در نظر بگیرید که یک جشن یا مهمانی را در یک خانه خانوادگی کوچک در اصفهان برگزار کنید. این یک خانه کوچک و باسن است که به آسمان باز می شود و باعث می شود زمان یک خانواده کوچک خوشحال شود و پس از ورود به خانه های خود با مسافرانی به نام “میهمانان” ملاقات کند.
همه چیز خوب است و همه در تلاشند تا به میهمانان بیایند. یک عزت بزرگ با خانواده Isfahan ما به نام Habib خدا خوانده می شود و مدت کوتاهی را با ما می گذراند. مشارکت این حزب در یک حزب مبارک ، مشارکت بنای تاریخی.
معمار می گوید: “وقتی با ما روبرو شدیم ، خانه افسرده دیگری وجود نداشت. خانه در یک محله تاریخی در وسط خیابان بود که ماشین نمی توانست از آن عبور کند. عجیب بود که چگونه این نوع خیابان از بین رفت.
درب خانه در حال تماشای خیابان در زیر قسمت فوقانی خیابان بود. خانواده قلی ، پدر و دو پسر ویرانه های یک دوست خوب را داشتند و آنها را با قیمت بسیار کمی خریداری کردند. امیدوارم از طریق تخریب و تجدید ، آینده کودکان و میهمانان سایر شهرها و شهرها مکانی را برای میزبانی میهمانان فراهم کنند و میهمانان خانواده برای چند روز میزبان بودند.
با این حال ، به لطف خیابان ها و همسایگان که هنوز بودجه تاریخی خود را از دست نداده اند ، نه تنها برای تخریب و تجدید مفید است ، بلکه انتقال و عقب نشینی و شهرداری و آتش نشانی و غیره نیز مفید است.
هدف از مجموعه محتوای معماری ، معرفی ظرفیت و ظرفیت این علم به معماران سبک کشور ما است. این مطالعات به وضوح نشان می دهد که دانش معماری در ایران مطابق با پیشرفت روز است و حتی فراتر از آن ، کشور ما می تواند جایگاه ویژه خود را در ایجاد آثار هنری و حرفه ای اثبات کند. در نقاشی های این ماده ، ما فقط از هنر و دانش معماری لذت می بریم و در مورد این علم صحبت می کنیم …
خانه متعلق به دوره بعدی بود ، اما هنوز هم از ویژگی های فضایی ارزشمندی برخوردار بود. اگرچه در شکل و مکاشفه شهر از دست رفته بود ، اما این سادگی و عدم سکوت خوشمزه بود. واضح بود که زندگی دوره چهره زنده خانه را در پشت ماسک قدیمی پنهان می کند و به آب و جاروبرقی اساسی نیاز دارد.
رئیس خانه به ما گفت که جامعه متعلق به جریان جامعه است ، اما مشخص نیست که سالها برای او چه اتفاقی افتاده است.
این خانه شامل دو بخش در جهت شرق-غربی بود که با یک حیاط در مرکز از هم جدا شده بود. دو طبقه در قسمت غربی و یک طبقه در قسمت شرقی. چهار اتاق طولانی تر بود ، بعد از راهرو و یک راه پله بعد از باغ به طبقه فوقانی دسترسی داشت.
ویژگی بازتاب اتاق ها دیوار و دروازه میانی بود که باعث شد درها درها را باز کنند تا به یک منطقه مداوم و گسترده تر تبدیل شوند. در ادبیات معماری ایران ، اتاق های بزرگ پنج اتاق بسته با سه درب و دو اتاق داخلی و برعکس بود. به طور کلی ، قسمت غربی اتاق و خانه بد نبود. هندسه و مدلهای فضایی دارای ردپای قابل توجهی بودند و ردپای تاریخ به خوبی نشان داده شده بود. با این حال ، جایی برای جمع آوری و جمع آوری میهمانان در اطراف یکدیگر وجود نداشت.
در شرق ، اثرات مداخلات خانه های قبلی بسیار متفاوت بود. در دهه 1960 ، قسمت شرقی ساختمان توسعه یافت و تجدید شد که منجر به روشی نامناسب به قسمت مخالف دهان شد.
دو اتاق نامناسب ، یکی بزرگتر ، دیگری کوچکتر و در آخر یک آشپزخانه. تفاوت آنقدر بزرگ بود که این دو صاحب یک خانه نبودند. او یک سقف فرو ریخته در آشپزخانه در انتهای تاریک خانه داشت. به لطف این نقص روزانه ، فراهم شد تا هوای تازه وارد خانه شود. با جابجایی آشپزخانه و از بین بردن آن از باز شدن سقف ، ما فکر کردیم که سقف به نعمت تبدیل شده است که باعث شده است تا آن را به یک حیاط کوچک در کنار آشپزخانه تبدیل کند.
اکنون فضایی بین دو حیاط وجود داشت و بهترین مکان برای جمع آوری میهمانان و ملاقات با آنها ستون های قدیمی بود. یکی حیاط اصلی و دیگری به حیاط کوچک ، هدیه سقف و زمان است. آشپزخانه همچنین دسترسی آسان به توده ها داشت و همچنین از نور و هوای طبیعی برخوردار بود.
یک بار دیگر ، نمای شرقی دارای بدنه ای مسطح و یکنواخت بود که روی سقف خنک شب های تابستان می خوابید و آرزو داشت که به ستاره ها نگاه کند ، و اکنون افتتاح مرکز ایجاد شده توسط یک حیاط کوچک او را از خطر فراموشی نجات داد.
ساکنان سابق خانه ما کمی در مورد سقف نشان دادند و آن را از دسترسی مستقیم و استفاده جمعی محروم کردند. راه حل ارتباط بین دو قسمت خانه بود ، به طوری که با ایجاد یک پل طبقه دوم و به عنوان پله ، سقف به یک منطقه شخصیتی تبدیل شد و می تواند به عنوان حیاط مورد استفاده قرار گیرد.
علاوه بر این ، امکان ایجاد یک فضای سایه دار و باز در زیر پل رو به طبقه همکف و ارائه کیفیت انواع مختلفی به اتاق امکان پذیر بود. دو اتاق کوچک در خیابان و در کنار سقف اکنون از حیاط و جلوی مناظر لذت بردند. “ما می توانیم برای گذراندن شربت و تماشای آسمان ، میهمانان را در پشت بام میزبانی کنیم.”
تمام دیوارهای سفید مرزها را سریعتر می کردند و خانه ما را بسیار جذاب تر از تعداد می کردند. در شب ، بوی خاک از آجر فرش در اعماق هزاران سال فرو رفت و دو کمربند دیوارهای حیاط یادآوری باشکوهی از روزهای دردناک و شیرین خانه ما بود. خانه قدیمی ما اکنون زندگی جوانی داشت و بی سر و صدا لبخند می زد و منتظر درب بود.
اطلاعات پروژه:
نام پروژه: ̇sfahan konuk
محل پروژه: استان ̇sfahan
آدرس پروژه: ̇sfahan ، خیابان Sunlilistan
شرکت مشاوره: استودیوی کاربران (گروه طراحی فضایی ، شهر)
معمار مسئول: محمد آراپ ، احسان حاجی رسولی ، مینا مین الدین
تیم طراحی: الاله حج دایی ، میلاد علیوستی
گرافیک و رئیس جمهور: طراحی فضا ، کارآیی ، شهر
تاریخ شروع پروژه: 2015
تاریخ پایان پروژه: 1396
منطقه زمین (متر مربع): 160
منطقه ساخت و ساز پایین (متر مربع): 190
دسته کاربر: هتل
تیم اجرایی: Homayoun Javanbakht
کارفرما: خانواده گالی
عکاسی پروژه: Ehsan Haji Rasouli
جهان معماری