دانشمندان قدیمی ترین پوست فسیل شده شناخته شده را کشف کرده اند که قدمت آن به قبل از دایناسورها باز می گردد. این نمونه که در غاری در ایالت اوکلاهما آمریکا پیدا شده است، نشان می دهد که فلس خزندگان در 286 میلیون سال گذشته تغییر چندانی نکرده است.
به گفته دیجیاتو، بیشتر فسیل هایی که در موزه ها می بینیم اسکلت هستند و دلیل آن هم ساده است: استخوان ها به این سرعت تجزیه نمی شوند، بنابراین زمان بیشتری برای فسیل شدن دارند. بافت‌های نرم مانند پوست، ماهیچه‌ها و اندام‌ها اغلب بلافاصله پس از مرگ تجزیه می‌شوند یا توسط حیوانات خورده می‌شوند، بنابراین اغلب نمی‌توانیم آنها را پیدا کنیم.
اما تحت شرایط مناسب، پوست، ماهیچه ها و اندام ها می توانند نسبتا سالم بمانند. در این زمینه، دانشمندان دانشگاه تورنتو اخیراً قدیمی ترین پوست فسیل شده را پیدا کردند که حداقل 21 میلیون سال قدیمی تر از رکوردهای قبلی است. تخمین زده می شود که این نمونه بین 286 تا 289 میلیون سال قدمت داشته باشد، به این معنی که حداقل 40 میلیون سال قبل از اولین دایناسورها است.
این تیم می گوید که این پوست متعلق به یک خزنده اولیه است و به طرز جالبی شبیه پوست یک تمساح یا مار اولیه است. این پوست دارای سطح سنگریزه و نواحی لولایی بین فلس هایی است که دانشمندان فکر می کنند شبیه پوست مار است.
بسیاری از چیزهایی که ما در مورد پوست حیوانات باستانی می دانیم این است که آثار فسیلی این پوست ها روی سنگ ها باقی مانده است و دانشمندان را به یادگیری در مورد این پوست ها سوق می دهد. با این حال، در مورد این فسیل خاص، خود پوست در یک سری قطعات کوچک و سه بعدی حفظ می شود. اینها شامل لایه بیرونی سخت اپیدرم و لایه داخلی نادرتر درم است که سخت شده و به سنگ تبدیل می شود. تغییر مکان.
عوامل محافظتی این پوست فسیلی
این فسیل ها توسط شکارچیان فسیل در ریچاردز اسپور، غار سنگ آهکی در اوکلاهاما کشف شد. هوای خنک و محیط آهکی این غار احتمالاً یکی از دلایل اصلی سالم ماندن این پوست برای مدت طولانی بوده است.
اتان مونی یکی از محققین اصلی این مطالعه می گوید:
در اوایل دوره پرمین، اجساد حیوانات به طور اتفاقی در چنین محیطی قرار می‌گرفتند و در رسوبات رسی بسیار ریز دفن می‌شدند؛ بنابراین فرآیند تجزیه بدن آنها به تأخیر افتاد، مهم‌تر اینکه این غار محل تراوش نفتی بود دوره پرمین و فعل و انفعالات بین هیدروکربن های نفتی و قیر احتمالاً این پوسته را دست نخورده نگه داشته است.
این نمونه در موزه سلطنتی انتاریو نگهداری می شود. جایی که مطالعه بیشتر ممکن است اطلاعات بیشتری را در مورد پوست حیوانات باستانی نشان دهد. نتایج اولیه این مطالعه در مجله Current Biology منتشر شد.