در تابستان سال 2008 ، تهران با یک بحران بی سابقه روبرو شد. قیمت یخ به طور ناگهانی دو برابر شد و دستیابی به آن بسیار دشوار بود ، اگر کل شهر را بشکنید ، چند پوند یخ از 6000 قالب در روز پیدا نکردید. تابستان تازه آغاز بود. با این حال ، چرا این سؤال ، نه تنها کمیاب ، بلکه گرانتر بود؟
فروشندگان ICE دلیل اصلی این بحران را به عنوان توزیع کافی و ناکارآمد یخ در شهر می دیدند و یخ معتقد بود که اگر یخ به درستی بین مناطق مختلف تقسیم شود ، چنین نقصی رخ نمی دهد. در مقابل ، بسیاری از شهروندان آن را نپذیرفتند ، آنها معتقد بودند که تمام این اظهارات تنها بهانه ای برای فروش یخ است و فروشندگان یخ با سوءاستفاده از ناآرامی به دنبال سود بیشتر بودند. این اختلافات و عدم قطعیت ها فضایی ملتهب را در بازار یخ تهران و زندگی روزمره مردم به تازگی مورد استقبال قرار داده است.
در زیر گزارشی از میدان روزنامه نگار کیهان منتشر شده است که در صفحه 4 این روزنامه منتشر شده است:
فصل تابستان اوج فروشندگان یخ است و فروشندگان یخ بیشترین استفاده را از این فصل دارند. در حقیقت ، ظاهراً ارزشمند است ، با توجه به اینكه این دلیل اصلی برای بیش از حد گرما و نیاز افراد برای مصرف بیش از حد معمول یخ است و مقامات ICE سعی می كنند تا حد امکان آنها را با ترفندهای احتمالی بازار یخ های داغ ببندند. طبق آمار تقریباً آمار ، در حال حاضر 4 کارخانه یخ در تهران با حسابهای تولید متوسط وجود دارد ، یعنی هر کارخانه ، 6000 قالب و تهران تولید می شود. با توجه به این موضوع ، دلایل کمبود یخ باید در وضعیت بدی قرار داشته باشد. سال گذشته ، تولید کنندگان و توزیع کنندگان کمبود یخ را به تجزیه برق نسبت دادند و در برخی موارد عدم آمونیاک بهانه آنها بود. با این حال ، امسال ، هنگامی که قیمت یخ دو برابر می شود ، نسبت آب و برق افزایش نمی یابد که چرا یخ باید گران و پایین باشد.
توزیع کاذب یخ در سطح شهر
ما یک گشت کوتاه در شهر می دهیم تا از فقدان یخ در کوه های یخ دریابیم. در سطح شهر محور şahreza [«انقلاب اسلامی» کنونی] اگر در بالای کوه یخ وجود داشته باشد یا نامرئی باشد ، بنابراین کریم خان در خیابان ها ، تاکت -e -tawas [«شهید مطهری» کنونی] و خیابان های اطراف شما آرزوی یخچال را می بینند. راه قدیمی شمران [«شریعتی» کنونی] همین مورد در مورد 2 متر نیز صدق می کند. در جاده قدیمی که با یک خط شکسته نوشتیم ، به “توزیع یخ” رفتیم اما هیچ یخ وجود نداشت. به جای مالک توقف یخ ؛ او سیگار ، آدامس و شکلات را فروخت. “به همین دلیل یخ است؟” وی پرسید ، “دیگری” ، این خیابان و خیابان های دیگر در شمال خرید خیابان های دیگر.
Fuz Kığı خیابان تاج [«ستارخان» کنونی] “شهرهای شمالی برای یخ کمتر است ، به جز یک بار در سال که برق کاهش می یابد.” گفت
اما از وضعیت تا محور شاهرززا ؛ تعداد فروشندگان یخ بزرگتر است و در واقع سعدی ، سپاه ، شوش ، شاهپور در خیابان های یخبندان [«وحدت اسلامی» کنونی]خیام ، شهباز و شهناز [«۱۷ شهریور» کنونی] و خیابان های اطراف نیروی هوایی در حال تشدید است و اغلب توزیع یخ برای مردم از نحوه توزیع کارخانه ها شکایت می کند. یکی از این فروشندگان یخی گفت:
“امسال ، کارخانه ها به هر بهانه ای قیمت یخ را افزایش داده اند ، اما برق ، آب ، کارگران ، آمونیاک و هیچکدام از آنها گران نبودند. آمونیاک را می توان به راحتی با ترکیب امکانات ارائه شده توسط وزارت تولید کننده برای تولید کنندگان بدست آورد ، اما اگر کارگر و نیروی انسانی برای تولید حداکثر ، کارخانه ها ، آبها پس از 2 ساعت به جای اینکه آب به جای آب فراهم کند ، به جای آب و آب به جای آب نیاز دارد. نیروی انسانی که توسط همه کامیون ها نیاز دارند.
“چندی پیش ، بسیاری از این صنفی ها با اتاق صنفی جلسه ای برگزار کردند و قیمت یخ را از 2 ریال به 4 ریال بهانه های مختلف بالا بردند.
چرا یخ نیست؟
حسن رضای ، “اگر من در اطراف کارخانه ها قدم نکنم و به اندازه کافی یخ بخرم ، روزانه 1 تا 2 قالب را می فروشم.” مشتریان من بیشتر در صورت وجود کافی شاپ ، کارگران ساختمانی ، فروشندگان ، خاتمه و عروسی و برق وجود ندارد. سوال ما فقط توزیع کنندگان یخ است. “توزیع کنندگان یخ را مستقیماً بین رستوران ها و هتل ها تقسیم می کنند تا سود بیشتری کسب کنند و سهمیه غرفه ها را افزایش دهند ، در حالی که توزیع کنندگان فقط باید یخ را به غرفه ها ارائه دهند.”
حسن مغدی همچنین گفت: “برای توزیع یخ به درستی در سطح شهر ، تولید کننده یخ باید به او توزیع شود. مانند اکثر کارخانه ای که خود محصولات خود را توزیع می کند. با این حال ، سوالی که به ذهن می آید دائماً دائماً فکر نمی کند ، فکر نمی کنند که فکر نمی کنند فکر نمی کنند که منفی این توزیع دائماً است.”