چه بیماری هایی باعث خواب زیاد می شوند؟

هر اختلال خواب متفاوت است و ممکن است علل، علائم و درمان های متفاوتی داشته باشد.

سندرم کلاین لوین

بر اساس گزارش مثبت سبز، سندرم کلاین لوین با حملات مکرر خواب آلودگی شدید و همچنین اختلالات شناختی، روانی، رفتاری و حتی روانپزشکی مشخص می شود. هر دوره معمولاً حدود ده روز طول می کشد و دوره های طولانی مدت از چند هفته تا چند ماه طول می کشد. این عارضه معمولاً طی یک دوره 8 تا 12 ساله فروکش می کند.

اولین حمله سندرم کلاین لوین اغلب با عفونت یا مصرف الکل شروع می شود و حملات بعدی هر 3 ماه یا بیشتر (از 1 تا 12 ماه) رخ می دهد. در هنگام حملات، بیماران تا 20 ساعت در روز می خوابند و فقط برای غذا خوردن و رفتن به توالت بیدار می شوند. با این حال، بین حملات، خواب، تغذیه، خلق و خو و عملکردهای شناختی بیماران طبیعی است. این بیماری در اکثر بیماران در دهه دوم زندگی شروع می شود و در مردان بیشتر دیده می شود.

اختلال نارکولپسی

دو نوع نارکولپسی وجود دارد. نارکولپسی نوع 1 یک بیماری عصبی مزمن است که در اثر مقادیر ناکافی اورکسین انتقال دهنده عصبی ایجاد می شود. خواب آلودگی بیش از حد و خواب آلودگی از جمله علائم نارکولپسی نوع 1 است. علائم دیگر عبارتند از کاتاپلکسی (ضعف ناگهانی عضلانی)، فلج خواب و توهم.

نارکولپسی نوع 2 شامل بسیاری از علائم مشابه با نوع 1 است. با این حال، علائم آن ممکن است کمتر شدید باشد. نارکولپسی نوع 2 شامل کاتاپلکسی نیست و ناشی از کمبود اورکسین نیست. علت دقیق این اختلال نامشخص است.

شروع این اختلال معمولا در دوران نوجوانی رخ می دهد. تقریباً 10 درصد از این بیماران ممکن است در مراحل بعدی بیماری دچار کاتاپلکسی شوند که در این صورت بیماری باید به عنوان نارکولپسی نوع 1 طبقه بندی شود.

خواب زیاد به دلیل اختلالات روانی

بسیاری از اختلالات خلقی، از جمله افسردگی، اختلال دوقطبی و اختلال افسردگی فصلی، می توانند باعث خواب آلودگی مفرط شوند. شیوع پرخوابی در اختلال افسردگی اساسی (MDD) در بیش از دو سوم بیماران بزرگسال دیده می شود. علائم خواب آلودگی بیش از حد در بیماران افسردگی دوقطبی (BD) از 23٪ تا 78٪ متغیر است. خواب آلودگی بیش از حد یکی از ویژگی های اصلی اختلال عاطفی فصلی است و در دو سوم بیماران رخ می دهد.

خواب آلودگی ناشی از اختلالات غدد درون ریز و متابولیک

آنسفالوپاتی کبدی، نارسایی آدرنال و لوزالمعده و نارسایی مزمن کلیه ممکن است با خواب آلودگی همراه باشد. علاوه بر این، شرایطی مانند کم کاری تیروئید، کمبود آهن و کمبود ویتامین D نیز به عنوان دلایل احتمالی خستگی و خواب آلودگی مطرح شده است.

خواب زیاد در بیماری های عصبی

پرخوابی 16 تا 50 درصد از بیماران مبتلا به پارکینسون را تحت تاثیر قرار می دهد. آسیب مخچه و بیماری هانتینگتون نیز با خواب زیاد همراه است.

بی حسی پس از ضربه به سر

پرخوابی می تواند به عنوان یک عارضه پس از ضربه به سر در 27 درصد افراد رخ دهد. خواب بیش از حد ممکن است در مرحله حاد آسیب مغزی متوسط ​​تا شدید رخ دهد.

خواب آلودگی در شرایط آپنه انسدادی خواب

خواب آلودگی در آپنه انسدادی خواب (قطع تنفس در هنگام خواب) اغلب به کمبود مزمن خواب به دلیل تکه تکه شدن خواب نسبت داده می شود. در این راستا، زمانی که آپنه تنفسی به اندازه کافی درمان شود، انتظار می رود که خواب آلودگی بهبود یابد.

با این حال، برخی از افراد ممکن است علیرغم درمان کافی، خواب آلود بمانند. یک مطالعه اخیر نشان داد که حدود 13 درصد از بیماران OSA که به اندازه کافی تحت درمان قرار گرفته بودند، پس از درمان همچنان خواب آلود بودند. این بیماران به طور کلی جوان‌تر بودند و احساس خستگی بیشتری داشتند.

سندرم خواب ضعیف

شاید ساده ترین علت خواب زیاد، سندرم خواب ناکافی باشد که در آن فرد دائماً نمی تواند به اندازه کافی بخوابد. کار کردن در شیفت شب ممکن است به فرد اجازه ندهد به اندازه کافی بخوابد.

پرخوابی ایدیوپاتیک

اگر بیمار دچار خواب‌آلودگی مفرط باشد که با خواب‌آلودگی یا خواب، بدون کاتاپلکسی برطرف نمی‌شود، ممکن است هیپرخوابی ایدیوپاتیک تشخیص داده شود. پرخوابی ایدیوپاتیک همچنین می تواند بیدار شدن را پس از یک خواب طولانی دشوار کند.

منشا دقیق پرخوابی ایدیوپاتیک ناشناخته است و تحقیقات نشان می دهد که این بیماری ممکن است دلایل مختلفی از جمله ژنتیک، اختلال عملکرد سیستم عصبی یا بیماری خود ایمنی داشته باشد.