امیر جدیدی، روزنامه‌نگار و عکاس در یادداشت خود برای روزنامه همامیهن نوشت:
عکس های مراسم تشییع مرحوم محمد کاسبی با تصویری که در سال های اخیر از یک سلبریتی با چنین سابقه کاری در سینمای ایران دیده ایم بسیار متفاوت است.
منظره آشنایی که پس از مرگ هر سلبریتی توجه ما را به خود جلب می کند ترکیب بازیگران و سیاهپوستان سیاه پوش با عینک دودی و تکیه دادن به دیوارهای سینما بود. ستارگان این مراسم مسعود کیمیایی، بهمن فرمان آرا، محمود دولت آبادی و … بودند.
البته گاهی به دلیل دوستی ها این ترکیب تغییر می کرد. نگران نباشید، این بار سنگین احتمالاً بر دوش بهزاد فراهانی، احمد مسجدجامعی و سیداحمد محیط طباطبایی خواهد افتاد. از سوی دیگر نقش صاحب عزا را منوچهر شاهسواری، علی دهکردی و پژمان بازغی بازی کردند.
به این ترکیب سخنان پرویز پرستویی، شهاب حسینی، غزل شکری یا… را اضافه کنید که پشت تریبون رسایی عزیز برای شنیدن و نظرات حاضران در مراسم ناپدید شدند. اگرچه مرگ یک روند طبیعی زندگی است، اما برای افراد عادی مانند ما دردناک و ترسناک است.
به همین دلیل است که وقتی با این روند طبیعی مواجه می شویم، ما را می ترساند. ترس از مرگ هر چقدر هم بد باشد، جنبه خوبی هم دارد. بنابراین اگر قبل از حادثه نتواند خود را به آمیزاد برساند، به محض رسیدن به کمک بازماندگان می شتابد و حداقل مطمئن شود که آمیزاد از او مراقبت می کند.
با دیدن عکس های این مراسم انگار خبری از این فیلم نیست. تصویری که می بینیم بیشتر شبیه کمپین های دو گروه سیاسی است. در واقع، این وضعیت دردناک، جنبه ای از شخصیت انسان را نشان می دهد که حتی در برابر نابودی و زیان، از تواضع و همدلی ناتوان است. وقتی حتی مرگ نمی تواند دو گروه و فکر را به هم نزدیک کند چه می تواند بکند؟
وقتی عکس ها را دیدم حتی فکر کردم این غیبت ها ممکن است به خاطر کینه های قدیمی، رقابت های حرفه ای یا اختلاف نظر باشد. پس آیا ممکن است مردی که برخی او را قهرمان سینما می‌دانند، برخی دیگر تصوری از او نداشته باشند؟
حقیقت این است که این روزها در فضای فرهنگی کشور خلأ وجود دارد که به راحتی قابل جبران نیست. خلأ ناشی از خودخواهی و سیاست. خدا رحمتش کند.
عکس: علی شریف زاده، ایرنا