آثار او به نوعی بخشی از زندگی ما شده است، با ما رشد کرده و تأثیر عمیقی بر ما گذاشته است. از تنوره دو در دهه 60 تا سریال فراموش نشدنی روزگر قریب گرفته تا فیلم های تحسین شده ای مانند انسوی آتش، خانه پدری، آبادانی ها، بودن یا نه و دیگر آثار ارزشمند او که هر کدام تاثیر زیادی بر سینما و جامعه ایران در زمان خود گذاشتند. .
آثار عیاری در زمان خود برجسته بودند و گذشت زمان نتوانست از ارزش آنها بکاهد. هر یک از فیلم های او با حساسیت و دقت مثال زدنی ساخته شده است و داستانی را با صداقتی عمیق روایت می کند که بیننده را به دل دنیایی جدید می برد. عیاری در فیلمسازی خود همواره به ریشه های فرهنگی و اجتماعی جامعه ایرانی وفادار بوده، اما توانسته به لایه های عمیق انسانی و جهانی نیز دست یابد. اگرچه آثار او ساده هستند، اما پیچیدگی های خاص خود را دارند و دارای لایه های معنایی هستند که با هر مشاهده، عمق جدیدی را آشکار می کنند.
فیلم تنوره دو ساخته شده در دهه شصت نه تنها سرآغاز این مسیر سینمایی بود، بلکه نقطه ای بود که سینمای عیاری را به عنوان حرکتی مبتکر و مستقل به جامعه معرفی کرد. او با این فیلم و فیلم‌های بعدی‌اش نشان داد که چقدر می‌توان از کانون معضلات اجتماعی داستان‌های عمیق و مؤثری خلق کرد.
سریال مندج روز قریب نیز نمونه ای از هنرنمایی او در عرصه تلویزیون است. عیاری در این مجموعه با دقت تاریخی و هنری، اما بیش از یک بیوگرافی، زندگی یکی از چهره های برجسته پزشکی ایران را روایت می کند. همچنین به جنبه های انسانی و اجتماعی زندگی قریب توجه می کند. این سریال نیز مانند دیگر آثار او با جزئیات ظریف و لحظات ناب خود مخاطب را مجذوب خود کرد.
وی در حالی که در فیلم‌های بعدی‌اش مانند عیاری، آبادانی و خانه پدری به مسائل خانوادگی و ساختار سنتی جامعه ایران نگاه می‌کرد، در خانه پدری به مسائل اجتماعی‌تر و جسورانه‌تر پرداخت که بحث‌های زیادی را برانگیخت و هنوز هم یکی از آنها محسوب می‌شود. آثار جنجالی سینما سینمای ایران.
آنچه آثار عیاری را از دیگر کارگردانان متمایز می کند، نه تنها موضوعاتی است که انتخاب می کند، بلکه نحوه برخورد او با آنها نیز هست. او همیشه با احساسی ناب و نگاهی تازه، فیلمبرداری خاص و منحصر به فردی را خلق می کند. به نظر می رسد هر سکانسی از فیلم های او زاییده لحظه ها و احساسات اوست و توانایی او در انتقال این لحظات نادر به مخاطب او را در جایگاه ویژه ای قرار داده است.
سینمای عیاری سینمای لحظه ها و «آنها» است. لحظاتی که در حین خلق اثر به طور غریزی خلق شده و در اوج آن تجسم یافته است. توانایی او در ثبت این لحظات ناب و تبدیل آنها به سکانس های ماندگار یکی از برجسته ترین ویژگی های سینمای اوست که به سختی می توان آن را تکرار کرد. فیلمسازی که همگام با زمانه است و حتی گاهی جلوتر از زمان خود می رود. فیلم های آنها تاریخ انقضا ندارند و ارزش آنها به مرور زمان افزایش می یابد.
یکی از ویژگی های بارز آثار کیانوش عیاری منحصر به فرد بودن آنهاست. به این دلیل که فضای فیلم های او منحصر به فرد و خاص است. فضایی که هیچکس نمی تواند آن را بازسازی کند. فیلمبرداری آسان و محدود. سینمای عیاری شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما وقتی کسی بخواهد صحنه ای از فیلمش را بازسازی کند با چالشی غیرممکن روبرو می شود. این سینما از اندیشه، ذهن و روح عیاری تراوش می کند و در قالب تصاویری بی نظیر و سکانس هایی تکرار نشدنی به تصویر کشیده شده است.
با صحنه، تکنیک بالا و حس ناب و تازه خود سینمای بدیع می آفریند. او این توانایی را دارد که لحظات نادری را کشف کند و بدون وقفه این لحظات را به مخاطب منتقل کند. یک ویژگی بسیار نادر در سینمای ایران. عیاری کارگردانی که از غرایز و احساسات خود پیروی می کند، سینمای خود را در «آن» و لحظات خاص می آفریند. او مانند یک شکارچی پنهان می شود. او همیشه آماده است تا لحظه ای ناب و الهام بخش به راهش برسد. وقتی چنین لحظه ای را ثبت می کند، با هوش و مهارتی منحصر به فرد آن را دستکاری می کند و آن را به سکانسی ماندگار تبدیل می کند.
توانایی عیاری در ثبت لحظات نادر او را از دیگر فیلمسازان متمایز می کند. لحظاتی که در فیلم هایش خلق می کند، مخاطب را به عمقی می برد که تماشاگر احساس می کند با صحنه ای واقعی روبروست نه صحنه ای ساختگی فیلم. او در فیلم هایی چون رزگار قریب، آبادانی ها، بودن یا نبودن سکانس هایی می آفریند که مخاطب را مجذوب خود می کند و او را در دل داستان احساس می کند. عیاری با گام برداشتن در مسیر اکتشاف و شهود در مسیر خلق آثارش، لحظات ناب و تکرار نشدنی را در هر مرحله از این سفر خلق می کند.
این روزها چطوری استاد؟
استاد عیاری این روزها به دلیل مشکلات جسمانی بیشتر وقت خود را در خانه سپری می کند. ممکن است این بیماری بدن او را خسته کرده باشد، اما ذهن او هنوز تیزبین و خلاق است. او از آن دست هنرمندانی نیست که به دلیل مشکلات جسمی دست از کار بکشد. عیاری هنوز در حال ایده‌پردازی است، به سینما فکر می‌کند و ذهنش هنوز پر از داستان‌های جدید و جالب، ایده‌های نو است. این بار الهام او از زادگاهش خوزستان و مسائل اجتماعی مربوط به نفت بود. فیلم «خرلنگ» پیش نویس دست نخورده ای که داستان نفت در مسجد سلیمان و اولین چاه نفت ایران را روایت می کند، بدون شک یکی از شاهکارهای سینمای ایران خواهد بود و در صورت فیلمبرداری جایگاهی ماندگار در تاریخ پیدا خواهد کرد. سینمای کشور
استاد عیاری از آن دست فیلمسازانی است که هر اثرش شاهکار محسوب می شود. شاید برای بسیاری از کارگردانان بتوان یکی دو فیلم را شاهکار نامید، اما اکثر آثار عیاری چنین جایگاهی دارند. چه کسی می تواند چندین دهه بعد به روح عقرب نگاه کند و از تازگی و تازگی آن غافلگیر نشود؟ یا بودن یا نبودن که هنوز جایگاه ویژه ای در دل مخاطب دارد؟
او پس از سال ها تولید فیلم در ایران، قصد دارد مجموعه تلویزیونی را بر اساس مجموعه تلویزیونی «سوسک ها: کابوس ابدی من» در ترکیه فیلمبرداری کند. این طرح یک اثر اجتماعی با موضوع بین المللی و جهانی است که در هر کشوری قابل تولید است. در حال حاضر این پروژه در مرحله مذاکره با شرکت های ترکیه ای است و ممکن است به زودی اخبار جالبی در این زمینه منتشر شود.
عیاری حتی در دوران نقاهت با همان عشق به سینما به خلق داستان های جدید می اندیشد. او در این مدت طرح‌ها و ایده‌های زیادی نوشت، از جمله فیلمنامه و فیلم‌های ۸ میلی‌متری به نام Reflection که به دهه ۱۹۵۰ بازمی‌گردد. عیاری با نگاهی تازه به گذشته، داستان جدیدی خلق کرد که سبک و سبک منحصر به فرد او را به نمایش می گذارد. داستانی با جزئیات دقیق و لحظات خاص. فیلمنامه بازتاب اکنون نوشته شده و آماده تولید است. در این سناریو اشاره ای به فیلم 8 میلی متری شد که اثری از آن باقی نمانده و عیاری با الهام از آن داستان جدیدی خلق کرد.
او در این مدت طرح های دیگری نیز نوشت و قصد دارد به مرور زمان آنها را به مرحله تولید برساند. یکی از این پروژه هایی که عیاری به آن علاقه خاصی دارد فیلم زندان زیباست که فضای خاص آثار او را به همراه دارد. علاوه بر این، پروژه سینمایی شناسنامه و بسیاری پروژه های دیگر که هر کدام طعم سینمای عیاری دارند، از برنامه های آینده اوست.
شاید این روزها معلمان کمی خسته به نظر برسند، اما به زودی بهبود می یابند. اما مطمئنم ذهن و قلب او هنوز پر از داستان هایی است که فقط او می تواند آنها را زنده کند. عیاری استاد خلاقیت و داستان نویسی است که تا به امروز بر نسل های گذشته تأثیر گذاشته است. او هرگز شکست نخورده است و همیشه با روحیه ای جوان و ذهنی پر از ایده های نو جلو می رود. ما هرگز باور نمی کنیم که معلم از خلاقیت دست می کشد. او در دل سینما زندگی می کند و مثل همیشه همچنان با کنجکاوی منتظر آثار جدیدش هستیم.
همچنین به اطلاع علاقه مندان به آثار عیاری می رساند که فیلم سینمایی سفره ایرانی به زودی در سینماهای کشور اکران می شود.
5757
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین