تجزیه و تحلیل بیش از 1500 مکالمه طبیعی نشان می دهد که انسان ها ممکن است در طول زمان برای برقراری ارتباط بهتر با یکدیگر حرکات پیچیده تری را در عضلات صورت خود ایجاد کرده باشند.
به گزارش فارس، در بخش اول این پژوهش، محققان با 52 نفر مصاحبه تصویری انجام دادند و واکنش ها و حالات طبیعی آنها را در سناریوهای مختلف روزمره ثبت کردند.
طیفی از رفتارها برای طراحی مکالمات در نظر گرفته شد، از جمله گوش دادن، شوخ طبعی، کمرویی و مشارکت. برای اندازه‌گیری توانایی مهار حالات چهره، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا چهره‌شان را ثابت نگه دارند، در حالی که طرف مکالمه سعی می‌کند آنها را وادار به پاسخ‌گویی کند.
همان افراد سپس ویدیوهای کوتاهی از چهره‌های خود ضبط کردند که تلاش می‌کردند به اهدافی مانند ظاهر دوستانه، مخالفت بدون تهدید یا نفرت برسند.
سپس بیش از 170 نفر بخش‌هایی از ویدیو را تماشا کردند و تماس‌ها را ضبط کردند و به احساسات و حالات منتقل‌شده رتبه‌بندی کردند تا «قابلیت درک» و «دوست‌پذیری» شرکت‌کننده را بسنجند.
حالت چهره هر شرکت کننده با استفاده از FACS (سیستم کدگذاری کنش صورت) ثبت شد. این سیستم روشی است که برای اندازه گیری فعالیت عضلات صورت استفاده می شود.
برای اعمال یافته‌ها در مقیاس بزرگ‌تر، محققان تجزیه و تحلیلی از مکالمات ویدیویی بین 1456 غریبه از مجموعه داده‌های موجود انجام دادند. جایی که شرکای چت میزان علاقه آنها به یکدیگر را ارزیابی کردند.
نتایج رتبه‌بندی دوست‌داشتنی در رابطه با نتایج FACS و سایر اندازه‌گیری‌های شناخته شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، و دانشمندان دریافتند که شرکت‌کنندگانی که حالات چهره‌شان گویا بود، هم توسط ارزیاب‌های مستقل و هم توسط همکارشان بیشتر دوست داشتند.
همچنین مشخص شد که خواندن احساسات آنها از چهره آنها آسانتر است و آنها قادر به تطبیق حالات چهره خود برای رسیدن به اهداف اجتماعی هستند.
محققی از دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه ملی سنگاپور و نویسنده اصلی این مطالعه، دکتر. ایث کاوانا گفت: این اولین مطالعه در مقیاس بزرگ است که حالات چهره را در تعاملات دنیای واقعی بررسی می کند.
وی درباره نتایج مطالعه گفت: “یافته‌های ما نشان می‌دهد که حالت چهره با پیامدهای اجتماعی مثبت مرتبط است. این نشان می‌دهد افرادی که بیانگرتر هستند در جذب شرکای اجتماعی و ایجاد روابط موفق‌تر هستند. همچنین ممکن است در حل تعارض مهم باشد. “