لیلا هاتامی یا آدری هپبورن؟ احتمالاً آخرین بی گناه سینمای ایران

بالا: لیلا هاتامی ، ایران آدری هیپبورن در سینمای ایران در قلب تاریخ سینما مخفی است. به خصوص در هر نقشی که او در آثاری مانند پیر ایفا می کرد ، او توانست احساسات درونی مردم را با شجاعت و فضل ویژه به تصویر بکشد. مانند آدری هیپبورن ، که در آن زمان به سمبل زنانه ، اشراف و بی گناهی تبدیل شد ، لیلا هاتامی موفق شد او را به یکی از مهمترین بازیگران زن در سینمای ایران با ارتعاشات صوتی ، توقف های محاسبه شده و اقدامات حساس چهره تبدیل کند.

هاتامی شخصیت های پیچیده ای را به سرقت برد که ظاهراً در مطالعات مختلف متفاوت به نظر می رسند اما با ویژگی های مشترک به خودی خود. در هر نقش ، او لایه های درونی شخصیت های خود را از “دختر کوچک پدر” به “زن بی نظیر” و “زن غیر لایه” با جزئیات خوب منتقل کرد.

در فیلم “پیر”به عنوان یک زن تنهایی که به دنبال پشتیبانی مردانه است ، این گسل توانست اغوا کننده حساس زنانه را به روشی برای نشان دادن بی گناهی و شکنندگی خود نشان دهد. در این نقش ، او می خواهد از مراکز جذب استفاده کند که به نظر می رسد توجه و پشتیبانی مردانه را به خود جلب می کند ، اما این اغوا نه تنها ابزاری برای دستیابی به هدف است ، بلکه به روشی کاملاً بی گناه و پیچیده است که قدرت و ضعف را در شخصیت وی نشان می دهد. این دقیقاً زمان زمان آدری هیپبورن است. او به جای اتکا به مراکز جذابیت جنسی ، با ترکیب بی گناهی و اشراف ، ستاره سینما شد.

لیلا هاتامی در “لیلا” (داریوش مهروجی) او به یک زن شریر و شکننده تبدیل می شود که همه چیز را برای عشق فدا می کند. این یک حس شکننده و شکننده است که سعی در نجات مردانه دارد ، اما در یک فرآیند پیچیده از درد و ناامیدی غرق می شود. همین نقش را می توان در آب و آتش (Feydeoon Jirani) مشاهده کرد ، شاید در فیلم آدری هیپبورن ، شکننده و همچنین با افتخار.

در “سالاد فصل” (Feydeoon Jirani)لیلا هاتامی به عنوان یک دختر سرکش و آزاد چهره متفاوتی بازی می کند. این بار هیچ خبری در مورد زن نابارور یا شکننده وجود ندارد. او یک زن شجاع و شجاع است که با چشمان دیگر به جهان نگاه می کند. گزینه جایگزین آدری می تواند یک فیلم عاشقانه در بعد از ظهر باشد ، جایی که او از معصومیت خود محافظت می کند ، با شجاعت وارد پرونده های مشکوک پدرش می شود.

در “Bi -polly” (Hamid Nematollah)هاتامی نقش یک زن خالص و مغزی را که در شرایط اجتماعی خود گرفتار شده است ، ایفا می کند. در این فیلم ، هاتامی مانند یک زن آسیب پذیر به نظر می رسد ، اما در قلب این سادگی ، پیچیدگی رفتاری و روانی از تنها یک بازیگر با توانایی های خاص وجود دارد. آدری هیپبورن همچنین در سابرینا به عنوان یک سبک و بی گناه ، نمونه ای از همه عاشقانه ها بازی کرد.

حتی “من” (Sohiil Beirghi) او هنوز هم از همان لایه های عمیق و انسانی نقش لیلا در یک زن گناهکار استفاده می کند. اگرچه شخصیت او در این فیلم شبیه به یک زن معمولی است ، اما او یک سری اسرار و تضاد در خودش دارد. هاتامی همچنین نشان می دهد که حتی در دنیای جرم ، زنان می توانند پیچیده و چند بعدی باشند.

در تمام این نقش ها ، ویژگی های ویژه لیلا هاتامی نه تنها در نوع بازی بلکه به مخاطبان نیز منتقل می شود. مشابه آدری هیپبورن ، اگرچه هاتامی شخصیت های مختلفی را بازی می کرد ، اگرچه در نقش های مختلفی به نظر می رسد ، اما در فضای داخلی ، یک زن شکننده که برای حمایت از مردان برای شکستن مرزهای دنیای مردانه و رسیدن به رویاهای خود نیاز دارد. آدری هیپبورن ، آخرین سینمای بی گناه و شاید سینمای ایران لیلا هاتامی آخرین بی گناه است ، چه کسی می داند؟