به طور کلی، تا سن 30 سالگی، فعالیت سلول های “استئوبلاست” بیشتر است. این بدان معنی است که ما بیشتر از آنچه که از دست می دهیم استخوان جدید تشکیل می دهیم.
به گزارش یورونیوز، سلول های خاصی به نام «استئوبلاست» در استخوان های ما وجود دارد که بافت استخوانی جدیدی را تشکیل می دهند.
در پایان چرخه زندگی اسکلت ما، سلول های دیگری به نام استئوکلاست وجود دارد که بافت استخوانی قدیمی و آسیب دیده را حل می کند و بافت جدید و سالم تری را جایگزین آن می کند.
یک عامل مهم در سلامت استخوان، متعادل کردن فعالیت این دو نوع سلول است. به عبارت دیگر، اگر فعالیت آنها متعادل باشد، تغییری در بافت استخوانی ایجاد نمی شود و بافت استخوانی جدید به طور منظم جایگزین بافت قدیمی می شود.
به طور کلی، تا سن 30 سالگی، فعالیت سلول های “استئوبلاست” بیشتر است. این بدان معنی است که ما بیشتر از آنچه که از دست می دهیم استخوان جدید تشکیل می دهیم.
در واقع، در این سن، سلول‌های استئوبلاست بافت استخوانی جدیدی می‌سازند، استخوان‌های موجود را بازسازی می‌کنند و استخوان‌های آسیب‌دیده را با کمک مواد ساخته شده از ترکیب کلسیم، کلاژن و سایر موادی که توده استخوانی ما را تشکیل می‌دهند، ترمیم می‌کنند.
با این حال، هنگامی که به سن 35 سالگی می رسیم، با فعال شدن سلول های “استئوکلاست”، تراکم و کیفیت استخوان های ما شروع به کاهش می کند و این باعث از بین رفتن کمتر از 1٪ از بافت استخوانی بدن می شود. هر سال.
این وضعیت در زنان پس از یائسگی به طور قابل توجهی بدتر می شود، زیرا در این دوره سطح استروژن تولید شده توسط بدن به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
به نظر می رسد که کاهش سطح استروژن باعث کاهش تعداد استئوبلاست ها و افزایش طول عمر استئوکلاست ها می شود، بنابراین سلول های گروه دوم برای مدت طولانی تری فعال می مانند.
وضعیت «استئوپنی» زمانی رخ می‌دهد که سطح خاصی از تراکم استخوان از بین برود و اگر تراکم استخوان‌ها در یک قسمت از بدن به حدی کاهش یابد که استخوان‌ها به راحتی بشکنند، این وضعیت به «پوکی استخوان» تبدیل می‌شود.
متأسفانه، پوکی استخوان قبل از وقوع هیچ علامتی ندارد و اغلب «به طور تصادفی» زمانی تشخیص داده می شود که یک زن استخوانی را می شکند و سپس پزشک دستور اسکن استخوان را می دهد.
همه زنان مبتلا به استئوپنی به پوکی استخوان مبتلا نمی شوند. اگرچه احتمال بین آنها زیاد است.
از سوی دیگر، به گفته متخصصان، مشکلاتی مانند استعمال دخانیات، بیماری تیروئید و دیابت نیز می تواند باعث تبدیل «پوکی استخوان» به پوکی استخوان شود. برخی داروها مانند استروئیدها نیز می توانند بر تراکم استخوان تأثیر بگذارند.
مانند تمام اقدامات پیشگیرانه، هرگز برای مراقبت از استخوان های خود زود نیست. یک راه مهم برای محافظت از استخوان ها، پیروی از یک رژیم غذایی متعادل، متنوع و سرشار از کلسیم است.
اگر لبنیات (شیر، تخم مرغ، پنیر) بخورید احتمالاً کلسیم کافی دریافت می کنید. با این حال، اگر گیاهخوار هستید یا لبنیات مصرف نمی کنید، ممکن است نیاز به مصرف مکمل ها برای افزایش سطح کلسیم خود داشته باشید.
با این حال، کلسیم به تنهایی نیازهای استخوان های ما را تامین نمی کند. بدن ما همچنین نیاز به تولید ویتامین D با قرار گرفتن در معرض نور خورشید دارد.
اگرچه کلسیم و ویتامین D برای سلامت استخوان‌ها مهم هستند، اما ورزش، به‌ویژه فعالیت‌هایی که استخوان‌ها را به چالش می‌کشند، مانند تمرینات مقاومتی پیشرونده، می‌توانند با تحریک فعالیت استئوبلاست‌ها از ابتلا به پوکی استخوان جلوگیری کرده و آن را به تاخیر بیندازند.
این باعث افزایش سرعت تشکیل استخوان جدید و تغییر الگوی کلاژن استخوان می شود. که همگی باعث افزایش استحکام اسکلتی می شوند.
علاوه بر این، مطالعات نشان می‌دهد که تمرینات مقاومتی که باعث افزایش قدرت عضلانی و بهبود تعادل می‌شود، به ما کمک می‌کند تا وضعیت سالم‌تری داشته باشیم و خطر کلی سقوط و شکستگی را کاهش دهیم.
با این حال، نباید فراموش کرد که اثربخشی ورزش بعد از یائسگی و افزایش سطح مواد معدنی مورد نیاز استخوان ها تا حد زیادی به دسترسی کافی به کلسیم و ویتامین D بستگی دارد، بنابراین مصرف مکمل ها به شدت توصیه می شود.
همچنین داروهای مختلفی وجود دارند که می توانند پوکی استخوان را درمان یا به تاخیر بیندازند. بنابراین، مصرف استروژن به عنوان بخشی از درمان جایگزینی هورمون (درمان توصیه شده برای پیشگیری از پوکی استخوان در زنان یائسه، به ویژه آنهایی که نارسایی زودرس تخمدان دارند) توصیه می شود.