خانم صالحی ، خانم افشار ، بخش قابل تحمل نیست

TOP: در ماه های اخیر ، دو برنامه YouTube توجه گسترده ای را به خود جلب کردند. “زن روز” مهناز افشار و برنامه عشق ابدی که توسط Parastoo Salehi برگزار شد.

اما آنچه این دو برنامه را مشابه می کند نحوه پرداخت آنها است. در هر دو ، به جای یک رویکرد تحلیلی یا آموزشی ، بر نمایش بحث های بی فایده تأکید می کند. یکی به یاد می آورد روزهایی که برخی از قسمت های برنامه ویروسی خواهد بود و برخی به این قسمت های ایرانیان متکی هستند. حال چرا این دو برنامه بیهوده از بین نمی روند؟ حتی اگر فکر کنیم که این درگیری های کلامی به جهت ویروسی هدایت نمی شود و این درست است ، چرا آن را پاک نکردید؟ آیا عمداً بدبینی مردم را نمی گیرید؟ با این حجم از بارداری در سه سال گذشته ، آیا افرادی را با پذیرش اختلافات از احترام به زنان به اعتقادات دیده اید ، و آیا شما مطابق با تبلیغاتی که مردم را متهم می کند ، دوباره علیه ایرانیان شورش خواهید کرد؟

یک مثال داستان را روشن تر می کند. در “زن روز” ، از یک طرف ، قسمت های فنی و ویژه مانند برش لباس توسط مارال در قسمت اول می تواند آموزنده و با ارزش باشد. با این حال ، از طرف دیگر ، تکرار مداوم مباحث یا ادامه به سمت کلمات مشکوک ، از دست دادن هارمونی محتوا و برنامه در لبه.

چنین رویکردهایی تصویری مناسب از جامعه ایران را ارائه نمی دهد. در مقابل ، به نظر می رسد نوعی الگوهای منفی شکل گرفته است. جایی که روابط انسانی مبتنی بر احترام و درک متقابل است ، اما جایی که آنها مبتنی بر شک ، خودخواهی یا سطحی بودن هستند. این امر برخی از این برنامه ها را به یک تلاش آگاهانه برای از بین بردن جامعه تبدیل می کند. تلاشی که می تواند بدبینی و فاصله اجتماعی را افزایش دهد.

برخی از آنها قابل تحمل نیستند

نکته دیگری که این دو برنامه را محدود می کند ، کیفیت کاربرد است. Mahnaz Afshar نتوانست با عملکرد ساده و کم درآمد ، ظاهر دیگری از “زن روز” به نمایش بگذارد و Parastoo Salehi بر اساس ظاهر و مکالمه روزانه عملکرد نسبتاً معمول دارد. این امر باعث شده است که این برنامه ها برای طبقه متوسط ​​آگاه تر و بسیار جذاب تر شوند. در حقیقت ، به جای ایجاد الگوهای فرهنگی جدید ، بیشتر شبیه سرگرمی موقت است.

ما مردم ایران خیلی ناراحت نیستیم!

بر خلاف درک اولین ادعای یا توده ، دو برنامه نمی توانند شکاف رسانه فعلی را پر کنند. برعکس ، آنها تصویری محدود ، معیوب و مشکوک از جامعه ایران ایجاد می کنند. این تصویری است که می تواند ذهنیت عمومی را با سوء تفاهم ، نه فقط واقعیت ، بلکه یک سوء تفاهم راهنمایی کند. به همین دلیل ، به جای مشارکت در رشد و تبلیغات فرهنگی ، “زن روز” و “عشق” باعث سوء استفاده و بدبینی می شود.

به نظر می رسد که ایرانیان تعداد انگشت شماری از خاله ها هستند که حسادت می کنند و هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند. آرزو می کنم روزی چه چیزی در پشت این دو برنامه جریان داشته باشد و این افراد کجا پیدا می کنند؟