چهار موضوع پرمعنا از آخرین مصاحبه مهناز افشار

بهترین برای: مهناز افشار دیشب میهمان سینا ولی‌الله بود، حرف‌های بسیار قابل توجهی زد، نقل قول‌هایی از صحبت‌های دیشب او را در اینجا قرار داده‌ایم که جای تامل دارد:

آیا به گلزار و رادان وابستگی عاطفی دارید؟

این یک واقعیت غیرقابل انکار است که شرکای سینما به تدریج و حتی گاهی عمداً نسبت به یکدیگر احساسات ایجاد می کنند و بسیاری از کارگردانان مشهور حتی بازیگران خود را برای ایجاد فضا به یکدیگر نزدیک می کنند. مهناز افشار در یکی از صحبت های خود به رضا گلزار از حسی که در جریان فیلمبرداری فیلم «آتش دور» یا حسی مشابه در رادان در جریان فیلمبرداری فیلم شور عشق تجربه کرده است، گفت. به هر حال تصور کنید دو بازیکن ساعت ها نقش شریک را بازی می کنند و به تدریج اتفاقات غیرقابل کنترلی رخ می دهد. آنها نباید مرزها را پشت سر بگذارند، اما زمین های ناخودآگاه کاملا تحت کنترل نیستند و این یکی از مواردی است که در فضای رسمی زیاد درباره آن صحبت نمی شود.

دعوای مهناز و فریبرز!

دختر در قفس تجربه مشترک سینمایی فریبرز عرب نیا و مهناز افشار بود. ظاهراً در سکانسی از فیلم که دو شخصیت در حال موتور سواری هستند، برای جلوگیری از نزدیک شدن بیش از حد، کیفی بین آنها قرار داده شده است. افشار در گفت و گوی دیشب در بیان این خاطره شوخ طبعی داشت، اما اتفاقاً این جور اتفاقات بارها و بارها در پشت صحنه سینمای ایران رخ می دهد. درباره درستی یا نادرستی این رفتارها حرفی نداریم چون از قبل قانون است، اما بیان چنین خاطراتی نشان می دهد که سختی هایی وجود دارد که مخاطب حتی تصورش را هم نمی کند. این یکی از قسمت های مگو است که در دامنه رسمی گنجانده شده است.

بازیگر موفق، بازیگری است که در زادگاهش باشد

برخی از صحبت های افشار بسیار صادقانه و اعتراف آمیز بود، آنجا که از بیکاری و غرور روزهای اول پس از مهاجرت می گفت، تصور کنید شما مهناز افشاری هستید که 50 اثر در کارنامه شما دارد و ناگهان وارد کشوری می شوید که هیچکس نمی داند. شما و هیچ پیشنهادی وجود ندارد. در چنین شرایطی افسردگی حمله می کند و میل به بازگشت به شما ضربه می زند. افشار از روزهای خود گفت و این بار بار دیگر نشان داد که یک بازیگر و به طور کلی یک هنرمند با هر ویژگی در سرزمین خود می تواند در کانون توجه عموم قرار گیرد، گویی هر جایی غیر از زادگاهش هر هنرمندی را تضعیف می کند. این احتمالاً واقعیتی است که برخی جرات اعتراف به آن را ندارند، اما افشار آن را داشته و دارد.

روشنفکر باشید تا زنده بمانید!

و در قسمت آخر این سخنرانی به فشار بر بازیگران سینمای روشنفکر اشاره شد. افشار می گوید در فیلم های تجاری بازی می کرد و ناگهان به بازی در سینمای روشنفکری روی آورد. انگار تبدیل به قرارداد شده است. بازیگران در سینمای بیمار ما انحراف کاشته اند تا بتواند غذای روشنفکران روی پرده نقره را تامین کند. پس سینمای عامه پسند چه اشکالی دارد؟ آیا برای ادامه زندگی همه باید روشنفکر باشند؟ نکته قابل ذکری بود.