«ترنا» به معنای «لنگ» و «پارچه» به هم و محکم بافته شده و محکوم با این کمربند دست ساز مجازات می شد. عبدالله درویش محقق محله کن درباره این بازی می گوید: ترنابازی در تهران به ویژه روستای کن بسیار محبوب بود و در مجالس مردانه و قهوه خانه های محلی با شور و شوق بازی می شد. پیرمردها نیز ژیمناستیک های حرفه ای بودند. این بازی در شهرهای مختلف کشور به گونه ای متفاوت انجام می شود.
به گزارش همشهری آنلاین، درویش ادامه می دهد: ابزار این بازی ترنا و قاب یا کاسه زانو گاو یا گوسفند است که در این بازی بازیکنان به صورت دایره ای می نشینند و رقصنده با گفتن صلوات قاب را پرتاب می کند. بقیه یکی پس از دیگری قاب می‌سازند، هر که در نقش شاه می‌نشست، پادشاه بازی می‌شد و دستور بازی را می‌داد، کسی که وزیر می‌شد نقش وزیر در این بازی مجازات هایی مانند سبیل، سماور و اتو وجود داشت.
خیابانی به نام ترنا در محله کن وجود دارد. برخی معتقدند این ترون از ترون معروف قهوه خانه های محله می آید و برخی دیگر البته آن را به ورودی آب قنات های محله نسبت می دهند. با این حال ژیمناستیک به یکی از معروف ترین بازی های این محله تبدیل شده است.
درویشی ادامه می دهد: این بازی های محلی سرگرمی بچه های محل بود، البته باید بگویم که این بازی را همه چه کوچک و چه بزرگ بلد نبودند و همه در هر سنی عاشق بازی و تفریح بودند.الکدولک،هفت سنگ،غوردبازی و تیله ها در محله کن و روستاهای غرب تهران رواج داشت. بازی جالب دیگری که در محله وجود داشت «دوکبازی» نام داشت که با استفاده از آغل گوسفندی بازی می شد سنگ و آجر این بازی توسط دو تا چهار بازیکن انجام شد. مثلاً عبدالله 15 پا پرتاب کرد «برنده از بازنده کولی می گیرد».