کمدی کمدی در مورد دو کودک خنده دار در آسمان

بالا: در مورد برنامه های مبتنی بر گفتگو ، برنامه های طنز یا چالش برانگیز ، دو نام که در سالهای اخیر نام بیشتری دارند Abutaleb Hosseini و Amir Hossein Qiasi هستند. هم مدیران هم می نویسند و هم به نوعی سبک. با این حال ، بسیاری از تفاوت های کوچک و بزرگ وجود دارد که برای هر طیف جرم جذاب است.

ما در مورد ارقامی صحبت می کنیم که راه های خود را از مسابقه Standmap در “می خندد” شروع کرده و سپس ارائه دادیم. این دو نه تنها یک مسیر حرفه ای متفاوت را طی می کنند ، بلکه سبک ها و ظواهر آنها نیز متفاوت هستند که می توانند دو رویکرد را به طور کامل برای طنز و برنامه نویسی نشان دهند.

Abutaleb Hussein ؛ نگاهی هوشمندانه از قلب مونولوگ

Abutaleb Hosseini پس از تجربه موفقیت آمیز در غرفه “خنده” با عملکرد ون 2 دیده شد. یک برنامه واحد که به عنوان یک مونولوگ خنده دار بر موضوعات فوتبال و اجتماعی متمرکز است. حسینی نه سخنرانی است و نه یک نمایش کلاسیک در این برنامه. در حقیقت ، با لحنی هوشمند ، ظاهری انتقادی و گاه فلسفی به شکل طنز ، نویز است.

هسیین نقطه متمایز تحقق ، توانایی ترکیب محتوا و فرم است. این جملات گاهی اوقات با دقت نوشته می شوند و متوجه می شوند که می توان آن را “طنز نوشتاری در صحنه” نامید. اغراق آمیز نیست ، شوخی ها با دقت مستقر هستند. مخاطب شخصی است که به دنبال طنز سطحی نیست ، اما دوست دارد لایه های پنهان را روی یک موضوع کشف کند. البته این سبک برای همه جذاب به نظر نمی رسد. اگر به دنبال شوخی های اضطراری ، خنده مداوم یا عملکرد عاطفی هستید ، حسینی ممکن است بسیار آرام و حتی جدی به نظر برسد.

با این حال ، برخی بر این باورند که طنز ابوالبیب فقط در زمینه فوتبال کار می کند و در خارج از این حلقه موفق نخواهد بود ، که می تواند آن را در طولانی مدت در ون 360 انجام دهد و برنامه خود را پس از یک فصل موفق و طوفانی تکرار کند ، بنابراین اگر او قصد دارد در فصل فوتبال ادامه دهد.

امیر حسین چیسی ؛ انرژی ، تند ، خلاق

امیر حسین Qiiisi طرف دیگر است. او برنامه هایی مانند “نیمه شب” را نشان داد ، که به دلیل شوخی های تیز و شخصیت پرانرژی در خنده شناخته شده است ، نه تنها یک مدیر خوب ، بلکه رسانه های نسبتاً دقیق و اجتماعی نیز نشان می دهد. در “نیمه شب” ، که مقایسه با ظاهری شبیه به خاطرات خارجی است ، اخبار و وقایع روز را به زبان طنز تجزیه و تحلیل می کند. جوک ها گاهی اوقات محدودیت های جدی را رد می کنند ، اما معمولاً هدف قرار می گیرند. عملکرد وی مبتنی بر تعامل سریع با دوربین ، برش تصویر و مونولوگهای خرد کننده است.

با ریتم زیاد اجرا می شود ، با بداهه نوازی راحت است ، اما ممکن است زبان بدن سخت کار نکند. بر خلاف حسینی ، قیاس حاوی مخاطب نیست. حتی اگر مخاطب دقیقاً نمی داند ، هنوز هم می تواند به لحن و کاربرد آن جلب شود. با این حال ، در همان انرژی بالا ، عمق تجزیه و تحلیل کاهش می یابد یا شوخی ها از هدف حذف می شوند. بنابراین ، مخاطب کسر ابوالبیب را کاهش می دهد ، اما در عین حال یک حامی وفادار دارد و برخی اصرار دارند که کار قدرتمندتر نویسندگان را انجام دهند ، اما کودک دیگر در نقطه خوبی مانند ابوتالیب ایستاده است.

کاربران چه فکر می کنند؟

sobeil از Abutaleb Superfones: این عادت ها این است که وقتی بهتر است همه چیز را بشکنید مقایسه کنید. پدر ، ابو طالب و کسر متفاوت هستند ، آنها را با هم مقایسه نکنید. اگر آن را مقایسه کنید ، به من بگویید که Abutaleb بهتر است ، اوه.

کاشف: سناریوی کسر واقعاً قوی تر است (Abutaleb بیشتر روی فوتبال تمرکز دارد) ، اما زبان بدن Abutaleb بهتر است. قیاس زبان بدن خوب نیست ، اما Abutaleb عالی است.

کوه با قیاس: امیر حسین قیاسبی عالی است ، البته در مقابل دوربین و در مقابل دوربین ، تیم نوشتن امیر حسین به همان اندازه که قدرتمندتر هستیم خوب است!

واریانس حامیان کسر: امیر حسین Qiiisi در نوشتن و نوشتن بسیار عالی است ، اما از نظر یک هنرمند و عملکرد بسیار بهتر عمل می کند. بالاخره من آنها را دوست دارم. (قیاس های بیشتر به دلیل قیاس اجتماعی بیشتر در مقاله وی است.)

راهبه و پنیر البته از Abutaleb انتقاد می کنند: امیر حسین به نظر من بهتر است. من ابو طالب را دوست ندارم. نظر من این است که قدرت او در نویسنده است ، اما عملکرد او طنز او را از بین می برد. برعکس ، او از نوشتن دیگران استفاده می کند ، اما این کار را می کند.

و Alireza: Abutaleb Hosseini در هر صورت کسر بالاتر است ، من نمی دانم چرا برنامه کسر در نخبگان اینقدر اصرار دارد. شاید این جدید باشد!

دو راه ، دو توده

سرانجام ، انتخاب بین این دو بیش از خوب یا بیشتر است. Abutaleb Hosseini یک سری هواداران مصدوم در فوتبال دارد و البته این تختخواب تعداد انگشت شماری از مشکلات است. از طرف دیگر ، افراد مقایسه مشاهدات عاقلانه هستند ، اما هر دو ضعف دارند که نمی توان آنها را نادیده گرفت. در حقیقت ، قیاس بین این دو آسان نیست ، فرزندان خنده دار شهر ، که اکنون پادشاه در بازار کمدی شکسته است.