مسعود شاه حسینی در میهن نوشت: “در روزهایی که او در مدار صحبت می کند ، هر کلمه ای باید بر مقدار خرد و مقیاس اندازه گیری شود.
وی در پاسخ به سؤال خبرنگاران پاکستانی ، گفت: “از کارگران ایرانی استقبال می شود.” گفت این یک کلمه نرمی نیست ، بلکه عصبانیت است ، اما یک پرتو مجروح و مجروح است. نه تنها از عزت پاکستان در منبع امید و عزت نفس هزاران نفر ، که شغل و موقعیت این تجارت است ، محافظت کرد و در نتیجه چمدان و چمدان را به میزهای خود می آورد.
به نظر می رسید که آقای چمران منتظر روزی است که بدبختی و پریشانی مردم از زندگی مردم غافلگیر می شود و بیکاری آنها به گرداب ناامیدی پرتاب می شود. از نظر فوجفوج ، همان بیکاران که شب را در ذهن صبح می گذرانند و پوشیدن عزت و عزت و عزت شرم آور نیستند.
همه اینها از خیابان و خیابان زشت است و لیاقت آن را ندارد که در گرد و غبار لباس و قلب او بنشیند. من نمی دانم دانش زبانی مجمع شهرداری پایتخت برای اولین بار چیست ، چه چیزی بو می کند؟ آقای رئیس بر قدرت قدرت می نشیند و مردم را نادیده می گیرد و می گوید مبارزه برای قدرت و قدرت به عنوان یک شخص مخفی و ایمن ، مانند یک شخص مخفی و نامرئی ، و گفتن اینکه کار ما ادامه دارد.
او باید غم و اندوه وام بیکاران و پاکستان باشد ، بیکاری و خواسته های خود را به عنوان فضیلت و خوبی از تجارت پاکستان ابراز کند و همیشه باید در وضعیت دانش موجود در سیاست بوده است. اگر به مدار خرد بیاییم و از سخنان رئیس شورا در مقیاس منطق انتقاد کنیم ، این امر در هر کفر ، نقص و شیوه ای نازک ظاهر می شود.
این دلیل وقفه است که می گوید “از بیکاری استقبال می کند”. کارگران به دلیل کمترین کار و مشکلات پشتیبانی و عدم پشتیبانی ، تجارت خود را تبدیل کردند. با این حال ، آقای Chamran فکر می کند که در یک وضعیت ساده و غیر ضروری و فتح شده ، کلید باز کردن قفل بیکاری و عاطفی و نادیده گرفتن دلایل دیگر است. دلیل این امر درمان زخم فقط با مومیایی غیر ضروری و نادیده گرفتن ریشه درد است. خطای دوم توسط رئیس شورا انجام شد که با عجله و محکوم به تعمیم عمومی با عجله محکوم شد. این بیانیه نتیجه کلی یک فرض کوچک است.
رئیس شورا فکر می کند که همه کارگران در هنگام بیکاری و همان انتخابات یکسان عمل می کنند. هرکدام دارای هنر ، مهارت ، رتبه ، عزت و احترام هستند و چنین آزار و اذیت و آزار و اذیت و آزار و اذیت و آزار و اذیت را نادیده می گیرد. او مشکل را از طریق یک چارچوب انجام داد و جهت و جهت را تعیین کرد و گفت که اگر اینگونه پیش بروند ، مشکل حل می شود. چگونه می توان یک تجارت پاکستانی را به جوانان ارائه داد ، اما ما می دانیم که این فقط یک چیز خوب و خوب است و ما فقط فکر می کنیم که آنها به دلیل کمبود کار ، حرفه و کار آن را می پذیرند؟
فاجعه بیشتر مکانی است که آقای رئیس جمهور از مطالعات جبری و امور اصلاحات رضایت می دهد و از وضعیت روزهای وی و دشواری زندگی وی بی خبر است. از نظر عدالت و اخلاق ، رئیس شورا نیز از این اشتباه ناراحت است. به نظر وی ، فقر و مضرات ابزارهای توده ای برای پذیرش کارهای دشوار است. این فرض که عزت کارگران ارزش واقعی پاکستان را نادیده می گیرد و نابرابری و فشار را تحمل می کند.
سخنرانی آقای چمران از هر جنبه ای ، کسالت منطق و قدرت ظاهر بی وقفه است. این سزاوار است که توهین من باشد که سزاوار بذر ناامنی و ناامیدی در قلب اجتماعی است. ای کاش کسی باید او را پیدا کند ، احترام و احترام به تجارت پاکستان کند ، برای وظایف و تعهدات اجباری نیست و مسئولیت این امر را ندارد. در مقابل ، شرکت نکردن در آلودگی یک شغل ، انجام عزت ، وضعیت و مردم است.