایت می‌کند که نمی‌خواهد موهایش را کوتاه کند، از جایی سرچشمه می‌گیرد که مادرش او را مجبور به کوتاه کردن می‌کند موهایش هر روز غالبا.

سعی کردم در بازنمایی و نشان دادن عناصر، الگوی روایی و زاویه خاص خود را اتخاذ کنم. متفاوت و مبتنی بر حذف و جمع بندی است.

عصرزاد اضافه کرد: در واقع دیدگاه متفاوت شما یک داستان معمولی را بازخوانی کرده است، با حذف برگ های اضافی و خط درام کلیشه ای و افزودن برخی عناصر و سبک روایی، تنها ساختار اصلی داستان را حفظ کرده و آن را دارای لایه های بصری جدیدی کرده است.

این کارگردان با تایید صحبت های این منتقد افزود: تمام تلاشم این بود که با حذف دیالوگ، ایجاد المان ها، حذف درام و اضافات معمول فیلم های دیگر، تا حد امکان از روند فیلمسازی کلاسیک فاصله بگیرم و مخاطب را وارد فیلم کنم. برای دیدن و دریافت نظر خود روشی که او مخاطب را با دنیای فکری خودم همسو کرد، مرا شگفت زده کرد و بسیار جالب بود.

رحیمی با اشاره به ساخت فیلم کوتاه زندگی زیباست که درباره داستان زنی باردار با شک و تردید است، ادامه داد: من همیشه به صورت غریزی و بکر فیلم ساخته ام. این فیلم در اصل یک اثر سورئال است و این اساس رویا است. مشکل اصلی من در ساخت فیلم؛ در مورد خودم، موضوع شناخت، شناخت است و تأثیر این دیدگاه در کار من دیده می شود. به عنوان مثال، جنبه زنانه کار من از آنجا ناشی می شود که در کودکی پدرم را از دست دادم و تعداد زنان بیشتر از مردان در خانواده من است. آگاهانه یا ناخودآگاه این تجربیات شخصی در آثار من پدیدار شد. من هم زندگی را نمایش می بینم و این اثر را تحت تاثیر تئاتر و نمایش بیزینس ساختم و دنیایی کاملا انتزاعی را ترسیم کردم. فکر می کنم سبک حذفی که در کار اول تجربه کردم در این اثر هم ادامه داشته باشد و حتی در عناصر و نظم صحنه گنجانده شود.

در پایان این نشست نوبت به فیلم کوتاه «مرز سرخ» به کارگردانی سروش یاری رسید. این فیلم به مسائل و مشکلات مهاجران افغانستانی در ایران می پردازد.

سروش یاری در خصوص سوال این منتقد درباره نگاهش به این اثر و دغدغه هایش از مشکلات مهاجران گفت: حدود 3 سال با کارگران ساختمانی افغانستانی زندگی کردم و متوجه شدم این افراد با وجود داشتن مدارک توانسته اند وارد منطقه شوند. هیچ گذرگاهی در آن منطقه وجود ندارد.

وی افزود: من سعی می‌کردم تمام جزئیات فیلم را واقع‌گرایانه کنم. به عنوان مثال، من زندگی مهاجران را به عنوان یک واقعیت جمعی نشان دادم. علاوه بر این، زبان های گفتاری با توجه به زبان مادری آنها؛ من فارسی را انتخاب کردم و ترجیح دادم به جای اینکه بازیگران را مجبور به صحبت کردن به زبان رایج بر خلاف واقعی کنم، زیرنویس فارسی بگذارم.

از دیگر عوامل حاضر در جلسه بررسی می توان به محمدرضا خاوری اشاره کرد. سردبیر و تهیه کننده سمیر حیران و طاها رضوی; بازیگران سینما بودند.

5655