نقد و بررسی سینمای آوانگارد – انتخابتو

نقد و بررسی سینمای آوانگارد انتخابتو

به گزارش خبرگزاری انتخابتو، منصوری در ابتدا برگزاری این سلسله نشست ها را گشایشی خوبی برای مطالعات دانشگاهی در حوزه سینما دانست و گفت: در این راستا، این سلسله نشست ها به خوبی برگزار می شود. این گشایش خوبی برای مطالعه آکادمیک سینما تلقی می‌شد، بدون زواید و ادعاهایی که متاسفانه جامعه منتقد فیلم از آن رنج می‌برد. اصول این آثار ضمن معرفی کتاب های ارزشمند سینمای امروز، در تحلیل معنا می آفریند. وی در ادامه سخنان خود با بیان اینکه در این نشست ابتدا به جنبه های کلی سینمای تجربی و آوانگارد و نقاط مشترک و تفاوت های این دو واژه پرداخته می شود و سپس به چگونگی مفاهیم توجه می شود. در کتاب Opry به کار گرفته شده است. نسخه ترجمه شده نیز

روناک رنجی (مدرس سینما و مترجم کتاب) در ابتدای بحث خود گفت: امروز در بمباران تصاویر غرق شده ایم و دنیای امروز فرصت اندیشیدن را از ما سلب کرده است، حال سوال اینجاست که این تصاویر تا چه اندازه هدف دارند. این سینماست که بر دنیای ما مسلط است و در این صورت این بیننده است که عامل تعیین کننده در درک معنای سینمای آوانگارد است. کلماتی از جمله زیرزمینی، مستقل، بسط یافته، ناب و مطلق، اما نقطه مشترک همه اینها سینمای اصلی و سر داستان و روایت است. این یک کناره گیری و به حاشیه رانده شدن نسبت به بدنی است که نقش آن را بر عهده می گیرد.»

حسین حیدری با بیان اینکه سوزان هیوارد در کتاب «مفاهیم اساسی در مطالعات سینمایی» فیلم ها را به سه دسته داستانی، مستند و تجربی یا آوانگارد تقسیم کرده است، این سوال اساسی را مطرح می کند که آیا فیلم تجربی و آوانگارد یکی هستند. . فیلم وی در این زمینه گفت: آوانگارد در لغت به معنای فردی است که جلوتر از ارتش می رود، سینمای آوانگارد الهام گرفته از هنر آوانگارد است و هنر آوانگارد به حرکت قبل و بعد از انقلاب اطلاق می شود. اندیشه مدرن جنگ جهانی اول. سینمای آوانگارد شامل کوبیسم، فوتوریسم، جنبش‌هایی مانند دادائیسم، ساخت‌گرایی، سوررئالیسم است فیلم یا مقاله فیلم ها”. این مدرس سینما افزود: آوانگاردیسم در محدوده ضدسینما قرار می گیرد زیرا برخلاف موازین سینمای موجود است و به دو قسمت پیشرفته و متأخر تقسیم می شود و خود آوانگارد پیشرفته بر سه جریان استوار است: یک. آوانگارد ذهنی در محدوده امپرسیونیسم سینمایی است. می دانیم که برخی از آثار ژرمن دولاک، بخش دوم، سینمای ناب است، مانند فیلم «اینتراکت» رنه کلر، و بخش سوم سورئال، بخش اصلی آوانگارد است. ، گاردس، سگ اندلس. بونوئل فیلم نماینده این دوره است، به گفته پیتر وولن و دادلی اندرو، آوانگارد متأخر به سه جنبش اصلی تقسیم می شود: یکی جنبش بین دهه های 40 و 50 است که ولن آن را جنبش خود بازتابی می نامد و اندرو. جنبش سیاسی والن، جنبش دوم که او آن را آوانگارد می نامد، رمانتیسیسم آمریکایی است، مانند آثار مایا درن، و اندرو جنبش سوم را که گدار آن را ماتریالیسم ساختاری اروپایی می نامد، مانند آثار ژان لوک. اواخر دهه 60 و 1960 این فیلم در اوایل دهه 70 می گذرد و روایتی آوانگارد دارد که شامل آثار فمینیست ها و کارگردانان زن مانند شانتال آکرمن، مارگریت دوراس و اینیس واردا می شود.

رامتین شهبازی در ادامه این نشست به نسبی بودن تعاریف در این زمینه پرداخت و گفت: باید دید هنر آوانگارد چگونه سنجیده می شود، به نظر من آوانگارد تعریف خاص خود را ندارد، در واقع وجود دارد. دو شکل از نگاه اساسی به هنر هستند که در آغاز تفکر مدرن پدید آمدند، یعنی دیدگاه کانت اگر به دیدگاهی که بر نظریه‌های او تمرکز دارد توجه کنیم، آثاری در دوره‌هایی تولید شده‌اند که بر خلاف سایر آثار است نظریات، می بینیم که دیدگاه اول فرم را مطرح می کند، اما از معنای حاصل از اشکال آگاه است. شهبازی ادامه داد: در این مورد فرمالیست ها به میدان آمدند و با پرسیدن چگونگی تغییر فرم ها متوجه شدند که نمی توانند کانتی خالص باقی بمانند زیرا معتقد بودند که می توان اشکال را تغییر داد و به همین دلیل به مفاهیمی مانند بیگانگی رسیدند. بیگانگی، از خود بیگانگی، و خود این مفهوم بر این اساس استوار است: چیزی متفاوت از جریان اصلی برای ایجاد، فرم باید در درون خود تغییر کند، بنابراین، این سوال پیش می آید که آیا یک اثر آوانگارد برای همیشه آوانگارد باقی می ماند؟ یک هنرمند تا آخر عمر خود را یک هنرمند تجربی می داند؟ سبک کار کردن، نقض هدف است، زیرا باید مدام تغییر کند تا تجربی و آوانگارد باقی بماند. این چیزی است که مخاطب می خواهد، زیرا می خواهد معنای فیلم را در پایان حذف کند. پس درست برعکس. بر اساس این مفهوم، گشایشی ساختاری در سینمای آوانگارد وجود دارد که هنجارها و نقش اثر هنری را تغییر می دهد و گسستی در تاریخ سینما ایجاد می کند. بنابراین، متفاوت بودن در اینجا نیز مهم است.»

منصوری در ادامه سخنان شهبازی خاطرنشان کرد: گاهی اوقات باید به دنبال نقاط مشترک در گونه شناسی باشیم. دسته بندی فیلم های شناخته شده در عرصه سینمای آوانگارد هم همین طور. او در مورد تعریف یا تفکیک دو واژه تجربی و آوانگارد به سردرگمی اضافه کرد: “تضاد و همسویی در خود کتاب در ریشه شناسی کلمه آوانگارد نوشته شده است. اما همه فیلم های آوانگارد و تجربی ممکن است این گونه نباشند. گاهی اوقات ممکن است اینگونه نباشد. فیلم‌های من ری بدون استفاده از دوربین، با استفاده از پونی و آهن‌ربا بر روی نگاتیوهای فیلم ساخته می‌شوند.» «این تجربیات، مانند کارشان، آنقدر جدید است که می‌بینیم آنها با کسانی که قبل از خود آمده‌اند، می‌جنگند و تلاش می‌کنند چیز جدیدی خلق کنند. و اشتباه کردن.”

روناک رنجی در بازگشت به بحث با بیان اینکه به نظر او آوانگاردها هرگز از بین نمی روند، در نقاط عطف اجتماعی و سیاسی ظهور می کنند و دوباره پنهان می شوند تا در دوره بعدی با تغییرات اجتماعی دوباره ظهور کنند، گفت: در مورد تجربی و آوانگارد. فیلم‌های گارد، «تاکید» فرمالیست‌ها «سعی می‌کنم از اصطلاح بیگانگی زیر عنوان استفاده کنم، زیرا این نوع سینما برخی از عناصر رسمی را در رسانه برجسته و برجسته می‌کند». رنجی در ادامه توضیح داد: اندرو تودور تئوری اجماع فرهنگی را مطرح می‌کند، یعنی طبق قراردادی که بین تهیه‌کنندگان و تماشاگران بسته شده، اتفاق نظر وجود دارد که فیلم خاصی در لبه سینمای بدنه قرار می‌گیرد و البته این هم اجماع فرهنگی به ژانرهای دیگر اعتبار می بخشد.» البته اوپری در این کتاب از واژه آوانگارد و گاهی اوقات از واژه تجربی استفاده می کند. ژانرها

این معلم سینما بعدها درباره جدایی یا همسان سازی دو حوزه سینمای آوانگارد و تجربی اضافه کرد: نظریه پردازانی مانند ریس و کورتز از اصطلاح فیلم تجربی استفاده می کنند، در حالی که شخصی مانند سوزان هیوارد هر دو را یکسان می داند، اوپری دو دلیل می آورد. برای تمایز این دو اصطلاح.» : اولاً به گفته او سینمای تجربی ابتدا وجود داشته و مانند سرباز سینمای بدن غذای سینمای بدنه را فراهم کرده است، مثلاً استفاده یا استفاده از حرکات مختلف دوربین. از دیدگاه قطر، اولین بار در سینمای تجربی ظاهر شد که بعدها به سینمای غالب تبدیل شد. از این نظر، سینمای تجربی فاقد پویایی مورد نیاز مفهوم آوانگارد است، از سوی دیگر، از آنجایی که سینمای تجربی در خدمت سینمای جریان اصلی است، پیامدهای سیاسی و اجتماعی فعالی برای حمله به ساختارهای نهادی ندارد، افرادی مانند رییس این واژه را می بینند. تجربی به عنوان یک چتر جهانی تر و انواع آوانگاردها در زیر این چتر طبقه بندی می شوند.

نگاهی به سینمای آوانگارد

حسین حیدری درباره کتاب و نویسنده آن گفت: مایکل اوپری منتقد سینما و استاد مطالعات فیلم در دانشگاه شرق لندن است که جایزه او از سال ۲۰۲۴ یعنی ۸ سال پس از مرگش به افتخار او اهدا می‌شود. فیلم‌های تجربی و ویدئویی پژوهشگران هنر راه اندازی شده اند». وی درباره این کتاب گفت: ساختار کتاب شبیه به کتاب های تاریخ سینما است و با روش تاریخ جمعی به بررسی این ژانر سینمای دهه به دهه می پردازد که تقریباً با کتاب بوردول همپوشانی دارد و اشاره کتاب به مدرن است. حرکاتی مانند آوانگارد پست مدرن بهای کمتری برای ترجمه پرداخته است، باید گفت که کاملا روان و راحت خوانده می شود و قطع کتاب نیز کمک کننده است.

رامتین شهبازی در ادامه سخنان خود به کتاب سینمای آوانگارد اپری اشاره کرد و گفت: اپری در مقدمه کتاب بیان می کند که دوست دارد با اندیشه ویتگنشتاین کار خود را پیش ببرد و می دانیم که این اساس کار ویتگنشتاین است. ایده شباهت خانوادگی در بازی های زبانی، اما نه دقیقاً و نه، تلویحاً در این حوزه قرار نمی گیرد و به سمت همان مقوله های تاریخی حرکت می کند، به این معنی که تاریخ نگاری را نمی توان از مفهوم آوانگارد جدا کرد. ، به همین نکته می رسیم که در واقع نمی توان کانتی خالص بود. شهبازی همچنین با اشاره به اینکه با توجه به دیدگاه سوسور در مورد زبان و تقسیم زبان به دیل (نظام زبانی) و مشروط (استفاده در آن نظام زبانی) خاطرنشان کرد: وقتی جریانی رخ می دهد، در واقع زبانی در دل آن جریان شکل می گیرد. در جریانی که هنرمندان واژه می آفرینند، تکرار می کنند و هنر تجربی ممکن است تغییر این واژه ها باشد، اما هنرمند آوانگارد به دنبال تغییر واژه نیست، بلکه به دنبال تغییری طولانی است، به همین دلیل است که به صورت رادیکال عمل می کند و چنین عملکردی را ارائه می دهد. باید جامع باشد و کتاب اوپری به درستی به ضرورت این پیش نیاز اشاره می کند.» در نهایت شهبازی احساس کرد که ترجمه کتاب روان بوده و نتیجه کار مترجم نیست، بلکه حاصل کار دقیق یک آوانته است. – سینماگرد که کار گسترده ای را برای پر کردن این کتاب انجام داد. بی اعتبار شدن و ترجمه بعدی چنین کتابی باعث ایجاد ترجمه های استاندارد شد که افراد غیرمتخصص از جایی به جای دیگر متفاوت بودند.

جلسه تقریباً 150 دقیقه پس از جلسه پرسش و پاسخ با حضار به پایان رسید.

24457

گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین