باستان شناسان می گویند هزاران اثر سنگی و استخوان حیوانات را در پناهگاه صخره ای “لیلی” در شمال شرقی تیمور پیدا کرده اند که نشان می دهد انسان های باستانی حدود 44000 سال پیش در آنجا زندگی می کردند.
به گزارش یورونیوز، این تیم تحقیقاتی متشکل از دانشگاه های استرالیا و انگلیس می گویند که تجزیه و تحلیل رسوبات عمیق در کف غار که بین 59 تا 54 هزار سال قدمت دارد، نشان می دهد که قبل از این تاریخ هیچ گونه فعالیت انسانی وجود نداشته است. این منطقه. این در حالی است که حدود 44000 سال پیش رد پای انسان در این منطقه ظاهر شد.
کاسی نورمن، زمین شناس و محقق در دانشگاه گریفیث استرالیا، در مورد اهمیت پناهگاه سنگی لیلی و اکتشافات آن می گوید: «محل لیلی به ویژه جالب است زیرا نشان می دهد که جمعیت زیادی بین 49000 تا 43000 نفر در این جزیره ساکن شده اند. سالها پیش.”
وی افزود: بر اساس یافته ها، به نظر می رسد سکونت در محوطه لیلی بخشی از مهاجرت دسته جمعی انسان های امروزی به سراسر جهان بوده است که بین 70 تا 40 هزار سال پیش رخ داده است.
پروفسور سو اوکانر، باستان شناس در دانشگاه ملی استرالیا و یکی از نویسندگان این تحقیق، افزود: جزیره تیمور از دیرباز مقصد اولین مهاجرت مردم از سرزمین اصلی خود در جنوب شرقی آسیا به استرالیا و نو در نظر گرفته شده است. منطقه گینه اما جدید یافته ها این فرضیه را به چالش می کشند.
به گفته وی، “شواهد جدید نشان می دهد که انسان های اولیه به جای جزیره تیمور، از طریق گینه نو به استرالیا مهاجرت کرده اند”.
دکتر اوکانر افزود: این واقعیت که جزیره تیمور زودتر از حداقل 50000 سال پیش سکونت نداشته است بسیار مهم است زیرا نشان می دهد که انسان های اولیه دیرتر از آنچه قبلا تصور می شد به جزیره رسیدند.
گمان می رود اولین گروه از این افراد باستانی احتمالاً از جزیره فلورس و سرزمین اصلی جنوب شرقی آسیا به تیمور مهاجرت کرده اند.
شیمونا کیلی، باستان شناس و دیرینه شناس از دانشگاه ملی استرالیا که در این تحقیق شرکت کرده است، گفت: پناهگاه سنگی لیلی برخلاف سایر مکان های منطقه، رسوبات عمیقی را حفظ کرده است که هیچ نشانه واضحی از فعالیت انسانی را نشان نمی دهد.
این در حالی است که از 44000 سال پیش می توان فعالیت های انسانی را در رسوبات متراکم کف غار مشاهده کرد. پروفسور مورلی می گوید: به محض ورود افراد، منظره تغییر می کند و شواهد واضحی از فشردگی لایه زمینی پناهگاه به دلیل اثرات آتش سوزی و همچنین زیر پا گذاشتن زیاد وجود دارد.
تیمور شرقی
در حین حفاری، تیم تحقیقاتی استخوان های سوخته ماهی و همچنین ابزارهای سنگی کوچک را کشف کردند.
با توجه به استفاده این افراد از ابزارهای کوچک سنگی، دکتر. کیلی می گوید: «از آنجایی که عمده غذای این افراد صدف یا حیوانات کوچک بود، برای جمع آوری و تهیه چنین غذاهایی نیازی به چاقوهای سنگی بزرگ نداشتند ابزارها.” برای چنین چیزهایی مفید بود.”
جزیره تیمور در جنوب جزیره سولاوسی اندونزی واقع شده است. محققان در اینجا بر این باورند که یک نقاشی 45500 ساله از یک خوک زگیل‌دار ممکن است قدیمی‌ترین نقاشی در جهان باشد.
این تیم قبلاً نقاشی 44000 ساله دیگری را در غاری در همان منطقه پیدا کرده بود. بسیاری از قدیمی‌ترین مکان‌های میراث فرهنگی جهان در استرالیا هستند که تا تیمور شرقی و اندونزی امتداد دارند.
نتایج مطالعات جدید در مجله علمی “Nature Communications” منتشر شد.