کنه های عصبی یا حرکات ناگهانی ، غیر ارادی و قابل تکرار ، یا شانه شخص یا افزایش پیچیده تر ، تکرار کلمات ، یا دست ساده و دست ساده و دست ساده و انجام حرکات خاص مانند صداهای عمدی یا صداهای.
بسیاری از افراد در شرایط آرام کمتر می شوند ، اما در شرایط استرس زا یا خستگی ، شدت آنها افزایش می یابد و در برخی موارد ، فرد با کنترل غیر طبیعی مغز همراه است ، که این استرس یا از دیدگاه بیولوژیکی را کاهش می دهد.
مطالعات نشان داده است که در برخی از انسان ها ، تفاوت های ژنتیکی یا تغییرات شیمیایی در مغز ، به ویژه در انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین و برخی از بیماری های عصبی مانند سندرم شکنجه ، کنه های مزمن و پیچیده ، و این عوامل فقط انتقال دهنده عصبی هستند.
علاوه بر عوامل بیولوژیکی ، محیط زندگی و وضعیت روانی فرد نقش مهمی در جدی بودن و تداوم کنه های عصبی ایفا می کند و حمایت از استرس ، انتقاد و عاطفی کودکان به احتمال زیاد در معرض اضطراب ، وسواس ، آموزش یا استرس خانوادگی قرار می گیرند.
کدام عوامل می تواند باعث افزایش عصب شود؟ / ریشه اصلی کنه های عصبی تنش و سلامت روانی است
سماه یانرشزحادروانشناس خانواده و مشاور در مصاحبه ای با خبرنگار ایمانا ، اختلالات کروموزومی و عقب ماندگی ذهنی از جمله عواملی است که ممکن است منجر به عصب عصبی شود و کودکان درگیر در این موارد ممکن است در کنه عصبی گنجانده شوند: تروما ، آسیب و تروما از دیگر عواملی هستند که ممکن است عوامل دیگری ایجاد کند.
“در حقیقت ، ریشه اصلی کنه های عصبی مربوط به سلامت مردم است و هر چه اعصاب ضعیف باشد ، محیط ناراحت کننده تر و مشکل تر است ، احتمال رشد بیشتر خواهد بود.”
روانشناس و مشاور خانواده ، افسردگی ، وسواس ، اضطراب اجتماعی ، بیش فعالی و اسکیزوفرنی ، مانند افرادی که برخی از اختلالات دارند ، احتمال کنه های عصبی را افزایش می دهد: کنه های عصبی خطرناک نیستند و این یک عارضه خطرناک نیست.
آیا می توان با حساسیت زیاد افراد نسبت به کنه های عصبی و بدتر شدن کنه های طبیعی / عصبی را درمان کرد؟
یانرشزحاد بعضی اوقات او ادامه داد و گفت که کنه های عصبی هیچ ناراحتی در زندگی طبیعی یک فرد نخواهد داشت و از جریان طبیعی فرد عبور نمی کند: “گاهی اوقات برخی از افراد بیشتر روی اعصاب خود تمرکز می کنند و حساسیت می شوند و زندگی طبیعی خود را مختل می کنند.”
وی گفت: “به طور کلی ، حساسیت بالای افراد به کنه های عصبی می تواند اضطراب افراد را بدتر کند و این علت سایر اختلالات است.”
روانشناس و مشاور خانواده گفتند که والدین ممکن است کنه های عصبی را در کودکان شناسایی کرده و از متخصصان کمک بگیرند: گاهی اوقات کنه های عصبی کاملاً از بین نمی روند ، اما گاهی اوقات کنه عصبی کاملاً شدید است.
بر این اساس ، نحوه برخورد والدین و افراد پیرامون این رفتارها بسیار مهم است و اتهام یا هنگ می تواند اضطراب را افزایش دهد و بنابراین می تواند به کاهش علائم ، پذیرش و پشتیبانی کمک کند ، بنابراین شناخت و مدیریت عوامل روانی و محیطی بخش مهمی از درمان و کنترل کادر عصبی است.
کنه های عصبی معمولاً به تنهایی قابل مشاهده نیستند ، اما در بیشتر موارد با سایر اختلالات روانپزشکی همراه است ، به عنوان مثال ، کودکان مبتلا به کنه نیز ممکن است علائم بالایی ، اختلال توجه ، اضطراب اجتماعی و اختلال اجباری وسواسی را تجربه کنند و تشخیص این شرایط را دشوار می کند.
همکاری روانپزشکان ، روانشناسان ، والدین و معلمان ممکن است نقش اساسی در تعریف مشکل و طراحی یک برنامه درمانی مؤثر داشته باشد. کنه های عصبی ، به ویژه اگر یا ظاهر شود ، ممکن است تأثیر قابل توجهی در زندگی فرد داشته باشد و در کودکان ، این اختلال می تواند باعث کاهش عزت نفس ، شرم و حتی طرد شود.
در بزرگسالان ، کنه های عصبی می توانند از حضور راحت ، فعالیت های اجتماعی یا حرفه ای جلوگیری کنند و این اثرات روانشناختی می تواند به درستی با فرد و محیط زیست مقابله کند و آن را به بخشی از خصوصیات فردی تبدیل کند و منجر به افسردگی و عایق به مرور زمان شود.