زرینی میلاد ؛در ایران ، در کلانشهرها مانند تهران ، مشهاد و اصفهان ، اجاره به یک واقعیت گسترده در زندگی مدرن تبدیل شده است. این پدیده ریشه های فرهنگ و هویت اجتماعی ایران را فراتر از مشکلات مالی قرار داد.
افزایش شگفت انگیز در اجاره ، مهاجرت گسترده به شهرها و تغییرات شیوه زندگی ، le’a بخشی جدایی ناپذیر از زندگی شهری و روابط محله ، ارزش های سنتی ، هویت فرهنگی ، روابط خانوادگی و مشارکت فرهنگی تأثیر عمیقی داشت.
اجاره نه تنها یک پدیده اقتصادی است ، بلکه یک تحول فرهنگی است. اجاره در تهران گاهی اوقات همه حقوق کارگران را می پرستد ، که منجر به کاهش کیفیت زندگی و تغییر الگوهای فرهنگی می شود. این شرایط ارزشهای سنتی مانند ثبات خانواده و موقعیت مکانی را به حاشیه رانده و به یک سبک زندگی موقت و غیر ضروری دامن زد. از دیدگاه جامعه شناختی ، اجاره منجر به کاهش سرمایه اجتماعی شد. با تقویت تعامل محله و مشارکتهای فرهنگی ، سرمایه اجتماعی در محله هایی با نرخ اجاره بالا کاهش یافته است. این امر باعث تضعیف احساس اعتماد و همبستگی در جوامع شهری شد و منجر به انزوا فرهنگی شد. علاوه بر این ، معماری آپارتمان های مدرن ، که معمولاً برای سودآوری ساخته شده اند ، با فرهنگ ایرانی که بر مناطق باز و تعاملی تأکید می کند ، سازگار نیست.
اثرات فرهنگی برای اجاره
روابط محله لاغر
در فرهنگ ایران ، مراسم مذهبی مانند محله ها ، محرم ، عروسی های محله و مکالمات محله مورد توجه تعامل اجتماعی و هویت جمعی بوده است که در آن شبکه ای از همبستگی است. با این حال ، اجاره این اتصالات با جابجایی های مکرر ناشی از افزایش اجاره ، شکننده شد. تحقیقات نشان می دهد که آپارتمان های مدرن زمینه های محدودی را فراهم می کنند که برخلاف خانه های سنتی ، عایق اجتماعی را برای تعاملات اجتماعی ترویج می کنند. این عایق باعث کاهش حس تعلق به جامعه محلی و تضعیف شبکه های اجتماعی سنتی شد.
تعریف مجدد ارزش های خاص دارایی سنتی
میزبانی در فرهنگ ایران نه تنها بخشی از ثبات مالی بلکه بخشی از هویت اجتماعی و خانوادگی بود. با این حال ، گاهی اوقات افزایش قیمت مسکن تا 40 ٪ در سال ، خرید خانه را برای بسیاری غیرممکن می کند. این واقعیت باعث شد نسل جدید اجاره را به عنوان یک هنجار جدید بپذیرد. در شهرهای بزرگ ، اجاره یک سبک زندگی مینیمالیستی به یک سبک زندگی مینیمالیستی منجر شده است که در آن خانوارها از خرید کالاهای بادوام مانند مبلمان گران قیمت خودداری کردند ، زیرا آنها نمی دانند سال بعد کجا خواهند بود. این تغییر ارزش سنتی مالکیت است و ثبات هویت فرهنگی و ریشه اساسی است.
فرسایش محله و هویت فرهنگی
حیاط مرکزی ، پنجره های همسایه و مناطق مشترک ، خانه های سنتی ایرانی بستری برای توسعه حریم خصوصی و تعاملات اجتماعی بودند. با این حال ، آپارتمان های کوچک و متراکم امروز ، جایی که بیشتر مستاجران در آن زندگی می کنند ، هیچ ویژگی ندارند. تحقیقات در یزد نشان می دهد که معماری مدرن هویت فرهنگی خانه های سنتی را کاهش می دهد و حس تعلق به فضاهای زندگی را کاهش می دهد. اگرچه این مهاجرت ها باعث افزایش تنوع فرهنگی می شدند ، اما بعضی اوقات منجر به جدایی می شدند و محلات را به مناطق بزرگ تبدیل می کردند.
مشارکت در فعالیت های فرهنگی را کاهش دهید
با فشارهای مالی و جابجایی های مکرر ، لیزینگ مشارکت در فعالیت های فرهنگی را کاهش داده است. خانواده های اجاره ای اغلب هزینه های غیر ضروری مانند بازدید از گالری های هنری ، خرید کتاب به دلیل محدودیت های تئاتر یا مالی را ترک می کنند. همچنین این فرصت را برای شرکت در فعالیت های محلی مانند جابجایی های مکرر ، نمایشگاه های محله یا فعالیت های سنتی کاهش داده است. در برخی از محلات در تهران ، این مراسم که یک بار با حضور تعداد زیادی از آرامش در آن حضور داشتند ، به دلیل وجود اجاره موقت کمتر کاهش یافت. این کاهش مشارکت منجر به تضعیف هویت فرهنگی و احساس تعلق به جامعه محلی شد.
آخرین مکالمه:
در ایران ، که مبتنی بر تورم ، مهاجرت و سیاست های مسکن ناکارآمد ، اجاره ، فرهنگ و هویت اجتماعی است که عمیقاً دگرگون شده است. این پدیده روابط محله را تضعیف کرد ، ارزش های خاص دارایی سنتی را تعریف کرد ، هویت فرهنگی را به چالش کشید ، به روابط خانوادگی فشار آورد و مشارکت فرهنگی را کاهش داد. با این حال ، با سیاست های مناسب مانند تنظیم بازار اجاره ، ساخت مسکن ارزان و بازسازی مناطق فرهنگی ، می توان بدون به چالش کشیدن فرصت تنوع فرهنگی و انعطاف پذیری ، اجاره را انجام داد.