سالها تصور می شد که اولین مخترع الفبا مصریان باستان بودند. اما یک کشف جدید این باور را به چالش کشید و نشان داد که قدمت اولین نوشته های الفبایی حدود 500 سال از آنچه قبلاً تصور می کردیم قدیمی تر است.
به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور از کشف استوانه های سفالی کوچکی خبر دادند که قدیمی ترین متون الفبایی شناخته شده بر روی آنها نقش بسته است.
این استوانه‌های به اندازه انگشت در تل ام المره، شهری باستانی در شمال غربی سوریه که زمانی محل اتصال دو مسیر تجاری بود، کشف شدند.
با توجه به قدمت کربن، این اشیاء تقریباً 4400 سال قدمت دارند. این استوانه ها احتمالاً به عنوان برچسب برای اشیایی مانند ظروف شراب استفاده می شدند.
به گفته پروفسور باستان شناسی گلن شوارتز، این نوشته ها ممکن است شامل نام اشیاء یا شرح مالکیت آنها باشد. البته شوارتز اعتراف کرد که هنوز اطلاعات زیادی در مورد معانی دقیق این نوشته ها در دست نیست و فقط می توان در مورد آنها حدس زد.
پروفسور شوارتز، که این استوانه ها را در سال 2004 کشف کرد، توضیح داد که قبل از الفبا، مردم از “هیروگلیف” برای نوشتن استفاده می کردند.
اختراع الفبا شیوه زندگی، تفکر و ارتباط مردم را تغییر داد.
این کشف نشان می‌دهد که انسان‌ها روش‌های ارتباطی جدید را خیلی زودتر از آنچه فکر می‌کردیم امتحان می‌کنند.
پروفسور شوارتز به همراه تیمی از دانشگاه آمستردام، کاوش های باستان شناسی را در تل ام المرا، یکی از قدیمی ترین شهرهای خاور نزدیک انجام دادند.
در این کاوش ها، پ.م. گورهایی که قدمت آنها به عصر برنز اولیه، بین 3500 تا 2000 سال قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد، کشف شد.
یکی از این گورهایی که به خوبی حفظ شده بود حاوی شش اسکلت، جواهرات طلا و نقره، ظروف آشپزخانه، سرنیزه و سفال های دست نخورده بود. در کنار این ظروف سفالی، چهار استوانه سفالی پیدا شد که ظاهراً کتیبه‌های الفبای باستانی روی آنها حک شده بود.
محققان سن این اشیاء را با استفاده از تاریخ گذاری کربن 14 تعیین کردند. این روش می تواند سن مواد آلی بسیار قدیمی را با دقت نسبتاً بالایی تعیین کند.
نتایج این آزمایش ها نشان داد که این استوانه ها تقریباً 500 سال قدیمی تر از سایر نوشته های الفبایی شناخته شده هستند.
پیش از این، محققان تصور می کردند که الفبا در حدود 1900 سال قبل از میلاد در مصر اختراع شده است.
با این حال، کشف این اشیاء نشان می دهد که الفبا خیلی زودتر و در جایی دیگر از آنچه قبلا تصور می شد اختراع شده است.
به گفته این استاد، این استوانه ها احتمالا اولین نسخه از برچسب های امروزی بوده اند.
شوارتز معتقد است که این سیلندرها به اشیایی مانند ظروف متصل می شوند تا اطلاعاتی در مورد محتویات، مالک یا منشاء آنها ارائه دهند.
از آنجایی که این استوانه ها دارای سوراخ هستند، به نظر می رسد که با رشته ای که به عنوان یک برچسب عمل می کند به اشیاء دیگر متصل شده اند.
البته شوارتز تاکید کرد که بدون ترجمه این نوشته ها نمی توان با قاطعیت در مورد اینها صحبت کرد.
نظریه رایج در مورد منشاء الفبا این است که قدمت آن به قبل از میلاد مسیح می رسد. اعتقاد بر این است که در سال 1900، گروهی از معدنچیان بی سواد مصری با الهام از هیروگلیف های اطراف حروفی را برای زبان سامی طراحی کردند.
این سیستم الفبایی بعدها به منطقه Chamate و سپس به مدیترانه گسترش یافت و به تدریج به الفبای یونانی و لاتین تبدیل شد.
قبل از اختراع الفبا، سیستم هایی مانند هیروگلیف بسیار پیچیده بودند و تنها تعداد کمی از مردم می توانستند خواندن و نوشتن را بیاموزند.
به گفته شوارتز، اختراع الفبای نوشتن را برای افراد بیشتری در دسترس قرار داد و به یک معنا منجر به دموکراتیک شدن ارتباطات شد.
این سیستم اساس همه سیستم‌های نوشتاری غربی شد و یونانی‌ها آن را تطبیق دادند و آن را در زبان خود به کار بردند.
شوارتز مدت‌ها یافته‌های این استوانه‌ها را منتشر کرد، اما تاریخ‌گذاری کربنی شواهد قطعی‌تری ارائه کرد که نشان می‌دهد نوشتن الفبایی 500 سال زودتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد استفاده می‌شد.