عباس عبدی یادداشتی را در روزنامه Etemad نوشت: اصطلاحی به نام “بدون لذت” در ادبیات مذهبی وجود دارد. در حقیقت ، آنها بدتر از گناهی هستند که به منظور لذت بردن ساخته شده اند ، زیرا برای لذت بردن از گناه ، او جنایتکار را می شناسد که برای لذت کار بدی انجام می دهد ، اما او گناهکار است و شاید پشیمان و توبه کند. اما در گناه ، بدون لذت فرد ، به مراحل قلب قلب و کاهش ذهنی می رسد. در این گناه ، حتی بهانه ای برای انجام این کار وجود ندارد.
یکی از بدترین ها گناهان ساختاری و اداری است که شخص بدون لذت شخصی فشار اداری یا سیاسی را تحمل می کند. داستان سیاست ایران در اینترنت به نمونه ای واضح از “گناه بی گناه” برای گناهکاران یا حداقل برای بیشتر تبدیل شده است. حتی در بالا ، می توان گفت که این گناه نه تنها از آن لذت نمی برد بلکه باعث گناهان گناهکاران می شود. از کجا؟ ظاهراً برخی از طرفداران ساختمان ، مانند جن و بیسملا ، نسبت اینترنت با هم جمع نمی شوند. اما مشکل این است که آنها نمی توانند از طریق اینترنت خلاص شوند.
در نتیجه ، چوب دارای دو سر طلا (از نظر منفی و استعاری) است که در هر شرایطی از دست می رود. آنها چوب می خورند و با اینترنت مخالفت می کنند ، اما نان نمی خورند. برای آنها ، اینترنت یک حالت پارادوکسیکال (متناقض) در تحمل عدم تحمل آن است ، زیرا آنها نمی توانند جلوی کار خود را بگیرند ، و نه هنوز پایان کار خود نیستند ، بنابراین گناهان بی فایده هستند.
دو دلیل اصلی برای مخالفت با اینترنت وجود دارد. یکی باز است ، اما خیلی جدی نیست ، دیگری گفته می شود که مسائل اصلی است. این جدی نیست ، ظرفیت اینترنت برای جاسوسی و افکار ضد سمی. چرا جدی نیست ، زیرا اگر این مشکل باشد ، برای همه کشورها است ، اما این امر مانع از ضرب و شتم کشورهای آنها با اقدامات مختلف خواهد شد. در ایران جدی نیست ، زیرا تجربه جنگ آخر نشان داد که بسیار عمیق تر از توهم اینترنت است.
علاوه بر این ، راه برای تأمین مسیرهای مورد استفاده در جهان که ایران ضعیف است ، زیرا به جای تمرکز روی این نوع چهره ، بر مخالفت با اینترنت متمرکز است و برخلاف ادعای آن ، گسترش فیلتر و راه را برای جاسوسی و نقص ایمنی شبکه هموار می کند. بنابراین آنها در این توجیه جدی نیستند و این اهداف دیگر آنهاست. هدف بعدی دارای دو مؤلفه است. اولین مؤلفه ؛ پیشگیری از حضور رسانه ها و دسترسی آزاد به اطلاعات و دیدگاههای سیاسی ، اجتماعی و مذهبی و غیره
مؤلفه دوم ؛ برای جلوگیری از شیوع سبک زندگی و آنچه به نام غرب نامیده می شود ، زندگی نامحدود است. آنها در هر دو مورد شکست خوردند و حتی با شجاعت این که بگویند سیاست فیلتر هر دو چیز را بدتر می کند. از کجا؟ از آنجا که فیلتر کردن مانع از استفاده ما نشده و اکثریت قریب به اتفاق مردم از فیلتر استفاده می کنند. بنابراین ، هیچ یک از دو هدف قابل دستیابی نیست. اما چرا بدتر ، زیرا پرش از فیلتر به معنای مخالفت با دستورالعمل ها و خط مشی های رسمی است و استفاده از فیلتر باعث افزایش رویارویی افراد با ساختار می شود.
هزینه و از دست دادن زمان اینترنت باعث کاهش و کند شدن زمان مردم می شود ، که باعث بدبینانه نسبت به سیاست گذاران می شود و تمایل مردم به شرکت در این زمینه را بر اساس اصل “ممنوعه ممنوع” افزایش می دهد. علاوه بر این ، نظرسنجی ها نشان داده اند که اینترنت باعث می شود تا افراد اولین مشکل باشند.
مشکلی که آنها می دانند آگاهانه و برای فشار بر مردم است. این سیاست ها همچنین باعث شد دولت کنترل این زمینه را از دست بدهد و دروغ های بیشتری نیز درج شده و به طور خلاصه دهان سوخته و سوزانده شده است. اکنون و سرانجام ، طبق شاخص های جهانی وضعیت ایران در اینترنت. دلیل این امر اغلب در بین انسان ها توزیع می شود ، اما از نابرابر استفاده می شود.