ما احتمالاً نباید در پاسخ به این سؤال باشیم که آیا ما در جهان تنها هستیم یا خیر. جهان تنها نقطه کوچک در دریای بی پایان میلیاردها نقطه دیگر است. چگونه می توان زندگی را در این منطقه کیهانی یا در بخش دیگری از آسمان محدود کرد؟
اما ما در مورد زندگی زندگی خارج از محیط کاملاً سازمان یافته چه می دانیم؟
بسیاری از کارشناسان می گویند که حتی اگر هیچ مدرکی از موجودات فضایی وجود نداشته باشد ، می توان فرض کرد که چنین موجوداتی وجود دارد. تنها کهکشان ما که یکی از 2 میلیارد نفر در جهان است ، حدود 2 میلیارد ستاره دارد. خورشید ، ستاره ما ، منبع اصلی زندگی در جهان است.
و دانشمندان دائماً سیارات را که در اطراف این ستارگان می چرخند ، معروف به “سیارات خارج از قطبی” کشف می کنند. مگی آدریان پوكاك ، دانشمند علوم فضایی می گوید: “ما تقریباً اطمینان داریم كه در خارج از زندگی وجود دارد.” “این فقط یک بازی با شماره ، مشکل احتمال است.”
فن آوری های موجود به ما امکان می دهد سیارات جامع را با حساسیت چشمگیر بررسی کنیم. دانشمندان با استفاده از تلسکوپ های قوی ، ترکیب شیمیایی این اجسام آسمانی را که در اطراف ستاره های آنها می چرخند با تجزیه و تحلیل نور عبور می کنند. این روش “طیف سنجی” نامیده می شود.
نکته مهم این است که یک ترکیب شیمیایی مشابه با جهان پیدا کنید ، یعنی اثبات این که محیط ، شاید هزاران چراغ ، ممکن است شرایطی برای ادامه زندگی ما داشته باشد.
علائم امیدوار کننده است. اوبرین گفت: “ما صدها سیاره بالقوه قابل زندگی را می شناسیم.
یکی دیگر از شواهد دلگرم کننده در اینجا یافت شد. موجودات زنده در محیط هایی کشف شده اند که قبلاً تصور می شد برای هر زندگی بسیار شدید یا غیرقابل تحمل است ، در مکانهایی که دسترسی به نور خورشید یا گرما مانند دره های عمیق اقیانوس وجود ندارد.
در گذشته اعتقاد بر این بود که زندگی فقط در سیاره ای با فاصله مشخصی از ستاره می تواند وجود داشته باشد (بنابراین سطح زندگی برای زندگی مناسب است). با این حال ، پیدا کردن زندگی روی زمین ، که او هرگز انتظار نداشت ، ما را قادر به بحث در مورد احتمال نه تنها سیارات بلکه حتی ماه می تواند از زندگی پشتیبانی کند.
این بدان معنا نیست که آنها شبیه به موجودات سبز کلیشه ای در فیلم ها هستند ، بلکه این بدان معنی است که امکان زندگی و بقا در آنجا وجود دارد.
کارشناسان دشوار است بدانند که آیا این زندگی هوشمند است ، حتی اگر شانس زیادی برای زندگی در خارج از زمین داشته باشد.
پروفسور اوبرین می گوید: “بیشتر دنیای زندگی در جهان یک سبک زندگی بسیار ساده بوده است.” “در حقیقت ، فقط برای میلیاردها سال فقط گونه های باکتریایی وجود دارد.”
و یک سری از حوادث تصادفی وجود داشت که منجر به ظهور بیش از یک زندگی در سیاره ما شد. برای اینکه زندگی خارجی با ما تماس بگیرد ، باید از نظر جسمی و فنی توسعه یابد.
آیا منتظر جلسه هستید؟
اما آیا ما تنها نیستیم زیرا باید منتظر دارایی های خارجی باشیم؟ موضوع خیلی ساده نیست.
دشوار است که باور داشته باشید که هیچ زندگی هرگز به صحنه ای نرسیده است که بتواند از مسافت های میانی عبور کند. پس چرا تا آنجا که می دانیم نیستیم؟
آدریان پوکاک می گوید: “بزرگترین مشکل ما این است که ما یک نمونه واحد از زندگی داریم و برای این سیاره بسیار حیاتی است.”
با این حال ، این مدل احتمالاً نمی تواند به سایر نقاط جهان تعمیم یابد. به عنوان مثال ، دکتر آدریان پوکاک ، “اگر در نزدیکی یک ستاره با کار زیادی زندگی می کنید ، ممکن است مجبور شوید زیر زمین زندگی کنید … این بدان معنی نیست که زندگی هوشمندانه در آنجا وجود ندارد ، اما ممکن است به دلیل زندگی زیر سطح ، پیام را انتقال ندهید.”
یا شاید مشکل ساده تر از آن باشد که از نظر علمی زبان مشترک نداریم.
پروفسور اوبرین می گوید: “ما حدود یک سال است که به سیگنال های احتمالی تمدن های فرازمینی گوش می دهیم.” با این حال ، برنامه های بسیاری وجود دارد که یک سبک زندگی می تواند پیام ارسال کند ، بنابراین ما هرگز نمی توانیم پاسخی دریافت کنیم.
و حتی اگر ما با سایر شیوه های زندگی در جهان در طول موج قرار داشته باشیم ، شکاف های بزرگ بین ما هزاران سال به طول می انجامد (وقتی به گذشته نگاه می کنیم ، تصور کنید که مکاتبات امروز فوق العاده باورنکردنی است).
دانشمندان در یک پروژه جدید در دانشگاه برکلی ، کالیفرنیا در حال تحقیق در مورد یک میلیون از نزدیکترین ستاره ها برای برقراری ارتباط با هر موجودی هستند که می تواند پیامی را به زمین بفرستد.
آنها همچنین ستاره های 4000 چراغ را در مرکز راه شیری دنبال می کنند. بنابراین ، اگر پیامی از یکی از آنها ارسال شود ، حدود 5000 سال طول می کشد تا با ما تماس بگیرید.
بنابراین ، اگر زندگی فرازمینی واقعاً در دسترس باشد ، می تواند هزاران سال طول بکشد تا آن را بشنوید.
یک راه بسیار طولانی
حداقل در آینده نزدیک ، سفر میانی در فواصل بزرگ گزینه ای عملی نیست.
ما توانایی ارسال امواج رادیویی را با سرعت نور داریم ، اما در پایان این فقط یک موج رادیویی است که فقط در منطقه خلاء حرکت می کند. هیچ وسیله نقلیه مکانی نمی تواند بین ستاره سفر کند. اگر بخواهیم یک جرم جسمی را به اعماق فضا ، چه کاشفان و چه افراد ، بفرستیم ، کار پیچیده تر و دشوارتر می شود.
و اگر تمدن ما هنوز نتواند این کار را انجام دهد ، کارشناسان می گویند که همسایگان کیهانی ما احتمالاً نمی توانند این کار را انجام دهند. حتی اگر آنها فناوری برای رسیدن به ما داشته باشند ، ممکن است نتوانند این کار را انجام دهند.
همچنین مقدار قابل توجهی از فرصت کیهانی یا زمان مناسب وجود دارد. شاید به یاد داشته باشید که چقدر تمدن ما واقعاً جهان را خرج می کند ، دشوار است.
زمین بیش از 1.5 میلیارد سال میزبان است ، اما مردم امروز حدود 2000 سال وجود داشته اند. و از آنجا که تمدن ها می توانند خیلی سریع ناپدید شوند ، پنجره تماس بسیار محدود است.
ما مطمئناً نمی دانیم که آیا بیگانگان فضا تا به حال به سیاره ما آمده اند ، اما با اطمینان بیشتر ، ممکن است وقتی شخص روی زمین باشد اتفاق نیفتد.
او می گوید: “اگر تمدن های ما در همان زمان نباشند ، ما هرگز با بیگانگان روبرو نخواهیم شد.” آنها ممکن است مدت طولانی یا در آینده باشند ، وقتی زندگی بشر دیگر وجود نداشته باشد.
شاید دایناسورها در دوره ژوراسیک میزبان موجودات فرازمینی باشند. احتمالاً ما هرگز نخواهیم دانست.