علی نصیریان سیاست را نمی داند ، بیایید استراحت کنیم

بالا: هفته گذشته ، در آخرین روزهای نوروز ، وزیر میراث فرهنگی وی را در خانه علی ناصیریان ستود. مثل جلسه پزشکی مسعود. جلسه ای که در اخبار بیش از حد پرداخت نمی شود ، اما از برخی زوایا بحث برانگیز است. البته ، هیچ کس استعدادهای علی ناصریان را در این بازی رد نمی کند ، اما حضور نسبتاً شجاع و همچنین برخی از مقامات دولتی مانند اواخر ریمسی یا حتی آخرین جلسات ، نشان می دهد که این بخشی از قابلیت اطمینان یک فعالیت هنری ارزشمند برای سیاسون است.

وی گفت ، علی نصیریان ، در مراسمی که سال گذشته برگزار شد ، سینمای پس از انقلاب پیشرفت چشمگیری داشته است. علاوه بر این ، وی در دوره قبل از انقلاب از سینمای ایران انتقاد کرد و گفت که بیشتر فیلم های آن زمان متناسب با فرهنگ ایران نیست. در حالی که برخی سینمای پیش از انقلاب را محدود به فیلم های فارسی می دیدند ، حقیقت این است که فیلم های مهم و قبل از انقلاب در خارج از سینمای غالب و محبوب ساخته شده اند. اگرچه این فیلم ها بخشی از موج جدید سینمای ایران نبودند و نام هایی مانند “گاو” ، “کایزر” ، “گوزن” و “طوفان” را به خود جلب نکردند ، اما بازتاب نوآوری های هنری و اجتماعی آن زمان بوده است.

برخی از صفحات سینمایی مانند “سینمای آرمانی” به ناصیریان هشدار داد تا از مسیری که جمشید مشیخ در سالهای اخیر طی کرده است ، خودداری کند. با این حال ، جوهر هنر تضادهای زیادی با سیاست دارد. ملاقات صالبی امیری با ناصیری بیش از استاد ناصریان برای آقای وزیر به نظر می رسد. به هر حال ، هیچ کس هنر هنر نبود و اگر زنده باشد یا نه ، فرصتی برای انجام سیاست وجود نداشت. میراث این سرزمین در هنر این سرزمین فراموش نمی شود و بهتر است ، اگر قصد دارد از سینما جلوگیری کند ، این روزها در سیاست منعکس می شود.

یک کاربر به نام Majid در این باره نوشت: متأسفانه ، پروفسور نصیریان ، که از سال گذشته بسیار عصبانی و معتبر بوده است ، به او می آید.

اما از طرف دیگر ، “تاجا” مخالف بنگ بود: این عشق های ارشد پیری هستند. بنابراین ، آنها ممکن است انتظار نداشته باشند که هر علت مردم سیاست را به عهده بگیرد ، ما نباید بگوییم که چرا در این مرحله از زندگی این کار را کرده اید یا این کار را نکردید. آنها این بازی ها را با مأموران اجرای قانون انجام دادند ، نه ناصیریان یا مشیخوی (داستان این راهرو ، و سرانجام در یک اتاق از زمان ، و بقیه زمان با روزنامه نگاران با عکاسی شروع شد و به آنها نگاه کرد و نمی توانست کاری انجام دهد.

کشیدن: ای کاش ناصیریان مجاز به ورود زیاد به بازی ها نبود.

و Alireza: نصیریان سال گذشته کار خوبی نداد. مثل این است که همه چیز با گذشت زمان به یاد می آورد. وی از سینمای گذشته انتقاد کرد و به طور غیرمستقیم مدیون پیشرفت سینما در این دوره بود. در هر دو دوره ، هنرمندان هنوز هم سخت کار کردند.