خطوط برق یک سکوی زیبا و بدون برگ را فراهم می کند که در آن پرندگان می توانند به محیط اطراف خود نگاه کنند و مراقب شکارچیان یا طعمه های احتمالی باشند.
به گزارش فرادید، پاسخ به این سوال که چرا برق نگرفته اند این است که اکثر آنها دچار برق گرفتگی شده اند. یک مطالعه در سال 2014 تخمین زد که 0.9 تا 11.6 میلیون پرنده هر ساله در اثر برق گرفتگی در ایالات متحده کشته می شوند.
پرندگان بزرگتر مانند رپتورها به ویژه در معرض خطر هستند زیرا احتمال تماس آنها با دو کابل یا یک کابل و منبع زمینی بیشتر است. یک مطالعه در سال 2016 توسط آزمایشگاه ملی پزشکی قانونی خدمات ماهی و حیات وحش ایالات متحده نشان داد که 417 پرنده شکاری دچار برق گرفتگی شده اند و نزدیک به 80 درصد از مرگ و میرها را عقاب های طاس یا طلایی تشکیل می دهند.
با این حال، دلیل اینکه اکثر پرندگان دچار برق گرفتگی نمی شوند این است که پرندگانی که روی خط برق “الف” نشسته اند، زمین نیستند. اگر آنها می توانستند با نردبان به خطوط برق برسند و از عایق مناسب پرنده استفاده نمی کردند، مثل بقیه ما نان تست می کردند.
ویل باب از بخش حیات وحش منابع طبیعی اوهایو به Cincinnati Enquirer گفت: “پرنده ها بین خط برق و زمین ارتباط برقرار نمی کنند، بنابراین مدار تشکیل نمی شود.” ما روی زمین ایستاده ایم، مدار را کامل می کنیم و اتفاقات بدی می افتد.”
تصور کنید که یک بار توپ را به بالای یک رشته کوه و در امتداد یک مسیر طولانی در بالای آن هل می دهید. توپ ها در امتداد این خط الراس ادامه می یابند تا به انتهای دیگر برسند و به سمت پایین غلت می زنند و انرژی پتانسیل گرانشی را به انرژی جنبشی تبدیل می کنند. اگر قرار بود مسیر سریع تری را در امتداد خط الراس که از کوه پایین می آید ایجاد کنید، توپ ها لزوماً از آن مسیر می روند و منتظر مسیر انتهای جاده نمی مانند.
به طور مشابه، یک جسم متصل به زمین و رسانای الکتریکی در تماس با سیم برق زنده، مسیر دیگری را برای جریان الکتریسیته فراهم می کند. بنابراین اگر پرندگان سیم و تیرک را همزمان لمس کنند، مسیری تا زمین ایجاد می شود که خبر بسیار بدی برای پرندگان است و یا اگر به اندازه کافی بزرگ باشند، می توانند با لمس هر دو مسیر ایجاد کنند. سیم ها به طور همزمان برق جاری خواهد شد که خبر بسیار بدی برای پرنده است.