اکنون تحقیقات نشان می دهد که افزایش قرار گرفتن در معرض فنل ها می تواند باعث تغییراتی در سیستم الکتریکی و ریتم قلب شود.
هونگ شنگ وانگ، سرپرست تیم تحقیقاتی و استاد فارماکولوژی، فیزیولوژی و نوروبیولوژی در دانشگاه سینسیناتی، گفت: این اولین مطالعه ای است که تاثیر قرار گرفتن در معرض فنل بر فعالیت الکتریکی قلب انسان را بررسی می کند.
تیم تحقیقاتی بر روی دادههای بهداشتی حدود 10000 نفر که در نزدیکی تأسیسات پردازش اورانیوم وزارت انرژی ایالات متحده در فرنالد، خارج از سینسیناتی زندگی میکردند، متمرکز شد. قرار گرفتن در معرض اورانیوم و سایر مواد شیمیایی بین سالهای 1990 و 2008 پیگیری شد.
نمونه ادرار هر شرکت کننده (برای اندازه گیری سطح فنل) و نوار قلب (ECG) در همان روز جمع آوری شد. نمونه های ادرار توسط کارشناسان مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده و الگوهای فعالیت قلب ECG توسط پزشکان آموزش دیده ارزیابی شد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد مواجهه زیاد با فنل ها با تغییراتی در فعالیت الکتریکی قلب مرتبط باشد.
این امر به ویژه در مورد زنان صادق بود: زنانی که در معرض سه فنل (BPA، BPF و BPA+F) قرار داشتند، تاخیر زمانی را در هدایت سیگنالهای الکتریکی از دهلیزهای فوقانی قلب به بطنها تجربه کردند.
وانگ می گوید: «به نظر می رسد وزن نیز نقش مهمی ایفا کند، زیرا این رابطه به ویژه در زنان با شاخص توده بدنی بالاتر مشهود بود.
در مردان، قرار گرفتن بیشتر در معرض فنل تری کلوکاربان (TCC) با انحراف دیگری، یعنی فواصل طولانیتر ضربان قلب همراه بود. این بدان معناست که سیستم الکتریکی قلب برای شارژ مجدد بیش از حد منتظر می ماند. این پدیده ای است که می تواند ریتم قلب را مختل کند.
وی خاطرنشان کرد: ممکن است فنل ها تنها مقصرهای شیمیایی نباشند که بر قلب تأثیر می گذارد.
وانگ گفت: “مواد شیمیایی جدیدی وجود دارد، بنابراین گام بعدی این است که به این مواد شیمیایی محیطی جدید نگاه کنیم و بر اثرات آنها در سطح فردی بر افرادی که مستعد ابتلا به بیماری قلبی هستند تمرکز کنیم.”
ارسال پاسخ