فتح الله جوادی در این اطلاعیه نوشت: یکی از مهم ترین گلایه های مردم، سیستم پرداخت دولت و شرکت های دولتی و تبعیض وحشتناکی است که در زیر مجموعه های کوچک و بزرگ آنها وجود دارد.
این نظام پرداخت به ویژه در شرکت های نفتی، پتروشیمی، بانکی، صنعتی و معدنی و شرکت های زیر نظر صندوق های بازنشستگی و تامین اجتماعی به ویژه در شرکت هایی که در ظاهر خصوصی شده اند، مشمول هیچ قانون عادلانه و قابل قبولی نیست.
قاعدتاً اگر پرداخت ها بر اساس استعداد، ثروت آفرینی، ابتکار، خلاقیت و در یک کلام افزایش بهره وری و خلق ثروت واقعی باشد، اهمیتی ندارد، بلکه در بیشتر موارد صرفاً بر اساس موقعیت، موقعیت، رانت، نفوذ و لابی است.
حالا بیایید در مورد یک مثال کاملا جدید و تازه صحبت کنیم:
حتما شنیده اید که مدیرعامل یکی از شرکت های معروف معدنی، مدیر یکی از زیرمجموعه هایش را برکنار کرد که دستمزد ناخالص 602 میلیونی آن در فضای مجازی خبرساز شد.
حالا بد نیست به ردیف های این فیش بپردازیم: حقوق 87 میلیون، حق استخدام 41 میلیون، حق الزحمه حسابرسی 41 میلیون، پاداش عملکرد 33 میلیون، پاداش تولید 17 میلیون، 50 ساعت اضافه کاری 64 میلیون، سایر پرداخت ها (؟) 240 میلیون و… اعداد را گرد کردیم و البته به نفع بازنشستگی! اقلام ریز را هم فاکتور می کردیم چون همه این ارقام بین 300 تا 800 هزار تومان هم رقم اعشاری داشتند.
حقوق اولاد، مسکن، غذا، حمایت خانواده و موارد دیگر را به دلیل تحقیر و کم بودن آمار درج نکردیم، این مایه شرمساری است و کاری به بد سلیقه و مخدوش شدن ذائقه استخدام کننده مربوطه نداریم، حداقل می توانست خطوط دقیقتر و حساب شده تری را در کوپن بگذارد تا به تمسخر و تمسخر توفیقات خودسرانه فضای مجازی و توفیقات خودسرانه و خودسرانه همراه نباشد. و ما شاهد نفرین بودیم.
آیا شما نویسنده می گویید که مدیر عامل مورد نظر تازه فهمیده است که آنجا چه خبر است؟ چقدر می گیرند؟ بقیه مدیران چطور؟ بد نیست به اعترافات یکی از مدیران سابق صندوق بازنشستگی کشوری در مصاحبه ای توجه کنیم که حالا به حسابی پرطرفدار در فضای مجازی تبدیل شده است.
وحید محمودی می گوید: شخصی آمد واسطه شد، با مدیر کل دفتر من تماس گرفت و گفت حاضر است در سال اول 100 میلیارد و در سال های بعد 200 میلیارد بدهد تا مدیرعامل یکی از زیرمجموعه های صندوق بماند. مدیر کل هم موضوع را به من منتقل کرد… همچنین در سازمان بازنشستگی کشور که متعلق به بازنشستگان است، عدم تعادل وحشتناکی وجود دارد. بنابراین کیفیت مدیریت نیاز به ارتقاء دارد… البته نگفتند یا رسانه ها نگفتند برای تعمیر شرکت های تحت مدیریت چه می کنند و چقدر از این ریخت و پاش جلوگیری کردند؟!
مشکل از این شرکت یا آن شرکت نیست. اخراج یک مدیر برای رفع مشکل بیشتر یک شوخی است. در ساختار مدیریتی و در حیاط خلوت های ایجاد شده متاسفانه در بسیاری از شرکت های مشابه، در لایه های پنهانی که ناشی از عدم شفافیت، سودجویی و به اصطلاح اقتصاد قرعه کشی ایجاد شده است، هزاران مورد پنهان و کشف شده وجود دارد که فقط نوک کوه یخ است و بیشتر آن نامرئی است.
در این شرایط سخت اقتصادی، یکی از مهمترین کارهایی که رئیس جمهور باید در کنار همه نیروهای کشور، ارکان دولت و اساساً نظام مدیریتی انجام دهد، جمع آوری این توزیع انعام برجای مانده از اقتصاد نفتی رانت خوار، تقویت و تکثیر آن است.
اگر پزشکان و نظام اداری بخواهند مردم در این شرایط سخت شاهد کاهش بیشتر آستانه تحمل نباشند و با امید به آینده نگاه کنند و «عذاب و رنج کم شود»، حتی اگر نتوانند این همه تبعیض وحشتناک را از بین ببرند، لااقل می توانند از حجم و گستره خود بکاهند و به این اتاق های تاریک و حیاط خلوت ها بپردازند.
. نظام مالیاتی را اصلاح کنند و اگر نمی توانند حداقل نظام مالیاتی را اصلاح کنند. به راستی در کدام کشور ثروتمند مالیات 50 برابر دستمزد کارگر فقط 20 درصد است؟
منطق این عدم رازداری و شفافیت در موسسات و شرکت ها چیست؟ چه «دردی بزرگتر» از این، وقتی مردمی که به حداقل معیشت نیاز دارند شاهد چنین بی عدالتی ها و تبعیض هایی در رده های پایین حکومت و نظام مدیریتی هستند که در بیشتر موارد به غارت شباهت دارد تا حقوق و دستمزد؟!
آقایان! خدایا، اولاً بخشهای بیشتری از این کوه یخ مخفی عظیم را تحت نظر و رصد قرار بده و ثانیاً به احترام این بزرگواران که صبر و استقامت و نجابت خود را به کمال رسانده اند، به این گونه علایق فردی و خودخواهی های پرشور پایان داده، ساختارها را اصلاح و همه کارمندان را تحقیر کنند.