توافق مهم بین جمهوری اسلامی ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی توسط واسطه گری مصر حاصل شد. توافق نامه ای که در آن دو طرف به توافق در مورد این چارچوب رسیده اند و به یک مدال جدید برای همکاری در فعالیت های هسته ای ایران رسیده اند. این تحول می تواند به عنوان نقطه عطف در تهران در نظر گرفته شود و می تواند به روابط آژانس و گفتگوی و نظارت آینده منجر شود.
اهمیت توافق نه تنها در بازگشت اعتماد متقابل بلکه در نقش یک بازیگر منطقه ای مانند مصر برای تسهیل روند مذاکره است. این درک می تواند به کاهش تنش های هسته ای از یک سو و از طرف دیگر ، بر موقعیت دیپلماسی چند جانبه در مدیریت پرونده ایران کمک کند.
به منظور بررسی ابعاد توافق نامه و تأثیر دیپلماسی بین تهران و سه کشور اروپایی ، با تحلیلگر روابط بین الملل و دیپلمات سابق سازمان ملل متحد کوروش احمدی صحبت کردیم.
توافق قاهره ؛ یک تحول مهم و مثبت
دیروز ، پس از فراز و نشیب های بین ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی ، مدال جدید همکاری پس از بمباران تأسیسات هسته ای ایران پذیرفته شد. ارزیابی شما از این قرارداد چیست؟
این تحول یک تحول مهم و بسیار مثبت است. تغییری که به نظر می رسد مورد استقبال همه طرفین قرار می گیرد و همه ما باید از آن در کشور استقبال کنیم و از تلاش های وزارت امور خارجه برای دستیابی به آن ستایش کنیم. اگرچه جزئیات این توافق نامه هنوز مشخص نشده است ، سخنان آژانس بین المللی انرژی اتمی و توییت رافائل گروسی و توییت صادر شده این است که آژانس از توافق نامه و سبک نهایی راضی است و یک قدم جلوتر می بیند. جزئیات توافق هنوز مشخص نیست ، اما مهم است که این جزئیات را به روشی تنظیم کنید که استفاده از آن دشوار نیست.
در برخی از پیشنهادات و توییت های بین المللی ، دیدم که ایران گفته است که پس از گزارشی در مورد وضعیت غنی سازی ایران ، به ویژه در مورد ارزش های غنی شده اورانیوم ، سندی را برای گزارش به آژانس ارائه می دهد ، و سپس بازرسی های آژانس انجام می شود. برخی گفتند که پس از ارائه گزارش ، مذاکرات در مورد حسابرسی آغاز می شود. صرف نظر از این جزئیات بسیار مهم ، طرفین به نظر می رسد از توافق نامه راضی هستند و باید به این خیر منتقل شوند. ما امیدواریم که این روند از توقف یا روند فوری جلوگیری کند.
توافق جدید می تواند یک گام مهم برای متوقف کردن روند Snapback باشد.
در مورد نقطه ای که بزرگ شده اید ؛ دیشب ، آقای اولهیانوف روی توییت نوشت. اکنون زمان آن رسیده است که روند مکانیسم Snapbe کشورهای اروپایی را متوقف کنیم. با توجه به اینکه اروپایی ها ، ایران و ایالات متحده هنوز برآورده نشده اند ، این سؤال پیش می آید که آیا این روند در نهایت می تواند منجر به تجدید تصمیم 2 شود.
به نظر من ، این توافق نامه جدید می تواند یک گام مهم برای متوقف کردن تمایل Snapbec و گسترش آخرین تاریخ ارائه شده در راه حل 2 باشد. نیاز اصلی اروپایی ها باید وضعیت اورانیوم غنی شده را در قالب این سبک روشن کند. سومین شرط اروپایی ها مذاکرات ایران -us بود که ایران همیشه آماده مذاکره بوده است ، اما به نظر می رسد ایالات متحده تمایل جدی برای شروع مذاکرات در هفته های اخیر نشان نداده است. با این حال ، همانطور که ایران به طور رسمی اعلام کرد که آماده است ، مسئولیت از ایران بر عهده گرفته شده است و می تواند پایه ای برای اروپایی ها باشد. انجام کاری و اگر آنها تماس بگیرند ، اروپایی ها هستند که مذاکرات ایران را تسهیل کنند. بنابراین ، این وضعیت سوم باید تا حدی در بخشی از ایران باشد. بنابراین ، هیچ موانع جدی برای متوقف کردن روند فوری وجود ندارد.
این نامه شامل نامه ای به آژانس پس از گزارشی از وضعیت برنامه غنی سازی ایران ، به ویژه در مورد ارزش های اورانیوم غنی شده است و سپس بازرسی های آژانس برگزار می شود. برخی گفتند که پس از ارسال گزارش ، مذاکرات در مورد ممیزی آغاز می شود.البته لازم است ببینیم که از نظر قانونی و فنی در شورای امنیت چقدر کار می کند. از لحاظ تئوریکی ، این امکان پذیر است ، و در صورت وجود اراده در کلیه کشورهای عضو ، به ویژه اعضای دائمی ، روش های فنی ، قانونی و فنی برای متوقف کردن یا گسترش وجود دارد.
نکته اصلی در دست اروپایی ها برای متقاعد کردن آمریکا است
سؤال این است که آیا تروای اروپایی ابزاری برای همراهی با ایالات متحده است؟
این یک سؤال مهم و کلیدی در این فرآیند است. در اینجا چند سؤال مهم وجود دارد: آیا سه کشور اروپایی می توانند مطابق ماده 4 تصمیم دوم ، نامه تقاضا برای ایران را نجات دهند؟ آیا می توان روند شروع را متوقف کرد؟ آیا رضایت آمریکایی اجتناب ناپذیر است؟ به طور کلی ، تا زمانی که اروپایی ها نتوانند به واشنگتن برسند ، خطر استفاده از دامپزشکان ایالات متحده برای متوقف کردن روند فوری و گسترش راه حل وجود دارد. چین و روسیه ، که موقعیتی نزدیک به ایران دارند ، ممکن است این روند را همراهی کند ، اما کلید و موفقیت اروپایی ها رضایت ایالات متحده خواهد بود.
همچنین به تصمیم نهایی شورای امنیت برای رسمی یا محتوا بستگی دارد. با توجه به ثبت نام ، تصمیمات تجدید همیشه به عنوان محتوا پذیرفته شده است ، و اعضای دائمی حق دارند در رابطه با تصمیمات محتوا از حق وتو استفاده کنند. بنابراین ، ممکن است راه دیگری برای متوقف کردن و تجدید ضربه محکم و ناگهانی بین ایران و چهار عضو دائمی شورای امنیت وجود نداشته باشد.
از آنجا که ما در آستانه نگه داشتن مجمع عمومی سازمان ملل هستیم ، امید زیادی وجود دارد که وجود هیئت ایران در نیویورک منجر به افتتاح جدید شود. اجازه دهید تروای اروپایی در قالب مذاکرات و در چارچوب کمیسیون مشترک بریگام باشد. آیا این دوره از مونتاژ می تواند کمک کند؟
این تقارن یک بار در ایران بود. تیم همراه ، از جمله آقای پزشکی و آقای اراکچی ، در ماه سپتامبر در نیویورک حضور خواهند داشت و فرصتی بسیار مهم برای این مذاکرات دیپلماتیک فراهم می کند. در آخرین روزهای دوره شش روزه ، این امکان وجود دارد که شورای امنیت کار کند تا روند فرایند عکس فوری را متوقف کند و نامه را تمدید کند.
این روزها ، وجود هیئت ایران مبنای بسیار مثبتی برای مشاوره مستقیم بین کشورهایی که در ایران و اخوان باقی مانده اند ، فراهم می کند و حتی ممکن است گفتگوی مستقیمی بین ایران و ایالات متحده در مقر سازمان ملل فراهم کند. بنابراین ، برای اینکه این فرصت را از دست ندهید ، دولت یک حادثه ارزشمند است که باید با عاقلانه توسط شورای عالی امنیت ملی ، ماسیس و سایر مقامات مورد استفاده قرار گیرد.
اگر این اتفاق بیفتد و قطعنامه برای مهلت 3 ماهه تمدید شود ، سوال بعدی این است که مرحله بعدی چیست و سناریوها در ایران چیست؟
حقیقت این است که اگر هدف حل مسئله هسته ای ایران باشد ، باید مذاکرات جدی ، مستقیم و جامع مطرح شود. در قلب یک استراتژی جامع که می تواند گسترش یابد و مفید باشد. در غیر این صورت ، ما شش ماه با سرعت برقی و باد طول می کشیم و به نقطه شروع باز می گردیم و بحث Snapbec دوباره تنظیم می شود. بنابراین ، ایران باید یک استراتژی جامع برای هدایت این فرصت شش ماهه به نتیجه واقعی داشته باشد.
با فعال سازی Snapback ، حق وتو ایالات متحده دوباره فعال می شود
یک سوال اضافی آیا می توان بیش از یک بار تجدید کرد؟
1 تا 2 این تصمیم چارچوبی از پاراگراف ها را تعیین می کند ، اما اگر اراده ای در شورای امنیت وجود داشته باشد و اگر مخالفت وجود داشته باشد ، می توان متن تصمیم را تجدید یا حتی تغییر داد. تصمیم نهایی اعضای شورا ، به ویژه اعضای دائمی آن و اراده سیاسی آنها است.
تنها مانع جدی می تواند موقعیت ایالات متحده باشد. ایالات متحده نتوانست قبل از فعال شدن Snapback در تصمیمات ایران مداخله کند زیرا از اخوان جدا شد. با این حال ، با فعال شدن Snapback و در صورت بازگشت این تصمیمات ، ایالات متحده می تواند آنها را با حق وتو کنترل کند. این یک بازوی قدرتمند است که ایالات متحده به سختی از دست خواهد داد. بنابراین ، مقامات ایرانی باید این موضوع را جدی بگیرند و نباید برای جلوگیری از بازگشت تصمیمات ، هیچ تلاشی انجام دهند.