بارها دیده ایم که پروژه های تحقیقاتی مهم به افراد غیر متخصص واگذار می شود. پژوهشگران دانشگاه هایی که ارتباط چندانی با سینما ندارند، شما بهتر می دانید، دانشگاه علامه یا برخی از دانشکده های علوم اجتماعی یا مطالعات جهان، فرقی نمی کند (افتخارات علمی و دانشگاهی هر کدام بسیار قابل احترام است). حوزه تخصصی). در حالی که این انتخاب‌ها گاهی موجه به نظر می‌رسند، اما اغلب منجر به تکرار کلیشه‌ها می‌شوند که نتیجه‌ای جز گزارش‌های غیرعملی ندارد (شواهد این موضوع را کارشناسان سینما در حوزه‌های مختلف نشان می‌دهند، تنها کار میدانی محدود کافی است). وقت آن است که راه دیگری را انتخاب کنید!
دانشگاه های تخصصی سینما مانند هنر، تهران، تربیت مدرس، سوره و صداوسیما به همراه کارشناسان مجرب خانه سینما، دانش و مهارت فراوانی را در اختیار شما قرار می دهند. چرا از این ظرفیت ها استفاده نمی کنیم؟ چرا تحقیقات و سیاست های ما بیشتر با این پایگاه های تخصصی درگیر نمی شود؟
در حالی که با ایده های شما در مورد تدوین سیاست های منسجم برای آینده سینما آشنا هستم، پیشنهاد می کنم به جای شروع مداوم پروژه های جدید، تحقیقات گذشته را عملیاتی کنید یا حداقل مراحل بعدی بسیاری از کسانی که قدم اول را برداشته اند تکمیل کنید. . طرح‌هایی مانند «آکادمی علمی و فنی سینمای ایران» برای ترویج فناوری‌های نور و صدا در تولید و نمایشگاه، «اطلس آینده سینمای کشور» برای مستندسازی دقیق و جامع و طرح‌های پژوهشی آتی همچنان در ظرفیت بالایی هستند. . اجرا خواهد شد. علاوه بر این، سینمای ملی ایران شایسته جایگاهی معادل کتابخانه ملی است. تا جایی که به کانون اصلی حفاظت و اقتدار سینمای ایران تبدیل می شود. یا موضوع ژانر و اقتباس که در چند سال اخیر در حوزه کاری (نویسندگی و ترجمه) و تولید فیلم توسط یکی از نهادهای وابسته به سازمان سینمایی به خوبی ارزیابی شده است.
موضوع دیگر نحوه برخورد با پژوهشگران سینمایی است. متأسفانه اعتبار و نویسندگی این افراد، گاه با سالها تجربه و آموزش آکادمیک آنها، معادل دستیار فنی سوم در پروژه های سینمایی را ایجاد می کند. همین مبلغ نیز پس از کسر بیمه، مالیات و حق سرپرستی (گاهی تا 20 تا 25 درصد مبلغ قرارداد) در چند قسط پرداخت می شود. این روش نشان می دهد که پژوهش در عمل دست کم گرفته می شود، هرچند با شعار بر اهمیت آن تاکید می شود.
اگر تحقیق برای شما موضوعی است، باید نشانه هایی از این اهمیت را در نحوه حمایت از محققان، اعتماد به کارشناسان، عملیاتی کردن تحقیقات گذشته و ایجاد سیاست های منسجم برای آینده ببینیم. این موضوعات را قبلاً با دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در میان گذاشته ام و اکنون بیش از هر زمان دیگری امیدوارم با حضور شما این موضوع را عملی کنم.
سینمای ایران نیاز به تخصص دارد. راه حل بین ماست فقط باید باور کنیم.
پژوهشگر، مترجم و نویسنده حوزه سینما – برنده ششمین جایزه پژوهشی سینمای سال ایران
۲۴۳۵۷
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین