باستان شناسان فسیل های باستانی جدیدی در استرالیا کشف کرده اند که به یک پستاندار تخمگذار عجیب و “عصر مونوفورا” اشاره می کند.
به گزارش ایسنا، گروهی از دانشمندان استرالیایی شواهدی از «عصر مونوفرامن» در استرالیا کشف کردند.
مونوترم ها یا مونوترم ها، راسته ای از پستانداران کیسه دار هستند که شامل سه حیوان به نام های نوک اردک، مورچه خوار و زولی است.
محققان بر این باورند که این موجودات حاکی از وجود آنها در دوران ماقبل تاریخ است.
این تحقیق توسط دو متخصص پستانداران، پروفسور تیم فلانری و پروفسور کریس هلگن، از موسسه تحقیقات موزه استرالیا (AMRI) رهبری شد.
شباهت نزدیک به پلاتیپوس و مورچه خوار
نام رسمی این گونه جدید Opalios splendens است و شباهت های زیادی با پلاتیپوس و مورچه خوار دارد. اینها تنها پستانداران تخمگذار مدرن در سراسر جهان هستند.
محققان پیشنهاد می‌کنند که استرالیا زمانی میزبان «عصر مونوفورا» بود، زمانی که گونه‌های کمیاب از این حیوانات فراوان بودند و گونه‌های غالب بودند.
به گفته پروفسور فلانری، این کشف مانند کشف یک تمدن کاملاً جدید است. این گروه از فسیل ها برای اولین بار حدود 25 سال پیش توسط دیرینه شناس الیزابت اسمیت و دخترش کلی در هنگام قدم زدن در میان خرابه های معدن عقیق کشف شد.
پروفسور فلانری می گوید: «به طور تصادفی با آنها برخورد کردم و بلافاصله فهمیدم که آنها متعلق به مونوفورت های باستانی هستند.
به گفته وی، این فسیل ها کاملا قدیمی هستند و ما را به دوره سنومانین دوره کرتاسه می برد که باید بین 102 میلیون تا 99.6 میلیون سال پیش باشد.
فلانری گفت، طبق این مطالعه، استرالیا خانه تعدادی تک چهارم است که پلاتیپوس و مورچه خوار بازماندگان آنها هستند.
وی افزود: امروزه استرالیا به عنوان سرزمین کیسه‌داران شناخته می‌شود، اما کشف این فسیل‌های جدید اولین نشانه‌ای است که نشان می‌دهد استرالیا زمانی محل زندگی انواع تک‌فوره‌ها بوده است. مثل کشف یک تمدن کاملا جدید است.
پروفسور کریس هلگن، دانشمند ارشد و مدیر مؤسسه تحقیقاتی موزه استرالیا، بدون در نظر گرفتن این موضوع، گفت که سه گونه جدید پیدا شده است که ترکیبی از ویژگی هایی را نشان می دهد که قبلاً در هیچ تک فسیل زنده یا فسیلی دیگری دیده نشده بود.
Opalius splendens قبل از تکامل جد مشترک تک‌افورهایی که امروزه می‌بینیم، جایگاهی در درخت تکاملی دارد. آناتومی کلی آن احتمالاً کاملاً شبیه پلاتیپوس بود، اما آرواره ها و پوزه آن کمی بیشتر شبیه مورچه خوار بود، بنابراین می توان آن را “مورچه خوار” (ترکیبی از مورچه خوار و پلاتیپوس) نامید.
هلگن افزود: داستان تکامل پستانداران تخمگذار به قدیمی‌ترین مونوفر، Teinolophos trusleri برمی‌گردد. تاریخچه این گونه به 130 میلیون سال قبل باز می گردد و به نظر می رسد که از بی دندانی به بی دندانی تبدیل شده است. جایی که این فسیل‌های جدید پیدا شدند، می‌بینیم که تا 100 میلیون سال پیش، برخی از مونوفوران‌ها هنوز پنج مولر داشتند، در حالی که برخی دیگر به سه مولر کاهش یافته بودند.
معمای از دست دادن دندان پلاتیپوس
فلانری گفت که پلاتیپوس های بالغ بدون دندان هستند، اما پلاتیپوس های جوان و نابالغ دارای دندان های آسیاب توسعه نیافته هستند.
به گفته وی، این همان رازی است که فکر می کنیم اکنون آن را حل کرده ایم. دقیقاً چه زمانی و چرا پلاتیپوس بالغ پس از حدود 100 میلیون سال دندان های خود را از دست داد؟ این ممکن است در رقابت با موش آبی استرالیایی باشد که 2 میلیون سال پیش وارد استرالیا شد و باعث شد پلاتیپوس ها به دنبال غذاهای نرم تر و لغزنده تر باشند.
این تحقیق در Alcheringa: An Australasian Journal of Paleontology منتشر شده است.