نخستی شناس بریتانیایی که تحقیقات زیادی در مورد رفتار شامپانزه ها انجام داده است، معتقد است شامپانزه ها، نزدیک ترین موجودات به انسان، توانایی تشکیل اتحادهای سیاسی پیچیده را دارند.
به گزارش ایلانا، او به مجله علمی لایو ساینس گفت: خصومت های خشونت آمیز صرفا مختص انسان ها نیست و یک ویژگی انسانی نیست. جنگ شامپانزه‌ها و درگیری‌های خشونت‌آمیز که با ائتلاف‌هایی از نرهای بالغ برای گسترش قلمرو رخ می‌دهد، نشان می‌دهد که این شامپانزه‌ها اولین کسانی بودند که به انسان‌ها جنگ و ظلم را آموزش دادند.
جسیکا کسرا یکی از محققانی است که به جنبه تاریک رفتار شامپانزه ها نگاه می کند. آثار او نشان می دهد که جنگ و خشونت که اغلب به عنوان ویژگی های انسانی ذکر می شود، منحصر به انسان نیست.
او می‌گوید: «خصومت بین این نخستی‌های غیرانسانی بین گروه‌های رقیب کاملاً رایج است، اما به ندرت منجر به مرگ می‌شود. دعواهای مکرر بین شامپانزه های نر معمولاً به رفتارهای ترسناک محدود می شود. اگرچه بسیار ترسناک است، اما به ندرت کشنده است.
در سال 1974، دانشمندی هنگام مطالعه رفتار شامپانزه ها در تانزانیا، تمایز اجتماعی عجیبی را بین دو گروه در یک جامعه مشاهده کرد. اولین گروه از شامپانزه ها به نام جامعه کاساکلا، متشکل از هشت نر بالغ و دوازده ماده بالغ به همراه فرزندانشان، قسمت شمالی پارک را به این نام اشغال کردند. گروه دوم، جامعه کاهاما، شامل شش مرد بالغ، یک پسر نوجوان و سه زن بالغ بود.
این محقق می گوید: زمانی که مردی از گروه کاساکلا گودی مردی از گروه کاهاما را کشت، درگیری های بسیار شدیدی روی داد. خشم کاساکلاس علیه کاهاما تا چهار سال بعد ادامه یافت و در این مدت شش نفر دیگر کشته شدند. در مورد زنان کاهاما، دو زن ناپدید شدند و هر سه توسط گروهی از مردان خشن مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
پایان این “جنگ چهار ساله” منجر به تسلط جامعه کاساکلا بر منطقه کاهاما شد. با این حال، این یک پیروزی کوتاه مدت بود، زیرا گروه دیگری از شامپانزه ها که در نزدیکی گروه برنده زندگی می کردند، موفق شدند کاساکلاس را بترسانند.
جین گودال تنها کسی نیست که تحقیقات و تصاویر وحشتناکی از قتل بین گروه های شامپانزه گزارش می دهد. محققان آمریکایی صحنه های مشابهی از خشونت را در میان شامپانزه ها در پارک ملی کیبال اوگاندا گزارش کردند. جنگ‌های شدید این افراد بدوی توسط ائتلاف‌هایی از نرهای بالغ و تنها با هدف گسترش قلمروشان تحریک شد. مناطقی که درگیری در آن رخ داد، مطابق با زمین هایی بود که به زور تصرف شده بود.
آیا این اولین ها واقعاً در جنگ هستند؟ اگر جنگ را خشونت کشنده علیه اعضای یک گروه دیگر تعریف کنیم، پاسخ روشن است. شامپانزه ها نیز مانند انسان ها توانایی مبارزه دارند. قبل از شروع درگیری ها در پارک ملی کیبال، سربازان در حال انجام گشت زنی سیستماتیک بودند. محل قرار گرفتن اجساد اهمیت قلمرو به عنوان انگیزه جنگ را تأیید می کند: این شامپانزه ها آرزوی آخرین نفس خود را در این قلمرو همسایه داشتند. این جنگ‌ها مملو از وحشت کودک‌کشی بین جناح‌های رقیب و جنایاتی بود که انسان‌ها در طول تاریخ مرتکب شدند.