به گزارش خبرگزاری انتخابتو، بیماری آلزایمر یک بیماری تخریب کننده عصبی است که معمولاً به آرامی شروع می شود و به تدریج بدتر می شود. این بیماری همچنین بسیاری از ویژگی های رفتاری و عاطفی افراد را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث ایجاد اختلالاتی مانند علائم افسردگی، علائم روانی و رفتارهایی مانند گیجی، سرگردانی، پرخاشگری و خشونت در این بیماران می شود.
به گزارش ایسنا، آلزایمر بیماری است که می تواند در هر خانواده، در بین اقوام یا آشنایان نزدیک هر فرد شایع باشد و خانواده هایی نیز با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند، اما نکته مهم در مورد این بیماری این است که هر فردی به این بیماری مبتلا است. به شکل دیگری ظاهر می شود. اتفاقی که حالا سوژه کارگردانی شده که فیلم می سازد. فیلم سینمایی «عزیز» ساخته مجید توکلی داستان مادری را روایت می کند که مبتلا به آلزایمر است و در طول این بیماری با چالش خاصی روبرو می شود.
به بهانه این فیلم که برشی از زندگی یک بیمار آلزایمری است، تلاش فیلمسازان ایرانی برای نشان دادن درد و رنج بیماران آلزایمری و خانواده هایشان در سال های اخیر را بررسی می کنیم.
جدایی نادر از سیمین (1387)
این فیلم پنجمین فیلم اصغر فرهادی بود و جدای از موفقیت و استقبال خوب در داخل کشور، زمانی به یکی از پرفروش ترین فیلم های جهان تبدیل شد. این فیلم در مجموع برنده 52 جایزه جهانی شد و اولین بار بود که سینمای ایران برنده تندیس اسکار شد.
فرهادی درباره ایده ساخت این فیلم گفت: تصویری در ذهنم بود که بعدا متوجه شدم از داستانی که برادرم برایم تعریف کرده شکل گرفته است. مردی میانسال پدر سالخورده خود را که به بیماری آلزایمر مبتلا است، به تنهایی شستشو می دهد. این تصویر مثل دکمه ای بود که باعث شد برایش کت بدوزم.
این فیلم که اساساً گره اصلی و اولیه درام را با بیماری پدر نادر قاب می کند، بی شک یکی از بهترین درمان های آلزایمر در سینمای ایران به شمار می رود. اگر فیلم را به خاطر داشته باشید، پیوند اصلی زندگی نادر و سیمین و چیزی که آنها را از مهاجرت باز می دارد، بیماری آلزایمر پدر نادر است. علاقه نادر به پدرش این زوج را به طلاق می کشاند اما نادر دست از پدر بر نمی دارد. شاید یکی از زیباترین سکانس های این فیلم صحنه شستشوی پدرش در دستشویی نادر باشد و یکی از احساسی ترین لحظات سینمای ایران باشد.
البته نباید از نویسندگی این اثر که مسئولیت آن بر عهده اصغر فرهادی است غفلت کرد سکانس محاکمه نادر و سیمین و دیالوگ های بین آنها در این دادگاه بی شک یکی از دیالوگ های ماندگار سینمای ایران است.
آلزایمر (1389)
پنجمین فیلم احمدرضا معتمدی با موضوع آلزایمر یا فراموشی فیلمبرداری شد. در عین حال این فیلم در زمینه نام نیز با مشکلات زیادی مواجه بود و در حالی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی معتقد بود باید نام ایرانی برای فیلم انتخاب شود، کارگردان فیلم معتقد بود هر نامی غیر از آلزایمر باید باشد. انتخاب شود. معنای این اثر را از بین می برد.
این فیلم در بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر اکران شد و در 7 رشته بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین فیلمنامه و بهترین چهره پردازی نامزد شد. جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد (فرامرز هاروکان) و بهترین هنرمند چهره پرداز (سعید ملکان) در بخش بین المللی جشنواره فجر به بازیگر نقش اول مرد (مهدی هاشمی) اهدا شد.
داستان فیلم درباره زنی است که شوهرش را در یک تصادف از دست داده و هر سال در روزنامه آگهی می دهد تا او را پیدا کند و داستان مردی است که در اثر تصادف و این فراموشی به بیماری آلزایمر مبتلا شده است. . برای مردی که با پلیس تماس گرفته نیز مشکلاتی پیش آمده است…
کفش های من کجاست؟ (1394)
کیومرث پوراحمد پس از آثار «قصه های مجید»، «اتوبوس شب»، «شب یلدا» و «خهران قریب» به موضوعی متفاوت از تمام آثار قبلی خود روی آورد. آلزایمر نه تنها موضوع این کارگردان بود، بلکه یک موضوع نیز بود. بخشی از زندگی شخصی او بود. این کارگردان در گفت وگویی درباره ساخت این فیلم گفت: انگیزه ای که باعث شد فیلمنامه «کفش هایم» را بنویسم بیماری آلزایمر مادرم بود که 10 سال از آن رنج می برد و خواهرانم به ویژه خواهرم. توران. مثل پروانه هایی بود که دورش می چرخیدند. آلزایمر 10 سال بر زندگی مادرمان سایه افکند.
زنده یاد کیومرث پوراحمد در جایی گفته است: خانم نوروزیان به مدت 10 سال پزشک مادرم بود و بعد از فوت مادرم به سراغش رفتم و از او در مورد این سناریو راهنمایی خواستم.
پرداختن به موضوع خارج از آلزایمر نیز می تواند کمک اخلاقی به خانواده های درگیر با این موضوع باشد و بازی رضا کیانیان در نقش حبیب کاوه در این فیلم را نباید فراموش کرد که یک تحول را به تصویر می کشد. بیمار آلزایمر به بهترین شکل ممکن.
گیاه (1396)
این اثر متعلق به پگاه ارضی است که اولین فیلم است، این فیلم در قالب یک درام خانوادگی ساخته شده است و شهاب حسینی نقش پدری را بازی می کند که همسرش مبتلا به آلزایمر است.
«نبات» درباره پدر و دختری است که با هم وقت می گذرانند و فکر می کنند که مادرشان در تصادف جان باخته است. اما مادری که در خارج از کشور زندگی می کند، چند سال بعد برای دیدن دخترش برمی گردد و در نتیجه مخالفت شدید پدر با این دیدار مادر و دختر، معلوم می شود که این زن به بیماری آلزایمر مبتلا شده است…
سرکوب (2017)
رضا گوران اولین تجربه سینمایی خود را با فیلمی درباره آلزایمر آغاز کرد. فیلمی که نقطه عطف آن حضور رویا افشار در اکران بزرگ بود، هر چند این فیلم به دلیل اینکه نقش مرد خانواده را در نوری بسیار تاریک نشان می داد به دلیل حمایت از زنان نیز محکوم شد.
در این فیلم مادر خانواده (رویا افشار) به دلیل مشکل آلزایمر تحت مراقبت پرستار (باران کوثری) قرار دارد. پدر خانواده مدام مادر و سه دخترش را مورد آزار جسمی و روحی قرار می دهد و مدتی است که از خانه دور بوده است. دختر بزرگتر (الهام کردا) یک فرزند مبتلا به اوتیسم دارد. دختر وسطی (سارا بهرامی) مدتی است که با مردی دوست است و بعد از چند هفته متوجه می شود که این مرد نیز مانند پدرش او را مورد آزار جسمی و روحی قرار می دهد در حالی که دختر کوچکترش (پریدیس احمدیه) دانشجو دختری عصبی که با پدرش وقت می گذراند. خبر فوت پدر خانواده به آنها می رسد اما هیچ یک از اعضای خانواده حاضر به شناسایی جسد نیستند.
فراموشی (2017)
فراموشی فیلمی کوتاه به کارگردانی فاطمه محمدی است که در سال ۱۳۹۷ اکران شده است. این فیلم برنده جشنواره بین المللی فیلم موندنس شد.
در این فیلم مشکلات و مشکلات دوران سالمندی و بیماری آلزایمر توضیح داده شده است.
سنت (1403)
جدیدترین اثر آلزایمر سینمای ایران درباره فیلم سینمایی «عزیز» به کارگردانی مجید توکلی است. این فیلم داستان زنی به همین نام را روایت می کند که با پیشرفت بیماری آلزایمر دست و پنجه نرم می کند. این بیماری نه تنها زندگی شخصی او را تحت تأثیر قرار داد، بلکه روابط او با اعضای خانواده، به ویژه پسرش را نیز تحت تأثیر قرار داد. مجید توکلی در این فیلم سعی کرد تصویری واقع بینانه و در عین حال شاعرانه از سختی های این بیماری و تاثیرات آن بر ساختار خانواده ارائه دهد.
فیلم تامل برانگیز «عزیز» از هشتم آذرماه سال جاری اکران شد.
۲۴۴۵۷
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین