به گفته ایزنا ؛ باستان شناسان ایتالیایی یک خانه قدیمی رومی را در نزدیکی عمارت تئاتر کولوسئوم در رم کشف کردند ، یک موزائیک “منحصر به فرد” صدف ، سنگ مرمر و شیشه ای گرانبها. در این موزائیک ، سه کشتی بزرگ در دریا به سمت یک شهر ساحلی حرکت می کنند ، با برج های کوچک و باروها که نشان می دهد خانه 6000 ساله در یک جنگ بزرگ پیروز شده است.
چندین بار گنبد پس از کشف یک سری دیوارها در سال از خاک خارج شده است و تاکنون تنها بخشی از اتاق های آن کاملاً حفاری شده و حداقل تا پایان سال دوام داشته است.
به عنوان جایگزینی برای سنگهای بومی اینینگو و آبی مانند فیروزه ای یا لاجورد ، اشکال مختلف این قدیمی ترین رنگدانه مصنوعی در جهان ، خاکستری تیره و تیره آبی و حتی سبز ، جایگزین سنگهای آبی مانند فیروزه ای یا عمیق. (در مصر باستان ، آبی مصر “HSBD-Reyt” نامیده می شد ، که به معنای آبی عمیق مصنوعی است.)
در حالی که فیروزه یا لاجورد فقط می تواند به اشیاء یا تزئینات تبدیل شود ، این رنگدانه ساخته شده انسان باعث تولید اشیاء آبی در امتداد مدیترانه می شود. یونانیان باستان ، از جمله Phoophracestus (در کتاب خود در مورد سنگ ها) و “پلیین بزرگ” (“تاریخ طبیعی”) در مورد انواع رنگدانه نوشتند.
بعداً ، هنرمندان رومی از این رنگ در موزائیک ، نقاشی های دیواری و پروژه های معماری استفاده کردند. با این حال ، با سقوط امپراتوری روم ، استفاده از این رنگدانه تا زمان رنسانس رها شد و تقریباً فراموش شد.
یک شیء تاریخ قدیمی مصر که توسط آب ذرت استفاده می شود
اکنون ، یک تیم تحقیقاتی موفق به بازسازی رنگدانه ، آزمایش شده با مواد معدنی مختلف و ترکیبات پخته شده در فر تا 4 ساعت. نتایج تحقیقات وی در مقاله ای در NPJ Heritage Science منتشر شده است. نویسندگان اصلی این مطالعه ، استاد جان S. مک کالوی و ادوارد پرداخت در دانشکده مهندسی مکانیک و علوم مادی در دانشگاه ایالتی واشنگتن (پالمن) هستند. Wissenzi »یک دانشمند تحقیقاتی در موزه حفاظت اسمیتسون در Siutland ، مریلند است. این مطالعه با همکاری موزه تاریخ طبیعی کارنگی در پیتسبورگ انجام شد.
“ما امیدواریم که یک تحقیق خوب برای نشان دادن چگونگی این پروژه به ما در کار گذشته کمک کند.” گفت “این هدف نشان می دهد که چگونه علم مدرن داستانهای پنهان را در اشیاء مصر باستان آشکار می کند.”
کارشناسان قبلاً کارهای زیادی در مورد این رنگدانه مرموز انجام داده اند. با این حال ، تیم تحقیقاتی فعلی از روشهای میکروسکوپی و تحلیلی مدرن استفاده کرد که در چنین مطالعه ای مورد استفاده قرار نگرفتند.
ترکیبات پخته شده در حدود 2 درجه سانتیگراد (یا حدود 2 درجه فارنهایت) از مصریان باستان استفاده می کردند ، از جمله مواد معدنی کربنات طبیعی ، مانند سیلیس کریستال ، منابع مختلف اکسید مس ، آزوریت یا مالاکیت در همان دمای. چند دستور العمل حاوی کربنات سدیم بود.
بعداً ، آنها نتایج را با اشیاء باستانی در مجموعه موزه کارنگی مقایسه کردند. جالب اینجاست که حتی بیشترین رنگدانه های آبی حدود 2 درصد از اجزای آبی را تشکیل می دهند. این تحقیق نوآورانه با درخواست موزه کارنگی آغاز شد.
این رنگدانه همچنین به دلیل خاصیت نوری ، مغناطیسی و بیولوژیکی می تواند دارای کاربردهای فناوری باشد. این نوری را که توسط انسان در قسمت نزدیک احاطه شده از طیف الکترومغناطیسی دیده نمی شود ، ساطع می کند.
این نمونه های رنگدانه به عنوان بخشی از نمایشگاه مصر باستان در موزه تاریخ طبیعی کارنگی در پیتسبرگ به نمایش گذاشته شد. این رنگدانه ها بخش دائمی نمایشگاه در پایان سال خواهد بود.