گریه بهاد برای باران کوساری ؛ اکنون یک بازیگر با یک معلم

بالا: باران کوساری در سالهای اخیر مورد توجه علاقه به مواضع اجتماعی بوده است. وی در طی اعتراضات ، در مورد موضوعات اجتماعی و سیاسی اظهار داشت که موقتاً موقت خود را از جهان بازیگری خارج می کند. با این حال ، اخیراً ، Baran Kowsari یک کارگاه بازیگری در موسسه Pine برگزار می کند و به نوعی بازگشت او به دنیای هنر را منعکس می کند ، اما این بار به عنوان یک مدرس خبرهایی وجود دارد ، نه به عنوان یک بازیگر.

حامد بهاد ، کارگر مشترک در سینما ، اخیراً در مصاحبه ای درباره وضعیت بازیگری خود صحبت کرد و گفت که کوساری نسبت به وقایع اجتماعی بی تفاوت نخواهد بود. بهاداد گفت که این ویژگی به طور موقت از بازیگری حذف شده است. در اواسط سخنرانی ، بهاد حتی برای باران کوساری اشک ریخت ، مردم سینما ، به ویژه در سالهای اول شهرت حامد بهاد ، می دانید که دو نفر بسیار دوستانه بودند.

با این حال ، در رابطه با بازیگر باران ، به عنوان مثال ، “دایره” ، “کوچه بی نام” و فیلم های “All -non -non” بسیار خوب هستند ، گاهی اوقات خیلی خوب نیستند و البته اغلب در جنسیت و فیلم این سه نقش متفاوت است.

با این حال ، در برخی از مطالعات مانند “من عصبانی نیستم” و “عرق سرد” ، ممکن است به سطح بازیگری که در فیلم های دیگر می بینیم نرسد. در این فیلم ها ، بازی گاهی اوقات سطحی و کم عمق به نظر می رسد. شاید محدودیت های متن به عنوان مثال در مورد فیلم Darmishian یک ضرر داشته باشد ، حال و هوای ویژه کار او برای برخی از بازیگران دشوار می شود.

با این حال ، فقدان باران در سینمای ایران ، فاطمه موتام آریا و حتی ترانه علیوستی ، شبیه به فقدان بازیگرانی است که علاوه بر دنیای سینما ، در موضوعات اجتماعی فعال و متمایز هستند. بهروز افخمی با احمد طالبین نژاد با تقاضای احمد صحبت کرد و شکایت کرد که چرا برخی از بازیگران تفسیرهای سیاسی کرده اند. البته او به بحث در مورد افخمی پاسخ داد. به هر حال ، آیا این بازیگران بدون شک و غیرقابل انکار ، بازیگران باید اقدامات اجتماعی داشته باشند؟

شیرینی دایره زنگ ؛ کلاهبرداری و فریبا

شیرین ، دختری که در طول فیلم با او در تماس است و به او علاقه مند است ، سرانجام از یک دزد و یک آب جنایتکار ناشی می شود. شخصیت شیرین در دایره برخلاف عادت های معمول سینمای ایران است ، زیرا دختران غالباً به شکل سینمای بی گناه و بی گناه ایران به نمایش گذاشته می شوند ، اما باران کوساری در یک دایره جدید در موقعیت جدیدی قرار دارد و بخشی از فیلم را حمل می کند.

Deliberi کاملاً آشنا در خیابان های ناشناس

کار هیچ کس ، دختر بد. همه آنها سعی می کنند مدرن باشند و از زندگی در مرفه ترین منطقه تهران لذت ببرند. او به جنوب شهر اعتقاد ندارد و به اندازه کافی نمی داند ، بنابراین چیز دیگری. اگرچه او در خانواده ای با معیشت معمولی و حتی ضعیف زندگی می کند ، اما شکل و نماد خود را شبیه به چنین دختر پر رونق می بخشد. حتی ادبیات هیچ ارتباطی با کلاس خود ندارد ، مانند یک مرد بی تفاوت که برای این رابطه انتخاب می کند. این موهای کانونی ، روسری پلنگ و آدامس ، با شکل گریم ، این شخصیت در ذهن مخاطب مهم است.

غیر ضروری ؛ زبان قرمز

در “همه شرایط” ، Baran Kowsari نقش “نوری” را به عنوان یکی از دقیق ترین “حاشیه های غیرقابل دسترسی” در سالهای اخیر ایفا می کند. نور عمداً از بقیه ساکنان با ساخت سنگین و فرسایش جدا می شود. شخصیت Kothari قدم های نامشخص است ، جالب توجه و گاهی با گفتار تزریق می شود تا زخم بی عدالتی طولانی را در چهره روستا نشان دهد. حضور آن تزئینات نیست ، بلکه یک تمرکز است: هر بار که قاب وارد می شود ، نور قطبیت اخلاقی روایت را مختل می کند و ما را بین دلسوزی و قوه قضاییه نگه می دارد.

نکته مهم این است که “نوری” در متن نبود و به سازگاری جنسیت انسان و حتی انسان افزود. تعمیق معنای نقش و اجازه دادن به بازی کوساری “صدای زخمی” روستا است. نتیجه گیری یک پرتره غم انگیز از شخصی است که در خواستار عدالت ، پوشش سرسختی دارد.

عرق سرد ؛ آیا این نقش دیگر کار نکرد؟

عرق سرد کوساری از سوهیل بهورگی می توانست مهمترین بازی زندگی خود را داشته باشد ، اما شاید او از ظرفیت کافی استفاده نکرد. به دلیل سرسختی همسرش ، او نقش یک بازیکن فوتسال را بازی می کند که نمی تواند تیم را در مسابقات حساس آسیا همراهی کند. زیرا همسرش او را رها نمی کند. شخصیتی با توافق واقعی. او وزن زیادی را برای بازی در این نقش از دست داد و تکیه داد تا جسمی خود را برای فوتسالیس آماده کند ، اما شاید باران به اندازه شخصیت نبود. در هر صورت ، آخرین جوجه فیلم ، که به گوش همسرش فرود آمد ، فراموش نشدنی است.

عصبانی نیستم روایت

من سالها عصبانی نیستم. عاشقانه ای که سعی می کند شبیه عشق افسانه ای بین Navid و Stars باشد. این فیلم اغراق آمیز است و در نتیجه اقدامات کوساری اغراق آمیز است. این فیلم ایده بدی نداشت ، اما در عملکرد ناپدید شد.