با این حال، در روزهای اخیر و پس از انتصاب آقای عباس صالحی به عنوان وزیر جدید «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی»من تمایلی به نوشتن مقاله جدید نداشتم زیرا احساس می کردم نکات اساسی را در نامه قبلی بیان کرده ام. به خصوص که نقد و نظر حرفه اصلی من نیست.
اما با تحولات اخیر در امور فرهنگی و هنری کشور و انتصاب فرد ارزشمندی در این وزارتخانه کمی خیالمان راحت شد. متوجه شدم که بعد از انتخاب آقای صالحی به عنوان وزیر ارشاد تغییرات مثبتی به وجود آمد. همین امیدها باعث شد تا بار دیگر قلم به دست بگیرم و این بار برای ترسیم فضای کلی سینما و کنار آمدن با مشکلات و معضلات آن به نوشتن یادداشت هایم ادامه دهم. از سختی‌ها و کاستی‌های جدی سینما در این دوره می‌نویسم. می توانم تا جایی که می توانم مشکلات و کاستی ها را توضیح دهم و شاید وضعیت اهالی هنر و سینما را به شکل واقعی تری ارائه کنم.
تصمیم گرفتم هر از چند گاهی با توجه به شرایط سینما این خاطرات را منتشر کنم. هدف من از این یادداشت ها و یادداشت ها فقط عیب یابی یا شکایت نیست، بلکه سعی می کنم حقایق بدیهی و دشواری هایی را که فیلمسازان با آن سر و کار دارند بیان کنم. به این ترتیب اگر نویسنده راه حلی بیاورد، ارائه خواهم کرد. امیدوارم این صدا به گوش مسئولین برسد و اقدام فوری و موثر انجام دهند. ناگهان، خیلی زود، قبل از اینکه خیلی دیر شود و فرصتی برای او باقی نمانده بود.
در این یادداشت ها می خواهم وضعیت تاسف بار سینما را توضیح دهم. از سینمای بیمار و ناراضی، این صنعت فرهنگ و هنر نیازمند توجه عاجل و اقدام جدی است. بحران بیکاری در سینما به یکی از بزرگترین چالش ها تبدیل شده است و بسیاری از سینماگران از کارگردان گرفته تا نویسنده، از بازیگر تا هنرمندان دیگر در شرایط سختی قرار دارند.. این بیکاری عواقب جدی اجتماعی و فرهنگی فراتر از مشکلات اقتصادی دارد. بسیاری از سینماگران که به عنوان نخبگان فرهنگی جامعه شناخته می شوند، اکنون به دلیل عدم حمایت و فرصت های شغلی دچار افسردگی و ناامیدی هستند. این وضعیت انگیزه آنها را برای خلق آثار جدید و خلاقانه بسیار کاهش داده و در نهایت کیفیت تولیدات سینمایی را تحت تاثیر قرار داده است.
بسیاری از اهالی سینما به دلیل نبود امنیت شغلی مجبور به ترک خانه های خود هستند. آنها به مشاغلی روی آورده اند که هیچ ربطی به دانش و تخصص آنها ندارد و حتی برخی از آنها به دلیل شهرت نمی توانند کاری انجام دهند. اگر اهالی نجیب سینما لاف نمی زنند، فقط برای حفظ آبروی خود و خانواده بزرگ سینماست. و برای حفظ حرمت فرهنگ و هنر این سرزمین.
با توجه به اینکه تعداد اعضای خانه سینما بیش از 5 هزار نفر است؛ واضح است که بیکاری در این بخش، از کارگردان تا بازیگر، از فیلمنامه نویس گرفته تا دیگر متخصصان این عرصه، می تواند پیامدهای منفی بر فرهنگ و هنر کشور داشته باشد. اگر از وضعیت کنونی سینما غافل شویم و اقدامات عاجل و موثر انجام ندهیم، ممکن است دیگر دیر شده باشد و فرصتی برای جبران نداشته باشیم. بیکاری و بی توجهی سینماگران تاثیرات مخربی بر وضعیت مالی این هنرمندان خواهد گذاشت و کیفیت و تنوع تولیدات سینمایی به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت. این امر بدون شک پیامدهای اجتماعی و فرهنگی گسترده ای خواهد داشت. وقتی فرهنگ و هنر کشوری به ورطه سطحی نگری و ابتذال می افتد، جامعه کم کم به سمت فساد و فروپاشی می رود.
با توجه به اهمیت این موضوع لازم است متولیان امر فرهنگی کشور هر چه سریعتر برای حمایت از سینماگران و احیای صنعت سینما برنامه های جدی و راهکارهای موثری ارائه دهند. تنها با تلاش جمعی می توان از ادامه این روند نامطلوب جلوگیری کرد و امیدوار بود سینمای کشور به روزهای درخشان خود بازگردد.
14. آقای صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد دولت آقای صالحی وظایف خطیر و پیچیده ای در حوزه فرهنگ و هنر دارند. ماموریت ها که هر کدام به خودی خود چالشی جدی هستند. بحران هایی که اکنون در همه عرصه های فرهنگی و هنری رخ می دهد، وضعیت منفی این حوزه ها را به خوبی آشکار می کند و هشداری جدی برای آینده فرهنگی کشور محسوب می شود. این بحران ها به ویژه در سال های اخیر شدت بیشتری یافته و بیکاری گسترده سینماگران را به دنبال داشته است. سینما به عنوان یکی از حساس ترین و پیچیده ترین بخش های هنر به دلیل ارتباط مستقیم با مشکلات مالی و اقتصادی با بحران جدی تری مواجه شد. این حوزه که ارتباط مستقیمی با دشواری های بازار، سرمایه گذاری و بازگشت سرمایه دارد، لزوما نیازمند توجه ویژه و اقدامات عاجل و موثر است.
سینما به عنوان یک صنعت فرهنگی نیازمند سرمایه گذاری مستمر و موثر است. با این حال، در عمل، روابط غیرشفاف بین باندها و گروه های خاص به این معنی است که تنها تعداد محدودی از افراد همیشه در این بخش مشغول به کار هستند، در حالی که بسیاری دیگر همیشه بیکار می مانند. این وضعیت به وضوح مانع از ورود استعدادهای جدید به عرصه سینما شد و بسیاری از فیلمسازان باتجربه و خلاق به دلیل نبود فرصت شغلی مجبور به ترک این عرصه شدند.
ضرورت ایجاد برنامه ای جدی و روشن برای حمایت از همه اهالی سینما و افراد مرتبط با این صنعت بیش از پیش احساس می شود. این برنامه باید همه اقشار سینما را در نظر بگیرد و در جهت رفع تبعیض و نابرابری گام بردارد. باید سازوکاری موثر ایجاد شود تا اطمینان حاصل شود که همه سینماگران فرصت مشارکت در پروژه های سینمایی و دریافت دستمزد عادلانه را دارند.
برای دستیابی به این هدف، طراحی و پیاده‌سازی سیستم‌های حمایتی از جمله ایجاد تسهیلات مالی و کاهش بروکراسی اداری در فرآیند تولید فیلم ضروری است. وزیر ارشاد باید برای حل بحران بیکاری در سینما اقدامات عاجل و جدی انجام دهد. این اقدامات باید شامل حمایت از پروژه های مستقل و کاهش محدودیت های تولید باشد تا همه فیلمسازان به ویژه آنهایی که به دلایل مختلف از تولید خارج شده اند، بتوانند به سینما بازگردند.
وزیر فرهنگ و ارشاد دولت چهاردهم باید هرچه سریعتر به این بحران رسیدگی کند و برنامه های جامع و موثری برای حمایت از اهالی سینما طراحی کند. سینما باید به فضایی خلاقانه و پویا تبدیل شود که هنرمندان بتوانند به راحتی نظرات و احساسات خود را بیان کنند. اگر این وضعیت نادیده گرفته شود، سینما و کل فرهنگ و هنر کشور با مشکلات جدی تری مواجه خواهد شد.
در این شرایط حساس وزیر محترم فرهنگ و ارشاد باید نهایت دقت و احتیاط را در انتخاب فردی که مسئولیت هدایت و مدیریت معاونت سینمایی را برعهده دارد، به خرج دهد. فردی که برای این مسئولیت انتخاب می شود باید مهارت و توانایی حل مشکلات جدی سینما را داشته باشد. این فرد باید درک عمیقی از چالش های فعلی داشته باشد و برای برون رفت از این شرایط بحرانی راه حل های موثر و عملی ارائه دهد. همچنین داشتن برنامه ای جامع و منسجم برای مدیریت و توسعه تمامی موضوعات مرتبط با سینما یکی از شروط ضروری انتخاب این فرد است. تنها با این رویکرد می توان امیدوار بود که سینمای ایران از بحران های کنونی عبور کرده و به جایگاه واقعی خود بازگردد.
سینما را باید به عنوان یک صنعت فرهنگ و هنر که نقش مهمی در ساختار اجتماعی دارد جدی گرفت. سرمایه گذاری بر روی نیروی انسانی و استعدادهای سینماگران به بهبود وضعیت اقتصادی آنها و افزایش کیفیت و تنوع تولیدات سینمایی کمک می کند.. این بحران بیش از هر زمان دیگری نیازمند همکاری و همفکری فعالان و نخبگان فرهنگی و هنری برای جلوگیری از آسیب های عمیق تر و زمینه سازی برای بهبود و بازسازی است.
5655
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین