بعدی- متخصصان تغذیه هشدار می‌دهند که مصرف چای سبز همراه با مکمل‌های آهن، ویتامین‌های B، محرک‌ها و رقیق‌کننده‌های خون ممکن است بر اثرات دارویی یا تغذیه‌ای آن تأثیر بگذارد.
طبق گزارش انتخابتو به نقل از Eating Well، چای سبز برای قرن ها و اکنون در سراسر جهان جایگاه ویژه ای در فرهنگ های آسیایی داشته است. این نوشیدنی سرشار از کاتچین های پلی فنولیک و به خصوص ترکیبی قدرتمند به نام «اپی گالوکاتچین گالات» (EGCG) است که دارای خواص آنتی اکسیدانی بالایی است. مطالعات نشان داده اند که EGCG ممکن است در محافظت از سلامت قلب، کمک به کنترل وزن و حتی کاهش التهاب در بدن موثر باشد.
اما همان ترکیباتی که این نوشیدنی را مفید می کنند ممکن است در جذب یا متابولیسم برخی داروها و مکمل ها اختلال ایجاد کند. داروساز و داروساز Rebecca Emech هشدار می دهد که اگر این فعل و انفعالات نادیده گرفته شوند، می توانند اثر درمانی مکمل ها را کاهش دهند و حتی عوارض جانبی ناخواسته ای ایجاد کنند. در زیر به بررسی چهار نوع مکمل می پردازیم که مصرف همزمان آن ها با چای سبز توصیه نمی شود.
1. مکمل های آهن
کمبود آهن یک مشکل تغذیه ای رایج به ویژه در بین زنان، گیاهخواران، سالمندان و افراد مبتلا به سوء جذب است. به همین دلیل است که پزشکان اغلب مکمل های آهن یا مولتی ویتامین های حاوی آهن را تجویز می کنند. تحقیقات نشان داده است که ترکیبات موجود در چای سبز می تواند جذب آهن را کاهش دهد.
این اثر به دلیل وجود موادی مانند تانن ها، فیتات ها، کلسیم و پلی فنل ها در چای سبز است که به آهن متصل شده و از جذب آن در دستگاه گوارش جلوگیری می کند. یک مطالعه نشان داد افرادی که بیش از یک فنجان چای سبز در روز می نوشند ذخایر آهن کمتری دارند و این تاثیر در زنان یائسه بارزتر بود. بنابراین اگر مکمل آهن مصرف می کنید بهتر است یک تا دو ساعت فاصله زمانی بین مصرف مکمل آهن و نوشیدن چای سبز رعایت کنید تا جذب آهن در بدن به حداکثر برسد.
2. مکمل های حاوی محرک
هر فنجان چای سبز به طور طبیعی حاوی حدود 30 میلی گرم کافئین است. اگرچه این مقدار کمتر از کافئین موجود در قهوه یا نوشیدنی های انرژی زا است، اما می تواند اثرات محرک را در صورت مصرف همزمان با مکمل های محرک مانند قرص های کافئین، مکمل های قبل از تمرین یا محصولات کاهش وزن تشدید کند.
به گفته آمچ، ترکیب چای سبز با چنین مکمل‌هایی ممکن است باعث افزایش ضربان قلب، فشار خون بالا و علائم اضطراب و بی‌قراری شود. چای سبز علاوه بر کافئین حاوی ترکیبات دیگری مانند تئوفیلین و تئوبرومین است که اثرات محرک خفیفی بر سیستم عصبی مرکزی دارند و ممکن است این عوارض را تشدید کنند.
برای جلوگیری از این خطرات، توصیه می شود مصرف چای سبز و مکمل های حاوی محرک به طور جداگانه مصرف شود و کل مصرف روزانه کافئین کنترل شود تا از حد مطمئن (حدود 400 میلی گرم در روز برای بزرگسالان سالم) تجاوز نکند.
3. ویتامین های گروه B
چای سبز ممکن است در جذب برخی از ویتامین های گروه B، به ویژه اسید فولیک (ویتامین B9) و ویتامین B12 اختلال ایجاد کند. علت این مشکل وجود پلی فنول ها و کافئین در چای سبز است که مانع از جذب این ویتامین ها در دستگاه گوارش می شود.
بر اساس تحقیقات جدید، کاتچین موجود در چای سبز ممکن است توانایی بدن برای تبدیل اسید فولیک به شکل فعال بیولوژیکی آن را کاهش دهد. اگرچه شواهد علمی در این زمینه هنوز محدود است، اما این اثرات بیشتر در افرادی دیده می شود که از قبل کمبود ویتامین B دارند و مقادیر زیادی چای سبز مصرف می کنند.
از آنجایی که ویتامین‌های گروه B در سلامت سیستم عصبی، متابولیسم بدن و تشکیل گلبول‌های قرمز نقش حیاتی دارند، بهتر است مکمل‌های آن‌ها را در زمان‌های متفاوتی نسبت به نوشیدن چای سبز مصرف کنید تا جذب کامل‌تر آن‌ها تضمین شود.
4. مکمل های رقیق کننده خون
یکی از شناخته شده ترین تداخلات دارویی شامل ویتامین K و داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین است. با این حال، برخی از مکمل های گیاهی نیز ممکن است اثرات رقیق کننده خون داشته باشند. چای سبز به طور طبیعی حاوی مقادیر کمی ویتامین K است. این می تواند اثربخشی داروهای ضد انعقاد یا مکمل ها را در صورت مصرف بیش از حد کاهش دهد.
Amch توضیح می دهد که اگرچه خطر در اکثر افراد کم است، اما کسانی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنند باید با پزشک یا داروساز خود مشورت کنند، به خصوص اگر به طور منظم چای سبز یا مکمل های غلیظ مصرف می کنند. تداخل احتمالی بین چای سبز و مکمل های ضد انعقاد می تواند منجر به کاهش یا افزایش بیش از حد لخته شدن خون شود، بنابراین تنظیم دوز داروها در چنین مواردی مهم است.
خطرات احتمالی ناشی از تعامل چای سبز و مکمل ها
آگاهی اولین قدم برای پیشگیری است. جینجر هالتین، متخصص تغذیه می گوید: «برای همه مهم است که با داروساز و متخصص تغذیه خود در مورد تداخلات احتمالی بین داروها و مواد مغذی مشورت کنند. مصرف چای سبز با مکمل ها متفاوت است و نوع و مقدار آن بی خطر است باید با توجه به شرایط هر فرد مشخص شود.
AMC همچنین تأکید می کند که «طبیعی بودن» همیشه به معنای «بی ضرر بودن» نیست. او توضیح می دهد: چای سبز ممکن است اثرات برخی داروها یا مکمل ها را تقویت یا تضعیف کند و این دو نوع تداخل می تواند بر سلامت فرد تأثیر بگذارد.
بنابراین قبل از اینکه چای سبز را به بخشی منظم از برنامه روزانه خود تبدیل کنید، بهتر است با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که مصرف آن با مکمل ها و داروهایتان بی خطر است.
خلاصه تخصصی
بدون شک چای سبز فواید زیادی دارد. از بهبود عملکرد قلب و مغز گرفته تا خواص آنتی اکسیدانی و کمک به کنترل وزن. با این حال، هنگامی که این نوشیدنی همراه با برخی مکمل ها استفاده می شود، ممکن است جذب مواد مغذی را کاهش دهد یا خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.
در بیشتر موارد، رعایت فاصله زمانی مناسب (حداقل یک تا دو ساعت) بین نوشیدن چای سبز و مصرف مکمل برای جلوگیری از این تداخلات کافی است. با این حال، بهتر است برای توصیه های شخصی با پزشک یا متخصص تغذیه خود مشورت کنید تا برنامه مکمل خود را با یک فنجان چای سبز روزانه متعادل و ایمن نگه دارید.