بعدی- تصور کنید که در یک سمینار سخنرانی خواهید کرد و مسئولیت کل برنامه را بر عهده خواهید داشت. آیا قرار گرفتن در چنین شرایطی روحیه شما را تغییر می دهد؟ ? نگران هستید که نتوانید کار خود را به درستی انجام دهید؟ آیا نگران قضاوت مردم هستید؟ آیا از کف زدن در حین سخنرانی، گفتن حرف نامناسب و خندیدن حضار به شما می ترسید؟
بر اساس گزارش فردا، آیا فکر کردن به این چیزها باعث می شود که قلب شما تپش کند؟ آیا احساس بی حسی می کنید؟ نمی توانید بایستید یا کار کنید؟ اگر چنین است، احتمالاً اضطراب دارید.
در واقع، شما نگران چیزهایی هستید که هنوز اتفاق نیفتاده است و شروع به ترس غیر ضروری می کنید.
اضطراب چیست؟
ممکن است همه ما در مقطعی اضطراب را تجربه کرده باشیم. اضطراب وضعیتی است که در آن فرد به دلیل نامعلومی احساس ناراحتی یا آشفتگی می کند و حتی به دلیل شیوع این حالت از انجام کارهای روزمره ناتوان می شود.
اضطراب مربوط به موضوع و موضوعی است که ممکن است و مربوط به زمان آینده است. در موقعیت های مختلف می توان گفت: اضطراب از اضطراب ناشی می شود. نگران آنچه فکر می کنید اشتباه است یا چیز بدی در انتظار شماست. اضطراب در حالت عادی یک واکنش منطقی و طبیعی است، اما زمانی که به طور مکرر در فرد بروز کند، یک اختلال روانی محسوب می شود.
چرا بدون اینکه متوجه باشیم نگران هستیم؟
اضطراب و اضطرابی که این امر ایجاد می کند گاهی با سلامت بیولوژیکی و فیزیکی شما ارتباط دارد. اگر از هیپوگلیسمی یا پرکاری تیروئید رنج می برید، این اختلال نیز ممکن است رخ دهد و زندگی شما را سخت کند. بنابراین، شما باید به سلامت خود توجه کنید.
اما برخی افراد نگران هستند زیرا در خانواده ای زندگی می کنند که همه به خصوص والدین آن نگرانی بیش از حد را تجربه می کنند و این موضوع را از طریق ترکیبی از ژن ها به فرزندان خود منتقل می کنند.
تغییرات ناگهانی در زندگی نیز باعث می شود که این اختلال شدیدتر شود. مثلاً به دلیل زلزله یا تغییر شغل مجبور شدید محل زندگی خود را تغییر دهید. اضطراب عادی در این زمینه ها مشکلی ایجاد نمی کند، اما اگر موقعیت غیرمنطقی و غیرقابل قبولی وجود داشته باشد، باعث اختلال اضطرابی می شود و نیاز به درمان دارد.
گاهی اوقات افراد به دلیل برخی عادات و رفتارهای پرخطر مانند مصرف مواد مخدر یا مصرف بیش از حد الکل مضطرب می شوند.
برای درک اینکه آیا مشکلات اضطرابی دارید، به پیام هایی که بدنتان به شما می دهد توجه کنید.
گیجی و پریشانی، افکار غیرقابل کنترلی که در ذهن شما هجوم می آورند، احساس ضعف و ضعف و درد، کابوس های مداوم، تعریق و لرزش دست ها، تپش قلب و تنگی نفس، خشکی دهان، سرگیجه و حالت تهوع، همه این هشدار را به شما می دهند: اضطراب موقعیتی که می شنوید
آیا اضطراب در هر فردی یکسان است؟
افراد بسته به موقعیت و شرایط خود انواع مختلفی از اضطراب را تجربه می کنند.
مادری را در نظر بگیرید که در هر مرحله از زندگی خود مدام نگران فرزندانش است یا فردی که نگران از دست دادن یکی از اعضای خانواده است. در هر دو حالت افراد دچار اختلال اضطراب فراگیر یا فراگیر می شوند که شایع ترین نوع اضطراب است و البته هیچ خطری برای فرد ندارد.
برخی افراد نیز از رویارویی با چیزی به شکلی عجیب و باورنکردنی اجتناب می کنند. مثلاً به دلیل ترس از ارتفاع به پیاده روی نمی روند یا به دلیل نگرانی از شیوع بیماری، حیوان خانگی ندارند. این افراد اختلالی متشکل از ترس های ساده و خاص دارند.
گاهی اوقات با وحشت از خواب بیدار می شوید و تپش قلب شدید و تنگی نفس را تجربه می کنید. روانشناسان این اضطراب را که با حملات شروع می شود و ساعت ها ثابت می ماند، اختلال هراس می نامند.
اگر شما از آن دسته افرادی هستید که به طور منظم و بدون وقفه کاری انجام می دهید یا به چیزی فکر می کنید که خواب و غذای شما را از بین ببرد، دچار اختلال وسواس فکری جبری هستید. در حالی که وسواس های عملی مانند شستن مداوم دست ها و نظافت منزل باعث کاهش اضطراب شما می شود، داشتن وسواس فکری باعث افزایش اضطراب شما می شود.
همچنین افراد زیادی هستند که نمی توانند در جمع صحبت کنند و از حضور در محیط های شلوغ اجتناب می کنند، اما از رفتار خود آگاه نیستند. شایان ذکر است که چنین رفتاری ناشی از ترس از فضاهای باز و اختلال ترس اجتماعی است.
شوک ناشی از اتفاقات غیرمنتظره که منجر به از دست دادن چیزی یا شخصی می شود نیز می تواند باعث ایجاد اضطراب دائمی در فرد شود. این اختلال که با استرس هیجانی شدید همراه است، اختلال استرس پس از سانحه نامیده می شود.
می توان از اضطراب پیشگیری کرد.
داشتن برنامه غذایی مناسب و رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و مداوم، انجام ورزش های مکرر که باعث افزایش اعتماد به نفس می شود، تلاش برای فعال بودن و اجتماعی بودن، زندگی در زمان حال و دوری از رویدادهای آینده، افزایش دانش و اطلاعات در مورد موقعیت های استرس زا و چگونگی برای مقابله با آنها، خندیدن، نوشتن احساسات، احساسات و آنچه در قلب شما می گذرد، می تواند از اضطراب و نگرانی بی مورد در شما جلوگیری کند.
اگر دچار یکی از اختلالات اضطرابی شدیم چه کنیم؟
خوشبختانه روانشناسان در سراسر جهان تحقیقات زیادی انجام داده اند و راه حل های کارآمد و مفیدی را برای رفع اضطراب در انسان ارائه کرده اند:
دارودرمانی و رفتار درمانی یا ترکیبی از هر دو به بیمارانی که از اضطراب رنج می برند کمک می کند خلق و خوی خود را روز به روز بهبود بخشند:
روان درمانی
روان درمانی مجموعه ای از جلسات مشاوره است که در آن روانشناس یا روانکاو با بیمار صحبت می کند، ریشه اضطراب را پیدا می کند و راه های لازم برای کنترل اضطراب را به بیمار آموزش می دهد. در نتیجه پس از چند جلسه فرد می تواند با عواملی که باعث ناراحتی و سردرگمی او می شود کنار بیاید.
درمان شناختی- رفتاری
از آنجایی که اضطراب و اضطراب ریشه در درون خود دارند، روانکاو با این تکنیک به بیمار می آموزد که الگوهای فکری و رفتاری را که باعث وحشت و ترس می شود تغییر دهد و به این ترتیب بیمار با تغییر الگوها به تدریج از اضطراب خود می کاهد. انجام دادن
استفاده از روش هایی برای آرامش بدن
همه ما می دانیم که رابطه نزدیکی بین جسم و روح وجود دارد و سلامت هر دو به هم مرتبط است. به استفاده از آن باعث آرامش ذهن می شود که یکی از راه های آرامش بدن، رفع گرفتگی و انقباضات عضلانی و در نتیجه سبک شدن روح است.
زیرا بین ذهن و بدن رابطه تنگاتنگی وجود دارد; استفاده از روش هایی برای آرامش بدن و رفع تنش و انقباضات عضلانی باعث آرامش ذهن می شود.
درمان دارویی
برای درمان برخی از اختلالات اضطرابی می توان از دارو استفاده کرد:
– مهم ترین داروها در درمان اضطراب، بنزودیازپین ها هستند و البته امروزه به دلیل خطر اعتیاد کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. دیازپام (والیوم)، آلپرازولام (زاناکس)، لورازپام (آتیوان) و کلونازپام (کلونوپیم) از انواع این دارو هستند.
– داروهای سه حلقه ای که بیشتر در درمان اختلالات اضطرابی غیر از وسواس استفاده می شود. ایمی پرامین (توفرانیل) و کلومیپرامین (آنافرانیل) دو نوع از این داروها هستند.
-مکمل های دارویی مانند مهارکننده های مونواکسیداز، مسدود کننده های بتا و بوسپیرون نیز می توانند در درمان استفاده شوند.
آیا مرزی بین اضطراب و استرس وجود دارد؟
بهترین نکته ای که روانشناسان در مورد تفاوت این دو اختلال به آن اشاره می کنند این است که “در هر دو مورد، فرد احساس درماندگی و ناتوانی می کند، تفاوت این است که وقتی استرس دارید، می توانید این احساس را کنترل کرده و کنترل کنید و ادامه دهید. شغل.” و در اضطراب خود گیج می شوید و نمی توانید خود را از موقعیت دور کنید.
زمانی که استرس دارید، بدن شما در واقع به موقعیت های استرس زا و بحرانی که منشا آن را می داند واکنش منطقی و عادی نشان می دهد و سعی می کند عوامل مشکل ساز را از بین ببرد تا استرس را از بین ببرد. در واقع استرس یک موقعیت موقتی است و هیچ خطری برای فرد ندارد.
شایان ذکر است که همه مردم دنیا ممکن است به دلیل شرایط زندگی خود دچار اضطراب و اضطراب شوند، اما یادگیری نحوه کنار آمدن و کنترل این احساس بسیار مهم است. اگر بتوانیم شرایط خود را به درستی درک کنیم و به شرایط سخت زندگی پاسخ مناسب دهیم، اضطراب برای ما فقط یک کلمه باقی می ماند و تبدیل به یک بیماری روانی نمی شود.