به گزارش خبرگزاری انتخابتو، حدود یک ماه مانده به چهل و چهارمین جشنواره فیلم فجر، منوچهر شهسواری کارگردان این رویداد سینمایی بر ضرورت تحولات ساختاری و مفهومی جشنواره با نگاهی آینده نگر تاکید می کند؛ این جشنواره با نگاهی به آینده نگریسته است. این تغییری است که او معتقد است اگر این اتفاق نیفتد سینمای ایران را به حاشیه خواهد برد.
شهسواری که مقدمه تحلیلی نامتعارفی برای فراخوان جشنواره امسال نوشت و از «هجوم فناوری» و «نیازهای جدید» در جشنواره صحبت کرد، تنها راه عبور از شرایط کنونی را ایجاد گفتوگوی سه جانبه بین جشنواره، صنعت سینما و رسانه میداند. دیالوگی که می تواند به طراحی جدیدی برای آینده سینما منجر شود.
او همچنین در گفت وگو با ایسنا با اشاره به اینکه بیش از یک دهه با تولید فاصله دارد، می گوید: به گفته وی این فاصله ای است که هم حسرت عاطفی به همراه دارد و هم آسیب های اقتصادی. شهسواری توضیح می دهد که این فاصله حاصل یک «توافق شخصی» است. قولی که هنگام قبول مسئولیت خانه سینما داده بود که در دوران مدیریتش وارد عرصه تولید حرفه ای نشود. وعده ای که قرار بود کوتاه مدت باشد، با توجه به تحولات اجتماعی، ادامه مسئولیت های صنفی و شرایط منحصر به فرد کشور، سال ها ادامه یافت.
او خانه سینما را یکی از پایه های اساسی آینده سینمای ایران می داند و تاکید می کند که توسعه واقعی سینما بدون تشکل صنفی قوی امکان پذیر نیست. به گفته شهسواری، اتحادیه ها امروز بیش از هر زمان دیگری نیاز به حمایت دارند زیرا حلقه مفقوده پیشرفت سینمای ایران هستند.
مدیر جشنواره فجر که سینما را نه تنها به عنوان یک حرفه بلکه به عنوان یکی از ارکان حضور ایران در جهان می داند، به صراحت می گوید: کشوری که سینما نداشته باشد، در دنیا آدم حاشیه ای است. او معتقد است سینما صدا و سیمای یک ملت است و در دنیایی که ارتباطات مبتنی بر تصویر است، حذف یا تضعیف سینما به معنای حذف آن از بستر جهانی است.
شهسواری که در ادامه به وضعیت تولید فیلم در ایران می پردازد، مشکل اساسی سینما را نه «پروانه تولید» بلکه «تغییر ماهیت سرمایه» عنوان می کند. به گفته وی، هزینه های غیرمنطقی تولید، تمرکز نامتوازن بودجه بر بازیگری و تضعیف حوزه خلاقیت سینمای ایران را وارد معادله ای اشتباه و غیراقتصادی کرده است. در نتیجه معادله ای است که منجر به همگن شدن آثار، فرسایش مخاطب و کاهش کیفیت می شود.
وی با اشاره به کاهش اعتبار تاریخی پروانه ساخت می گوید: این پروانه زمانی آنقدر قدرتمند بود که بتوان از آن برای وام گرفتن، تولید و حرکت رو به جلو استفاده کرد، اما امروز نه تنها در خارج از سینما، بلکه حتی در ساختارهای رسمی نیز چندان شناخته شده نیست. شهسواری معتقد است شورای پروانه های ساختمانی به شکل فعلی دیگر پاسخگوی شرایط جدید نیست و نیاز به بازطراحی برای آینده دارد.
دبیر جشنواره فجر در بخشی دیگر از این گفتگو نسبت به تضاد «سینمای زیرزمینی» و «سینمای رسمی» هشدار داد و این موضوع را خطری جدی برای آینده فرهنگ و هنر کشور دانست. به گفته وی وقتی شیوه تولید به جای کیفیت تبدیل به ارزش می شود، سینما آسیب می بیند و سیاست زدگی به سم مهلکی برای فرهنگ تبدیل می شود. شهسواری تاکید می کند که تعاریف فرهنگی انسجام اجتماعی و حتی آینده زبان فارسی را تهدید می کند.
وی جشنواره فیلم فجر را پدیده ای تاثیرگذار و مردمی می داند که سیمرغ همچنان برای مردم اهمیت دارد، اما تاکید می کند که ادامه این مسیر بدون تغییرات ساختاری امکان پذیر نیست. به گفته وی، جشنواره فجر در شکل کنونی خود نمونه ای بی نظیر در دنیاست و برای بقا و اثرگذاری نیازمند دبیرخانه دائمی، استقلال قانونی و تشکیلاتی و مستندسازی دقیق تاریخچه خود است.
شاهواری با بیان اینکه دبیرخانه دائمی جشنواره در دوره جدید تشکیل شد، می گوید: اگر مدیریت سازمان سینمایی اراده ای برای این تغییر نداشت، مسئولیت دبیرخانه را نمی پذیرفت. او این تغییر را «حتمی» می داند و معتقد است جشنواره باید از وابستگی های مقطعی رهایی یابد و به نهادی پایدار تبدیل شود.
شهسواری در حاشیه پاسخ به سوالاتی در خصوص دوره قبل جشنواره از جمله اکران فیلم های توقیفی، تاکید می کند که دفاع از فیلم ها را وظیفه خود می داند و برای هر اثر تا آخرین حد ممکن تلاش می کند. او اگرچه اعتراف می کند که در مواردی مانند «قاتل و وحشی» موفق نبوده، اما باز هم فکر نمی کند که پرونده این فیلم بسته شده باشد.
او بخش اصلی جشنواره امسال را «رقابت اصلی» می داند و معتقد است سینمای ایران «رشد جدیدی» را تجربه می کند. رشدی که محصول جشنواره نیست، بلکه حاصل تحولات اجتماعی و نیازهای جدید جامعه است. به همین دلیل تعداد فیلم های بخش مسابقه کاهش یافته است تا کیفیت به کمیت لطمه ای وارد نکند.
شهسواری در پایان بار دیگر بر ضرورت نگاه به آینده تاکید می کند و از رسانه ها می خواهد که به جای پرداختن به حاشیه های موقت، به موضوعات اساسی مانند تغییر ساختار جشنواره، نقش فناوری، آینده پژوهی و حتی مطالبه ایجاد «کاخی فرهنگی- هنری» در خور شأن سینمای ایران بپردازند.
ما باید مطالبه کنیم، حتی اگر جوابی نگیریم. مهم این است که این بار که به آینده سینما فکر می کنیم، اثری بگذاریم.»
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین