اختلال علائم فیزیکی چیست؟ اختلالات درگیر چیست؟

بعدی-اختلال علائم جسمی و اختلالات مرتبط با آن علائم جسمانی آزاردهنده ای هستند که با افکار، احساسات و رفتارهای غیرعادی در پاسخ به علائم فیزیکی همراه هستند.

بر اساس این گزارشدر این مقاله به بررسی این اختلال و انواع علائم فیزیکی آن پرداخته شده است.

اختلال علائم فیزیکی

ویژگی اصلی این اختلال که می تواند از دوران کودکی شروع شود، وجود یک یا چند علامت جسمی آزاردهنده است که به طور قابل توجهی در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند که حداقل یکی از آنها شامل افکار، احساسات یا رفتارهای بیش از حد مرتبط با علائم جسمی یا سلامتی است. نگرانی ها از موارد زیر و حداقل شش ماه دیده می شود:

– افکار نامتناسب و مداوم در مورد اهمیت علائم شما
– سطوح بالای اضطراب مداوم در مورد سلامت یا علائم
صرف انرژی بیش از حد برای این علائم یا نگرانی در مورد سلامتی خود

علائم می تواند خاص (درد موضعی) یا نسبتا مبهم (احساس خستگی) باشد. درد و رنج شخص چه از نظر پزشکی توضیح داده شود یا نه، بی ربط است و بیشتر موارد با یک بیماری پزشکی واقعی همراه است. در این صورت افکار، احساسات و رفتارها پدیدار می شوند. مشکلات این بیماری بیشتر از حد معمول است (ناتوانی بدون عارضه پس از حمله قلبی).

افراد مبتلا به این اختلال علائم جسمی خود را بی جهت تهدید کننده، خطرناک یا مشکل ساز ارزیابی می کنند و در مورد سلامتی خود افکار منفی دارند تا جایی که می توانند به نقش محوری در زندگی فرد تبدیل شوند، ویژگی هویت و تاثیرگذار باشند. روابط بین فردی در بیشتر موارد، سطح بالایی از مراقبت های پزشکی استفاده می شود که به ندرت نگرانی های بیمار را برطرف می کند. در نتیجه، یک فرد ممکن است برای همان علائم به دنبال درمان از بیش از یک پزشک باشد. شایع ترین علائم در کودکان دردهای مکرر قلب، سردرد، خستگی و حالت تهوع است.

اضطراب بیماری (بیمار ساختن خود، هیپوکندریازیس)

ویژگی اصلی این اختلال که از اوایل تا اواسط بزرگسالی شروع می شود، مشغولیت ذهنی با داشتن یا داشتن یک بیماری جدی پزشکی تشخیص داده نشده است.

در این اختلال علائم فیزیکی وجود ندارد و یا حتی در صورت وجود، شدت آن خفیف است. اگر یک وضعیت پزشکی وجود داشته باشد یا احتمال ابتلا به یک وضعیت پزشکی زیاد باشد (سابقه خانوادگی قوی)، مشغله به وضوح بیش از حد یا نامتناسب است. افراد مبتلا به این اختلال سطح بالایی از اضطراب مرتبط با سلامتی دارند و فرد با شنیدن اینکه فرد دیگری بیمار است یا اخبار سلامت را می‌خواند به راحتی در مورد سلامتی خود وحشت می‌کند. فرد اقدامات شدیدی را انجام می دهد، مانند بررسی مکرر بدن خود برای یافتن علائم بیماری، یا اجتناب از مراجعه به پزشک یا بیمارستان.

ناراحتی افراد مبتلا به این عارضه عمدتاً از شکایات جسمی ناشی نمی شود، بلکه بیشتر از اضطراب در مورد تشخیص احتمالی یک بیماری ناشی می شود. اگر یک علامت یا نشانه فیزیکی وجود داشته باشد، ممکن است یکی از موارد زیر باشد:

– احساس طبیعی فیزیولوژیکی / سرگیجه هنگام تغییر وضعیت ناگهانی
– اختلال عملکردی خوش خیم گذرا / وزوز موقت
– احساس ناراحتی فیزیکی که معمولاً نشان دهنده وجود بیماری/آوغ زدن نیست
– …….

این اختلال حداقل شش ماه است که وجود داشته است، اما نوع بیماری ایجاد کننده ترس ممکن است متفاوت باشد. مشغله ذهنی بیمار را نمی توان به اختلال روانی دیگری نسبت داد.

اختلال تبدیلی (اختلال علائم عصبی عملکردی)

ویژگی اصلی این اختلال که در هر سنی ممکن است رخ دهد، وجود یک یا چند علامت مربوط به تغییرات در حرکت ارادی یا عملکرد حسی است.

– علائم مشاهده شده در این اختلال عبارتند از:
– ضعف یا فلج
– حرکات / لرزش غیر طبیعی
– اختلالات راه رفتن و وضعیت غیر طبیعی بدن
– دوره های عدم پاسخگویی مشابه سنکوپ یا کما
– حملات لرزش عمومی غیرطبیعی همراه با ناراحتی یا از دست دادن قابل توجه هوشیاری، یادآور حملات تشنجی
– کاهش یا از دست دادن صدا
– تغییر در تلفظ / دیسفونی
– دوبینی

یافته های بالینی شواهدی مبنی بر عدم تطابق بین علائم و بیماری های عصبی یا پزشکی شناخته شده را نشان می دهد. علامت یا نقص ارائه شده باعث ناراحتی یا اختلال بالینی قابل توجهی در زمینه های اجتماعی، شغلی یا سایر حوزه های عملکردی می شود و نیاز به ارزیابی پزشکی دارد.

تغییر جعلی

ویژگی اصلی این اختلال که معمولا از اوایل بزرگسالی شروع می شود، تقلید از علائم پزشکی یا روانی است که با فریب آشکار و آسیب رساندن به خود یا دیگران همراه است.

افراد مبتلا به این اختلال ممکن است پس از تحمل آسیب یا بیماری برای خود یا دیگران به دنبال درمان باشند. شیوه های متقلبانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

– اغراق نکنید
– انجام دادن
– القاء

اگرچه ممکن است یک وضعیت پزشکی نیز وجود داشته باشد، اما رفتار فریبنده یا آسیب مرتبط با خیانت باعث می شود دیگران آن شخص (یا فرد دیگر) را به طور قابل توجهی بیمارتر یا آسیب دیده تلقی کنند که منجر به افزایش مداخلات بالینی می شود. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است پس از مرگ همسرشان احساس افسردگی کنند و بخواهند خودکشی کنند، اما این مرگ واقعی نیست و همسرشان معمولاً غایب است. این افراد ممکن است تست های آزمایشگاهی را نیز اشتباه بگیرند. این رفتار فریبنده نسبت به خود یا دیگران حتی در غیاب پاداش های بیرونی آشکار نیز مشهود است. این اختلال با سایر بیماری های روانی قابل توجیه نیست.