به تازگی ، برخی از مقامات دیداری در مورد بهبود رسانه ها و افزایش اقتدار خبری صحبت کردند. در حوزه سیاسی و اجتماعی ، متخصصان مستقل می توانند بهتر مورد انتقاد و تأیید قرار گیرند.
با این حال ، بیایید پذیرش در بخش ورزش بسیار دشوار باشیم. برای تأیید و رد ما چیز زیادی لازم نیست. به خودتان نگاه کنید ، محیط خود را ببینید و پاسخ دهید ، چگونه افراد بیشتر رسانه ها را به غیر از تلویزیون روز به روز پیدا می کنند.
برخی از این مخاطبان ترجیح می دهند مسابقات را از چندین شبکه ماهواره ای رایگان تماشا کنند ، برخی از آنها اشتراک شبکه پولی در خارج از کشور را ارائه می دهند و از تصاویر با کیفیت لذت می برند و برخی دیگر سیستم عامل ها و رسانه های اینترنتی را انتخاب می کنند. دلایل زیادی برای گردش مالی نسبی تلویزیون وجود دارد و به طرز عجیبی ، مقامات رسانه ای هیچ تلاشی برای حل آن نمی کنند.
به عنوان مثال ، به آخرین مسابقه مهم فوتبال که از تلویزیون پخش می شود ، برگردید. فینال جام جهانی بین چلسی و پاری سن -گرمین. بسیاری از مخاطبان تلویزیونی احساس کردند که سه گزارشگر حتی سعی در گفتن نام Alireza Foghani ، داور ایران داشتند و سعی در انجام آن داشتند. این در رسانه های اجتماعی منعکس شده و نام کیمیا آلیزاد ، یک مهاجر ایرانی را در اولین جنگ خود با نهید کیانی یادآوری می کند.
عجیب است که تلویزیون متوجه واکنشهای منفی شد ، اما هنوز هم این تجربه بد را تکرار کرد. برای مدت طولانی گفتگو در مورد سانسور و تصاویر مکرر وجود دارد و به نظر می رسد غیرقابل پیش بینی است. ماه گذشته ، اهداف بازیکنان چند گل و در یک مورد سانسور شدند. این فشار نیست؟
علاوه بر این ، همانطور که چند روز پیش در گزارشی نوشتیم ، حداقل ، حداقل طبق گفته سازمان های رسانه ای محترم ، ایران یکی از کشورهایی بود که پخش تلویزیونی بازی را منتشر نکرد و هیچ تصویری نداشته است (!) ، اما حتی در این تصاویر رایگان ، با ترفندهای عمومی رایانه ای از تبلیغات ایرانی در این زمینه و وسط. این کار با هزینه کاهش جذابیت مخاطب به پایان رسید.
علاوه بر همه اینها ؛ این فقدان پخش زنده مسابقات قهرمانی چلسی دوستان بود. بنابراین ، صاحبخانه ها در استودیو بودند و این برنامه روی آنتن بود ، اما شادی تیم Kamiab منتشر نشد. از کجا؟ احتمالاً به این دلیل که رئیس جمهور کشور میزبان دونالد ترامپ در مراسم توزیع مدال دارایی مهمی دارد!
بنابراین ، آیا بسیاری از برنامه های سیاسی سیاسی و خبری وجود ندارد که رئیس جمهور ایالات متحده را به طور مداوم منتشر کند؟ تفاوت های فوتبال چیست؟ آیا بهتر نیست این جشن را منتشر کنید و سپس از چنین وجود انتقاد کنید؟ فقط چهار ساعت بعد ، جاواد خابانی و مهدی توتونچی با لحنی عصبانی به ترامپ حمله کردند و او را در آنتن مسخره کردند؟
عدم انتشار اصل جشن به جز همان ویرانه های بینندگان تلویزیون در رسانه های دیگر چیست؟ این سوال واقعاً دلسوزانه است. اگر آنها عمداً می خواهند قابلیت اطمینان مردم را در تلویزیون کاهش دهند ، آیا دقیقاً چنین کاری نمی کنند؟