بعدی- به دنبال یک تمرین قدردانی روزانه موثر هستید؟ استیو جابز و روانشناسی مدرن یک گزاره مشترک دارند.
بر اساس گزارش Inq، همانطور که جابز در سخنرانی فراموش نشدنی آغاز به کار خود در دانشگاه استنفورد در سال 2005 توضیح داد، او هر روز را با یک سوال ساده، عمیق و عمیقاً نگران‌کننده شروع کرد: در 33 سال گذشته هر روز صبح در آینه نگاه می‌کردم و این سوال را از خود می‌پرسیدم: «اگر امروز قرار بود اتفاق بیفتد… “آیا می خواهم کاری را که امروز انجام دادم در آخرین روز زندگیم انجام دهم؟” و وقتی چند روز متوالی جواب منفی است، می دانم که باید چیزی را تغییر دهم.
فکر کردن به مرگ خود قطعا شادترین راه برای شروع اولین روز شما نیست. اما برای جابز، نگاه مستقیم به زمان محدود او در زمین ارزش تلاش احساسی را داشت. او توضیح داد: «به یاد داشته باشید که به زودی خواهم مرد، مهم‌ترین ابزاری است که تا به حال برای کمک به انتخاب‌های بزرگ در زندگی‌ام با آن مواجه شده‌ام.
جابز به وضوح بر این باور بود که وقتی با خود در مورد کوتاهی زندگی صادق باشید، احتمال هدر دادن آن بسیار کمتر است و احتمال اینکه برای زمانی که به شما داده می شود سپاسگزار باشید. به نظر می رسد که روانشناسی مدرن نشان می دهد که او با سؤال صبحگاهی آزاردهنده به نتیجه شگفت انگیزی رسیده است. جابز به این فکر نیفتاد که خود را مجبور کند که مرگ را رویکردی غیرمنتظره اما مؤثر برای بهره‌وری بداند. فیلسوفان روم باستان و تعدادی از سنت های دینی، تمرین به یاد آوردن فانی خود را به عنوان راهی برای تمرکز بر آنچه واقعاً مهم است توصیه می کردند.
اما اگر شما فردی هستید که به علم مدرن و نه حکمت باستانی اعتقاد دارید، تحقیقات جدید زیادی برای تایید آن وجود دارد. جابز، فیلسوفان رومی و کشیشان قرون وسطی در اندیشه‌های مهمی فکر می‌کردند و دائماً مرگ را یادآوری می‌کردند. روانشناس مارک تراورز اخیراً مطالعه ای انجام داده است که مزایای به خاطر سپردن مرگ را تأیید می کند. اولین فایده این است که برای هر لحظه از زندگی احساس قدردانی کنید.
تراورس می‌گوید: «مطالعه‌ای که در مجله روانشناسی مثبت منتشر شد، نشان داد که آگاهی از مرگ‌ومیر می‌تواند قدردانی را افزایش دهد، زیرا افرادی که به مرگ فکر می‌کنند، درک بیشتری از زندگی یک منبع محدود پیدا می‌کنند.» فکر کردن به مرگ نه تنها شما را تشویق می‌کند تا قدر آنچه را که اکنون دارید بدانید، بلکه شما را مجبور می‌کند بر آنچه واقعاً مهم است تمرکز کنید.
مطالعه دیگری که در سال 2022 در ژورنال تحقیقات شخصیتی منتشر شد، نشان داد افرادی که از مرگ و میر خود آگاه بودند، تمایل بیشتری به زندگی با فضیلت و معنادار داشتند. آنچه که یک زندگی خوب را تشکیل می دهد برای هر کسی متفاوت است، اما تقریباً همه می خواهند زمان آنها در این زندگی معنایی داشته باشد. درست همانطور که جابز پیش‌بینی کرده بود، فکر کردن به مرگ شما را مجبور می‌کند به آنچه واقعاً در زندگی شما معنادار است و چه چیزی فقط سر و صدای اضافی است، فکر کنید.
شاید به همین دلیل است که بازماندگان تروما و تجربیات نزدیک به مرگ گزارش می دهند که زندگی خود را پس از بهبودی در اولویت قرار می دهند. همانطور که استیو تیلور روانشناس، که با ده ها نفر از بازماندگان مصاحبه کرده است، می نویسد: “افرادی که از تصادفات، بیماری های جدی و سایر تجربیات نزدیک به مرگ جان سالم به در می برند، به دنیا با چشمانی جدید نگاه می کنند. آنها دیگر زندگی و افراد زندگی خود را بدیهی نمی دانند. “
کسانی که تجارب نزدیک به مرگ داشته اند، نه تنها بیشتر در زمان حال زندگی می کنند و از لذت های ساده زندگی لذت می برند، بلکه بعد از آن نیز شادتر و نوع دوست تر هستند. خوشبختانه، برای بهره مندی از این مزایا، نیازی به تجربه یک اورژانس پزشکی تهدید کننده زندگی ندارید. همانطور که سوال صبح استیو جابز نشان می دهد، می توانید بدون مراجعه به اورژانس خود را مجبور کنید که در صورت مرگ نگاه کنید. مانند جابز، می توانید عادت کنید که هر روز صبح هنگام مسواک زدن، پایان خود را به خود یادآوری کنید. یا می توانید سوالات ساده دیگری را که توسط روانشناسان توصیه می شود از خود بپرسید:
تصور کنید عمر طولانی داشته باشید و در بستر مرگ باشید. چه توصیه ای به جوان تر خود می کنید؟
تصور کنید یاد بگیرید که فقط چند ماه دیگر به زندگی خود فرصت دارید. چه کاری را متفاوت انجام می دهید؟
تصور کنید ناگهان دوست صمیمی خود را از دست داده اید. دوست دارید به او چه بگویید؟
در نتیجه، اگر واقعاً می‌خواهید شادتر، سپاسگزارتر باشید، و بیشتر روی چیزهایی که واقعاً در زندگی مهم هستند تمرکز کنید، ممکن است بخواهید زمان کمتری را برای فکر کردن به چیزهای بی‌اهمیت زندگی و زمان بیشتری را برای فکر کردن به مرگ خود اختصاص دهید.