روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: این اقلیت ، که بین سکوت در طول بحران خزیده است ، اکنون با پایان موقت درگیری ها دوباره به وجود آمده است. ادبیات تفرقه آور مشکوک است و گاهی اوقات مغایر با منافع ملی است. این رفتارها مربوط به مردم نیست ، بلکه برخی از منافع سیاسی ، گاهی وابستگی فکری بیرونی یا محافل است.
ناسازگاری با رهبری و ادغام در تصمیمات کلان
آنچه بیشتر نگران است این است که براساس تصمیمات گرفته شده توسط کنترل و تصویب رهبری انجام شود. مخالفت با این تصمیمات نه تنها از نظر سیاسی مشکل ساز است ، بلکه به عنوان ضربه ای برای عموم و امنیت کشور در این بحران است.
آنها در حالی که در یک نقطه حساس در تاریخ کشور ایستاده اند ، آنها در تلاشند تا دیپلماسی و سیاست های نظامی را با بالا بردن مباحث به ظاهر فکری اما درونی مسموم ، زیر سوال ببرند. نکته ای که انسجام بزرگترین اولویت است.
نفوذ و مصونیت از پاسخگویی
متأسفانه ، این فرایند بر اساس تأثیر آن بر برخی موسسات ، رسانه ها و حتی سطح تصمیم گیری در برابر پاسخگویی مصون بوده است. تاکنون ، انتقاد این گروه یا واکنش های سخت و سازمان یافته ای دریافت کرده است ، یا ساختاری نادیده گرفته شده در حوزه عمومی است. این وضعیت در گذشته هزینه ها را برای کشور به ارمغان آورده است و ادامه می تواند منجر به عود همان اشتباهات شود.
یک واکنش هماهنگ و هوشمندانه نیاز دارد
در حال حاضر ، نیاز به هماهنگی تعداد زیادی از چندرسانه ای و هماهنگی دستگاه امنیت ، اطلاعات ، نظامی ، دیپلماتیک و رسانه ها برای جلوگیری از تعداد زیادی از چندرسانه ای و ایجاد شکاف در اعتماد به نفس عمومی. در حالی که دشمن Transgessor در اختلافات داخلی پنهان است ، هر تجزیه و تحلیل تحلیلی تحلیلی تقریباً به نفع Transgersor خواهد بود.
راه حل
اگرچه آزادی بیان و انتقاد سازنده بخشی از پویایی جامعه است ، اما بین انتقاد ناسیونالیستی و تضعیف هماهنگی ملی تفاوت جدی وجود دارد. امروز ، زمان “وحدت استراتژیک” “اقلیت شاکی و اقلیت غیرمسئولانه” نیست. دفاع ایران برای دفاع از کل ملت است. حتی اگر او در گفتمان صحبت کند ، هر کس که در مقابل این اتحادیه ایستاده است ، برنامه دشمن را در عمل تکمیل می کند.